Dát zouden we vaker moeten doen!?

Heb jij dat nou ook? Dat je zo weinig met vrienden afspreekt? Te weinig feitelijk …

Toen Mrs. T. nog jong (en vooral kinderloos) was waren haar weekenden gevuld met allerlei leuke dingen doen met vrienden (of beter: mensen uit de vriendengroep, naar nu blijkt eigenlijk meer kennissen). Bijna elk weekend werd er minstens één avond met met vrienden afgesproken. Verzamelden we bij iemand, gingen we darten, kaarten, kletsen, spelletjes doen, of een terrasje pikken. Vaak met een stuk of 8 man.

Gaandeweg echter kregen we (bijna) allemaal kinderen en kwam de klad in die avonden. Dat geeft natuurlijk ook helemaal niets, want bij iedere levensfase hoort een andere invulling van dat leven.

De grote vriendengroepen waaruit Mrs. T. en Mr. T. komen (Mrs. T. 28 personen en Mr. T. 26 personen) bestaan nog steeds. Dat wel, maar echt vaak elkaar zien valt wel mee. De groep van Mrs. T. organiseert twee keer per jaar de vriendendag (afgelopen maart hebben we solex gereden, dat Mrs. T. daar niet eens over gelogd heeft!) en we zien elkaar op verjaardagsfeestjes (alhoewel die ook steeds minder gevierd worden, de 12½-jarige bruiloften zitten er ook al grotendeels op). Verder heeft Mrs. T. met een aantal meiden uit de groep best veel contact en twee van hen zijn échte vriendinnen van Mrs. T.. De groep van Mr. T. organiseert jaarlijks een tennistoernooi, een fietstocht en een etentje op 1 januari. Daarnaast zijn ook daar jaarlijks een aantal feesten te vieren natuurlijk. Maar goed, feit is gewoon dat iedereen het hartstikke druk heeft en dat je elkaar veel minder ziet.

Om een lang verhaal echter kort te maken. Gisterenavond kwam een van Mrs. T.’s favoriete vriendinnen (met haar man, tevens jeugdvriend én collega van Mrs. T.) een avondje kletsen. En dat was best lang geleden!!!

Wat is het toch altijd gezellig met M en P. Wat kunnen we toch geweldige gesprekken voeren, diepgaand, heftig en eerlijk als het nodig is, maar ook ongelooflijk veel slappe klets passeert de revue. Wat zijn M en P toch machtig mooie mensen!

Weet je wat het is met vriendschap: als je elkaar gewoon in de waarde kunt laten, eerlijk tegen elkaar kunt en wilt zijn, weet dat je er voor elkaar bent, samen kunt lachen en kunt huilen dan maakt het helemaal niet uit dat je elkaar wat minder ziet.

Twee juweeltjes

Mrs. T. las recent twee prachtige boeken.

De naaister van Pernambuco, Frances de Pontes Peebles

Op de achterflap:

De gezusters Emília en Luzia dos Santos, opgegroeid in een dorpje in het noorden van Brazilië, zijn heel verschillend van aard en al vroeg scheiden zich hun wegen. De romantische Emília trouwt met de zoon van de rijke Dr. Duarte Coelho uit Recife. De temperamentvolle Luzia sluit zich aan bij de ‘cangaceiros’, een bende revolutionairen die strijdt tegen de uitbuiting door machtige grootgrondbezitters en voor sociale hervormingen. Wanneer Luzia trouwt met hun leider Antonio, bijgenaamd de Havik, komt haar leven steeds meer in gevaar. Emília’s leven in de grote stad wordt overschaduwd door innig verdriet en eenzaamheid. Ze weet dat ze haar zus Luzia waarschijnlijk nooit meer zal zien, maar ontwikkelt een indirecte manier om met haar te communiceren. Dan vertrouwt Luzia haar een groot geheim toe.

Oh mensen, mensen, wat is dit een móói boek. Een prachtige vertelstijl, indrukwekkend, gebaseerd op historische feiten. Heel, heel erg mooi. Het debuut van Frances de Pontes Peebles is veelbelovend, de internationale pers noemt haar inmiddels de jonge Isabel Allende. Mrs. T. kan niet wachten op een volgend boek van deze getalenteerde schrijfster.

