Kippenvel
Mrs. T. werd op een ander blog geattendeerd op het boek ‘Haar naam was Sarah‘. Nou is Mrs. T. niet zo heel moeilijk over te halen als het over boeken gaat en in het geval van dit boek schreef Ilse dan ook niets te veel. Het is een indrukwekkend boek.
Op de achterflap:
De tienjarige Sarah wordt samen met haar ouders opgepakt en naar het wielerstadion in Parijs gebracht, waarvandaan duizenden Joden worden gedeporteerd. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kledingkast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong en de sleutel bij zich stak.
Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia. Ze gaat op zoek in archieven en via het dossier van Sarah ontdekt zij het goed verborgen geheim van haar schoonfamilie.
In het boek wisselen de twee verhaallijnen elkaar af. Vooral de dingen die Sarah meemaakt zijn uiteraard indrukwekkend en zorgden regelmatig voor kippenvel op Mrs. T.’s armen. De verhaallijn met Julia vind ik minder. De dingen die Julia blootlegt zijn wel de moeite waard, maar het kijkje dat de lezer in haar privéleven krijgt vind ik eerlijk gezegd niet ter zake doende. Ik vind het zelfs afbreuk doen aan het boek. En dat is jammer.
Het boek leest, hoe raar ook als er verschrikkelijke dingen als de Jodenvervolging in verteld worden, werkelijk als een tierelier.
Luchtigheid
Van een heel, heel, heel andere orde is het boek ‘Marley & ik‘.
Op de achterflap:
Het hartverwarmende verhaal van de ergste maar ook de liefste hond van de wereld.
John en Jenny zijn net hun leven samen begonnen. Ze zijn jong en verliefd, en hoeven zich nergens zorgen over te maken. Dan nemen ze Marley in huis, een wriemelend geelachtig wolbaaltje van een puppy. Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn.
Marley groeit al snel tot een niet te stoppen, vierenveertig kilo zware stoomwals van een Labrador retriever. Hij stormt door hordeuren, steelt vrouwenlingerie en juwelen, en sloopt bijna alles waar hij zijn tanden in kan zetten, met inbegrip van het meubilair.
Hoewel hij vaak de boel op stelten zet, zijn zijn betuigingen van liefde en aanhankelijkheid grenzeloos. Marley neemt deel aan de vreugde van het paar over de eerste zwangerschap en als kreten van een meisje dat op straat wordt aangevallen de nacht doorsnijden, is hij er ook. Door alles heen blijkt hij een toonbeeld van standvastigheid, ook als het gezin aan het eind van zijn Latijn is.
Marley leert de Grogans dat er vreugde gevonden kan worden in de simpele dingen van het leven, en in de pure kracht van onvoorwaardelijke liefde.
De schrijver van het boek, John Grogan, is een bekend columnist in Amerika en dat is te merken aan het boek. Het boek verveelt geen moment en is op een zeer levendige en beschrijvende manier geschreven. Je ziet als het ware dat gekke beest zijn streken uithalen.
Af en toe vroeg Mrs. T. zich af waarom John en Jenny die hond toch steeds maar hebben gehouden want werkelijk, Marley heeft voor kapitalen aan schade aangericht en was heel moeilijk te handlen. Of Mrs. T.’s liefde voor een huisdier zulke vormen aan zou kunnen nemen dat zou ze echt niet kunnen zeggen.
In ieder geval: een heel onderhoudend boek dat op het einde, met het overlijden van Marley, toch ook best nog even behoorlijk emotioneel wordt. Want dát herkent Mrs. T. dan maar al te goed, het afscheid nemen van een huisdier doet gewoon veel pijn.
Dit boek is trouwens verfilmd las Mrs. T. deze week ergens: de film gaat 5 maart in première. Het is in ieder geval niet het soort film dat Mrs. T. zal gaan zien. Misschien heel erg ooit als de film op tv komt.
Intermezzo
Een piepklein boekje las Mrs. T. tussen beide bovengenoemde boeken. Mrs. T. is er helemaal door gefascineerd, door dat meisje met die parel. Het schilderij vindt ze prachtig, de film zag ze al lang geleden en nog niet zo heel lang geleden zag ze het schilderij in het echt!
Het werd dus de hoogste tijd om ook maar ‘ns het boek te gaan lezen. Op de achterflap:
De zestienjarige Griet treedt als dienstmeisje in dienst bij de vermaarde schilder Johannes Vermeer. Het beeldschone, protestantse meisje weet al snel een plek te veroveren binnen de katholieke familie. De kunstenaar raakt in de loop der jaren steeds meer gecharmeerd van haar schoonheid, en besluit haar te schilderen. De groeiende intimiteit tussen hen veroorzaakt spanning en onrust in het geordende huishouden, tot ergernis van Vermeers eigenzinnige vrouw Catharina.
Het zou natuurlijk kunnen dat het verhaal dat Chevalier schrijft enige raakvlakken met de waarheid vertoont. Het zou ook zo maar kunnen dat het totaal niet klopt met wat er toen echt gebeurd is.
Het verhaal wordt verteld vanuit het meisje zelf en het is vooral mooi om haar gevoelens en gedachtes te lezen. Die gevoelens en gedachtes lijken helemaal niet bij een 16-jarig arm en ongeschoold meisje te horen, maar ze maken het boek des te verrassender. Ook dit boek was erg aangenaam leesvoer.
Als Mrs. T. een rangorde aan zou moeten brengen naar ‘mooiigheid’, dan staat ‘Haar naam was Sarah’ op nummer 1, ‘Het meisje met de parel’ op nummer 2 en ‘Marley & ik’ op nummer 3.
Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?