W.o.W.: tijd

De tijd lijkt geen vat op haar te hebben. In al die jaren is ze mooier en mooier geworden. Was ze vroeger, naar de huidige maatstaven, wat ouderwetsig en preuts, nu is ze helemaal je van het! Een prachtig -alhoewel zeer onrealistisch- figuur, pronte borsten, een taille om jaloers op te zijn en ongelooflijke benen. Oh ja die benen, eindeloos lijken ze vanuit haar heupen te groeien en te eindigen in fiere voetjes.

Mateloos populair was en ís ze: deze dame. Hoeveel meisjes hebben zich niet vergaapt in de speelgoedwinkels, de begeerte op hun onschuldige snoetjes. Vreemd eigenlijk dat zulke volwassen ogende poppen kinderspeelgoed zijn.

Ook hier wordt er graag mee gespeeld. Kleine Zus kan eindeloos variëren met kleertjes en vind het vooral belangrijk dat pop voldoende slaap krijgen (overal liggen slapende exemplaren, ondergestopt onder washandjes, vaatdoekjes, zakdoeken). Voor Kleine Zus zijn de nepperds trouwens net zo tof als de echte! Gelukkig maar. Soms lukt het haar niet om de kleertjes aan te krijgen, dan wordt de hulp van mama ingeroepen. In hopeloze gevallen moet eerst het hoofd verwijderd worden om de kleding aan te krijgen.

Grote Zus is ook fan. Op haar kamer, op veilige hoogte (tegen de grijpgrage handjes van kleine zus), staan haar topexemplaren. Er zijn weinig poppen die zo’n imposante filmcarrière hebben en Grote Zus is de trotse eigenaresse van een aantal filmversiepoppen. Ze is er superzuinig op.

Ach, hoeveel meisjes hebben er niet met haar gespeeld? Met deze dame die morgen al weer 50 jaar wordt. Het is haar niet aan te zien, de tijd behandelde haar mild!


Voor de opdracht van deze week: klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Pinkpop

Gossiemikkie, Mrs. T. is er nog steeds een beetje beduusd van! Heeft ze toch zo maar een kaartje voor Pinkpop in huis!!!

Het kriebelde al vanaf het moment dat Mrs. T. hoorde dat Depeche Mode op Pinkpop zou spelen. Met vriend W had ze het er al eerder over gehad of ze wellicht samen naar Düsseldorf zouden gaan om DM daar te gaan kijken, maar eigenlijk wist ze het niet zeker.

Weet je wat het is, de tijden van de grote concerten liet Mrs. T. al lang geleden achter zich. Ze is nu meer van het relaxed naar het theater of intieme concertjes gaan. The Wall in Berlijn was geweldig, zo ook Genesis in Wembley in Londen of wat te denken van het concert van Bowie in het Goffert Park (of nog heel veel andere concerten die Mrs. T. ooit bezocht), maar hé, toen was Mrs. T. nog jong en wild. En dát is natuurlijk heul lang geleden!

Maar het kriebelde wel en behoorlijk heftig ook. Dus toen vriend W afgelopen donderdag nog een keer belde of Mrs. T. nu wel of niet mee wilde naar Pinkpop hakte ze resoluut de knoop door: what the hell, gaan met die banaan!

En zo bracht W vanmiddag Mrs. T.’s eerste pinkpopkaartje: Mrs. T. heeft er zin in!!!

Eens gegeven blijft gegeven

Zo, toch weer een behoorlijk gevalletje ‘we maken elkaar het leven zo zuur mogelijk’. Bah, wat kunnen scheidingen toch verschrikkelijk vies gespeeld worden. Feitelijk zijn er alleen maar verliezers in dit soort gevallen vindt Mrs. T..

In familiekring wordt er lustig gescheiden (gescheden?) op dit moment. Het houdt Mrs. T. en Mr. T. danig bezig. Gelukkig kunnen we er met elkaar prima over praten en maken we de problemen niet de onze. Er gebeurt op dit moment erg veel rondom neef en nicht, maar eigenlijk gaat het hen beiden op dit moment redelijk goed (naar omstandigheden natuurlijk). Binnenkort zal Mrs. T. ‘ns proberen de dingen wat op een rijtje te zetten wat dat betreft.

Zelf is Mrs. T. lang geleden gescheiden en ze kan alleen maar zeggen dat dat (een van de) beste beslissingen is geweest die ze ooit in haar leven heeft genomen.

En jij, veel verbroken relaties, wellicht ook gescheiden, of helemaal happy met the love of your life?

Gorilla Rescue

Zoals de trouwe lezer waarschijnlijk wel weet is Grote Zus sinds haar laatste verjaardag WNF-ranger. Elke maand valt de TamTam hier in de bus die van voor tot achter gelezen wordt en haar spreekbeurt hield Grote Zus vol enthousiasme over het WNF.

Nu schijnt er jaarlijks een Rangeractiviteit te zijn waarvoor de rangers gevraagd worden zich in te zetten. Dit jaar wordt er actie gevoerd voor de Gorilla’s. De leefgebieden van de Gorilla worden bedreigd en daardoor is de kans aanwezig dat de Gorilla uit zal sterven.

Kijk, dat kinderen doordat ze lid zijn van de Rangerclub veel leren over de dieren- en plantenwereld, dát juicht Mrs. T. van harte toe. Dat diezelfde kinderen dan op een bepaald moment een actieboekje thuis gestuurd krijgen waarin hen gevraagd wordt geld op te halen bij familie en bekenden, daar heeft Mrs. T. toch wat meer moeite mee.

Ze vindt eerlijk gezegd dat de kinderen door hun maandelijkse bijdrage al best heel wat doen en dat hen niet gevraagd mag worden om ook nog de buurt af te gaan voor donaties. Het boekje gaat uit van giften van (liefst) een x-aantal keer € 3,00. Dat vindt Mrs. T. nogal een bedrag om te ‘moeten’ gaan vragen. En verder zijn er 12 giften mogelijk in één boekje.

Als een ranger een vol boekje heeft, dan zit dáár weer een aardigheidje aan vast dus natuurlijk willen de kinderen een boekje vol proberen te krijgen. Mocht een ranger zelfs twee boekjes volkrijgen, dan zit er nog een veel leukere aardigheid aan vast. Ook daar heeft Mrs. T. gemengde gevoelens over, want die aardigheidjes worden gemaakt van geld dat óók aan de gorilla besteed kan worden.

Maar goed, Grote Zus wilde heel erg graag actievoeren en omdat oma jarig was kon ze gemakkelijk veel mensen in een keer vragen.

Grote Zus haalde in totaal € 31,50 op (wat betekent dat er ook een aantal mensen ½ x € 3,00 in hebben gevuld) en het boekje is inmiddels op de post.

Mrs. T. hoopt echt wel dat de actie succes heeft, maar zoals je kunt lezen is ze (en Mr. T.) toch niet heel erg happy met deze hele actie.

Wat vind jij van deze actie van het WNF? Vind jij het ergerlijk als jonge kinderen voor zoiets aan de deur komen of ben je dan juist eerder geneigd om mee te doen? En wat vind jij van die aangegeven (bij voorkeur minimale) gift van € 3,00?