De verre kolonie, Tamara McKinley

Op de achterflap:

Wanneer George Collinson de intrigerende Eloise in Sydney ontmoet, is het liefde op het eerste gezicht. Maar Eloise is getrouwd met Edward Cadwallader, in alles de tegenpool van George en in staat tot gruwelijke daden. Edward zou nooit toestaan dat Eloise hem zou verlaten. Kilometers verderop staat de jonge Mandawuy, de laatst overgeblevene van zijn Aboriginal stam, voor een beslissing die zijn leven zal bepalen: voegt hij zich bij de blanken of sluit hij zich aan bij Aboriginal strijders, die een oorlog tegen de blanken voorbereiden?

De verre kolonie is een soort van vervolg op ‘Het land achter de horizon‘ een boek dat Mrs. T. vorig jaar las. Dat eerste deel was al fantastisch, De verre kolonie was wederom geweldig. En het leuke is, dat deel drie er ook al aan zit te komen!

Een derde boek waaraan Mrs. T. in dit logje nog aandacht wil schenken is ‘Paradiso‘ van Kees van Beijnum. Dat boek kreeg Mrs. T. van haar verjaardag en las ze onlangs.

Op de achterflap:

Op een warme zomerochtend is ‘geluksdeskundige’ Mart Hitz onderweg naar zijn vrouw om haar te vertellen dat hij haar voor een ander gaat verlaten. Aan de rand van zijn woonplaats stuit hij op een wegversperring. De dijk langs de ringvaart blijkt doorgebroken en de bewoners zijn overgebracht naar een sporthal. Als hij zijn vrouw daar niet kan vinden, begint een even duistere als zenuwslopende zoektocht die hem door het onbekende leven van zijn vrouw voert.

Dit boek leest vlot en het verhaal is best heel aardig. Maar in vergelijking met de juweeltjes die bovenstaande boeken zijn is dit boek wat Mrs. T. betreft een goedkope ring.

Op de foto ontbreekt ‘De verre kolonie’ omdat Mrs. T. dat boek op dit moment heeft uitgeleend aan haar moeder. Mrs. T. is best een beetje een bibliotheek: ze heeft gemiddeld zo’n vier tot vijf boeken uitgeleend aan familie of vrienden. Dat houdt ze bij in haar notitieschrift. Altijd handig om te weten waar haar boeken uithangen.

Leen jij ooit boeken van familie of bekenden of wellicht leen jij ze uit aan anderen? Hoe houd je daarvan het overzicht of vertrouw je erop dat je boeken wel weer terugkomen?

Nederlandse Kindertelevisie

Jeugdsentiment ten top is te vinden via deze leuke link.

Uit Mrs. T.’s kindertelevisieperiode komen onder andere: Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer, Ren je Rot, Eric, of het klein insectenboek, Klassewerk, J.J. de Bom, Q & Q, ‘t Spant erom, Paulus de Boskabouter, De familie Knots, Beertje Colargol, Bereboot en Ti-Ta Tovenaar.

Echt heel veel herinneringen aan de televisie in haar kindertijd heeft Mrs. T. echter niet, zou ze dan zo weinig hebben gekeken (of hebben mogen kijken)? Zat ze liever te lezen of speelde ze buiten?

Mrs. T. kan zich de programma’s die ze keek als puber veel beter voor de geest halen (Flying doctors, Dynasty, Dallas, Spijkerhoek, dat soort programma’s gingen er in als zoete koek!).

Hoe zit dat met jou en als je de link hebt bekeken: welk kinderprogramma doet jou dan nog steeds glimlachen?

Beschermd: Zóndag

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Noeste arbeid

Er werd hard gewerkt gisteren. Door Mr. T. en door Mrs. T.. Man, man, man wat hebben we gesjouwd. En stof gehapt. Dat ook nog ‘ns.

Dit weekend is er kermis in het dorp en traditiegetrouw is er op de zondag van de kermis een vlooienmarkt (is er eigenlijk een verschil tussen vlooienmarkt en rommelmarkt?). De leden van de carnavalsvereniging halen dan huis aan huis oude rommel op die vervolgens op de vlooienmarkt verkocht wordt. Het levert de carnavalsvereniging een aardige duit op. Volgens Mrs. T. bedroeg de winst (dus na aftrek van onkosten en stortkosten) vorig jaar zo’n € 8.000,-.

Zeker met de verbouwing in het vooruitzicht leek het Mr. T. en Mrs. T. verstandig om ‘ns flink op te gaan ruimen. Dat deden we vooral op zolder, waar we dus ook het meeste stof hapten. Op zolder namelijk zijn van die schuifdeuren en achter die schuifdeuren ligt van alles. Werkelijk van alles: kerstspullen, kleding van Grote Zus voor Kleine Zus, boeken, isolatiemateriaal, kruisbeelden, heiligenbeelden, een halster van een paard (?), speelgoed van vroeger, heel veel sinterklaasinpakpapier (hoe dat daar nou komt?), oude schaatsen (heel oude schaatsen!), ooit gevolgde cursussen, hele administraties van van alles en nog wat, stukken vloerbedekking, oude lamellen, tegels, verf en nog heel veel meer. En oh ja, stof! Stof dat was er ook. Plenty! Nou valt het vooraan bij die deuren wel mee met dat stof, maar hoe verder je naar achteren komt (en hoe schuiner de kast), hoe meer stof. Bah!

Anyway: we hebben op zolder heel, heel, heel veel opgeruimd en de spullen uitgesorteerd: rommelmarkt, gemeentewerf, oud-ijzer-boerinnetje, oud papier (wordt maandelijks door diezelfde carnavalsvereniging opgehaald) en ‘mag blijven liggen’. Er is flink gestofzuigd en de zolder ligt er weer best heel netjes bij. Klaar om straks een hele lading andere spullen te ontvangen!

Verder is het kleinste kamertjeheel erg kaal inmiddels. Want daar verwijderde Mrs. T. zo goed als alle prullaria. Het enige wat er nu nog hangt zijn de kaarten en papieren en wat foto’s die Mrs. T. niet weg wilde doen. Na de verbouwing zullen jullie het toilet niet meer herkennen. Mrs. T. gaat een ‘volwassen’ wc krijgen!

De keuken is uitgemest, er is flink gekeken naar welk speelgoed er nog wel en niet gebruikt wordt, kortom: ons huis heeft voorlopig heel wat kilootjes minder te dragen!

Voor de vlooienmarkt:

Zo, en dan gaat Mrs. T. zondag maar ‘ns kijken of ze wat leuks op de rommelmarkt kan scoren!

Mrs. T. koopt trouwens nooit kleding, knuffels of dat soort spullen op de rommelmarkt. Ook liever geen speelgoed en boeken trouwens (heel af en toe een boek, echt heel af en toe). Maar meubeltjes of mooie lijsten, daar kan ze erg blij van worden. Of Maria’s en Jozeffen, dat soort spul. De kans dat ze een mooie Maria scoort zondag is trouwens gering. Zo’n rommelmarkt is het niet.

Ga jij graag naar rommelmarkten en voor wat voor soort spullen dan of koop jij liever de dingen gloedje nieuw?

Wat te doen op een vrije dag?

En zo hebben we vandaag gewoon een dagje vrij. Alle vier trouwens, want Kleine Zus begint haar schoolperiode met een lekker kort weekje (ach, je moet rustig aan beginnen nietwaar?). Vrijdag mogen we geen van beiden op het werk komen en de school is ook al dicht! Gaaf, zo’n lekker lang weekend. Mrs. T. vindt die feestdagenperiode niet bepaald verkeerd.

Maar goed, wat gaan we dan doen vandaag? Gisteren had Mrs. T. nog een kleine botsing met Grote Zus over de invulling van deze dag. Mr. T. en Mrs. T. hebben het, in haar ogen rampzalige, plan om -bij goed weer- een mooi eind te gaan fietsen. Het doel van de fietstocht zou dan of de prachtige speeltuin in Handel kunnen zijn, of het biggetjesbos in Aarle-Rixtel. ‘Nou, dan hoop ik dat het morgen slecht weer is’, zegt Grote Zus. Oh, om zo’n opmerking, daar kan Mrs. T. dan pisnijdig om worden. Te meer omdat we al hadden gemeld dat we morgen in ieder geval ook naar de grote gele M zouden gaan. Nog een beetje ter afsluiting van de verjaardag van Kleine Zus.

Mrs. T. weet heus wel dat een eind fietsen nou niet bepaald fantastisch is voor een negenjarige. Maar de bestemmingen van dat soort nare dingen zijn in 99 van de 100 gevallen dan weer wel heel kindvriendelijk. Dat vindt Mrs. T. namelijk belangrijk. Iets doen wat de grote mensen leuk vinden én iets doen wat de (kleine) kinderen leuk vinden. Omdat je de dingen dan mooi in balans houdt. Toch?

Anyway: we zien het morgenvroeg wel. Voor hetzelfde geld wordt het een dagje in en om het huis. Komend weekend is er kermis in het dorp en traditiegetrouw wordt er dan op zondag een ouderwetse vlooienmarkt gehouden. Daarvoor wordt door de carnavalsvereniging aanstaande zaterdag huis aan huis ouwe meuk opgehaald. Nou, daar heeft Mrs. T. nog een heleboel van en met de verbouwing in het vooruitzicht wil ze zoveel mogelijk spullen lozen. Dat wordt in ieder geval nog grondig opruimen voor zaterdag!

Wat ben jij van plan vandaag te gaan doen?

WC-papier

Nou zeg, je kunt je maar ergens over opwinden …

Een dergelijk bericht maakt echter wel de ‘marketeer’ in Mrs. T. wakker: tijd voor wat vraagjes! Dus:

  • Wat voor toiletpapier gebruik jij → eenlaags (bestaat dat?), tweelaags, drielaags, kleur, met print, zonder print.
  • Wordt er wellicht ook nog vochtig toiletpapier gebruikt?
  • Hoe hangt bij jou het wc-papier? Met de losse velletjes van de muur af of tegen de muur?

Beschermd: Wij vieren 4!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Leon, Ernst, Alex en Guido

Van deze vier heren heeft Mrs. T. in de afgelopen maand met volle teugen genoten!

15 april → Leon van der Zanden

Mrs. T. kent Leon alleen van Olifantendoders, een fantastisch programma van Omroep Brabant, en daarom besloot dat ze hem toch ook eens een keer als cabaretier aan het werk wilde zien. Na een wat rustig (minder dus) begin kwam Leon goed op gang. Mrs. T. is uiteindelijk aangenaam verrast door met name de tweede helft van de show, leuke grappen, prachtige mimiek, interactie met het publiek. Daarnaast is Leon natuurlijk ook nog erg aangenaam om naar te kijken.

2 mei → Ernst van der Pasch

Als je je echt wilt laten verrassen door een cabaretier, ga dan naar Ernst van der Pasch. Geweldig genoten heeft Mrs. T. van deze voorstelling. In plaats van in de zaal zat het publiek (net geen 100 man sterk) op het podium. Ernst wist ons echter te melden dat hij alle mensen die zich aan hadden gemeld voor kaartjes eerst gegoogled had en dat hij een selectie had gemaakt: de crème de la crème mocht naar zijn voorstelling komen. Een voorstelling mét inhoud: ‘laat niets van waarde achter’. Raar volgens Ernst, als je dat in het licht van het leven bekijkt, dan zou het juist moeten zijn ‘laat iets van waarde achter’. Prachtige liedjes (zoals In naam van de VN), geweldige humor, af en toe heel erg raak, heel erg raak, zo raak dat je (bijna) denkt ‘au’. Een supershow. Af en toe ga je, per ongeluk, naar juweeltjes. Dit was er één van. Ernst, bedankt!

8 mei → Alex Klaasen

Dacht Mrs. T. na de voorstelling van Ernst van der Pasch dat ze haar theaterhoogtepunt van dit jaar wel gehad zou hebben, niets is minder waar. De show van Alex is weliswaar compleet anders dan die van Ernst, maar oh guttegut wat heeft Mrs. T. gelachten. De typetjes die Alex doet zijn hilarisch. Werkelijk helemaal fantastisch. Zo zagen Mr. T. en Mrs. T. een moeder die graag met haar jeu-de-boulesvriendinnen een fistfucking (oh, dit gaat Mrs. T. zoekhits opleveren!) wedstrijd van zoonlief bij zou willen wonen, leerden we veel over paaldansen en kregen we en passant ook nog een lachcursus, zagen we een zeer rijke -edoch verveelde vrouw- babbelen over haar aankopen, was er een zwerver die zijn vriendinnetje zo miste, een man die afscheid nam van zijn uitwerpselen, een man met 110 stemmen in zijn hoofd, werd er een operalied gezongen waarvan Alex zowel de mannelijke als de vrouwelijk partij voor zijn rekening nam, volgden we de conversatie tussen een aanstaande moeder en haar (enigszins) recalcitrante ongeboren kind, liet een 86-jarige man weten dat hij nooit van zijn Anneke gehouden had, kwamen er fans van Mariska van Kolck aan het woord en eindigde de show wederom met een geweldig lied over Joi de vivre! Alex is een klasse apart. Echt heel gaaf!!!

15 mei → Guido Weijers

En het wordt wat saai, zo’n enthousiast Mrs. T., maar ook Guido was geweldig. Wat een leuke show. Wat een herkenbare dingen snijdt Guido aan. Het als makke schapen volgen van de massa, het verstandige-in-plaats-van-leuke-dingen-doen omdat het nu eenmaal zo hoort. Af en toe bikkelhard (met een moeder met haar 10-jarige zoon in de zaal, wat bezielt zo’n mama? Aan de andere kant, misschien doet zij wel leuke dingen met haar zoon in plaats van verstandige), af en toe zo ontzettend hilarisch. Geweldig genoten. Alweer!!!

Mrs. T. heeft haar laatste voorstellingen van theaterseizoen 2008-2009 goed gekozen! En het leuke is: de kaartjes voor het komende seizoen zijn al weer besteld. Daarover volgt heus nog een keer meer.

Leon
Ernst
Alex
Guido

En oh, wat erg, in april ging Mrs. T. ook nog naar de jubileumshow van Gerard van Maasakkers, maar daar heeft ze niet eens een logje aan gewijd, zo veel te doen, zo weinig tijd! Maar ook Gerard was, als altijd, fantastisch.

Mrs. T. ♥ theater!

113 centimeter

113 Centimeter lang is Kleine Zus. Ja, u leest het goed: honderddertien centimeter. Voor een meisje dat bijna vier is. Dat is een hele-, heleboel, dat is heel, heel groot. Dat is ook 10½ centimeter meer in vergelijking met vorig jaar (en zelfs 10 centimeter meer als Grote Zus op die leeftijd). Het gewicht van het vrouwtje is nu 19,8 kilo (precies 4 kilo meer).

U begrijpt het al, we namen gisteren afscheid van het consultatiebureau. En dat ging prima. Kleine Zus deed precies wat ze moest doen, slaagde met vlag en wimpel voor de ogentest (zo leuk, het vogeltje noemde ze ‘zwaan’), kon erg goed de bal gooien (bovenhands al) en vangen. Springen ging goed, evenwicht was prima. Haar hartje klopt zoals het hoort te kloppen, de boterham in haar buik zat precies op de goede plek. Haar lijfje is een sportlijfje volgens de arts, mooi in proporties en dat is natuurlijk fijn om te horen.

Kleine Zus wist dat ze een prik zou krijgen en ze had van te voren al gezegd dat ze niet zou gaan huilen. Nou, die belofte deed ze gestand. Geen kikje. Stoere meid. Als beloning kreeg ze 6 stickers!

Zo, dat was dus Mrs. T.’s consultatiebureauperiode. Op diverse weblogs leest ze vaak best negatieve verhalen over het bureau. Mrs. T. moet zeggen dat ze dat soort ervaringen gelukkig helemaal niet heeft. Ze ging er altijd met veel plezier naar toe, nam raad waarmee ze dacht iets te kunnen ter harte en legde de rest lekker naast zich neer.

Als afsluiting een lief berichtje dat Mrs. T.’s moeder eergisteren in het schrift van Kleine Zus schreef: