Zomertijd is het eerste boek dat Mrs. T. van Suzanne Vermeer las.

Op de achterflap:

Koen en Isabel hebben allebei een zeer verantwoordelijke en drukke baan. Wanneer de schoolvakantie aanbreekt, moeten ze voor één week een logeeradres voor hun dochtertje Bibi regelen. Op aanraden van een collega van Koen brengen ze haar naar een zomerkamp. Dan krijgen ze een telefoontje dat Bibi is verdwenen … Als ze haar dochter ooit nog terug wil zien, zal Isabel een hoge persoonlijke prijs moeten betalen.

Op zich is het thema van het boek natuurlijk heel interessant en daar zou men dan ook een machtig spannend boek over kunnen schrijven. Aan de ene kant lukte dat Vermeer ook best wel, maar aan de andere kant vond Mrs. T. haar schrijfstijl zo tenenkrommend simpel dat dat toch wel wat irritatie bij haar opwekte. Heel korte zinnen, oeverloos volledig herhalen van namen, eenvoudige zinnen, simplistische stijl. Nee, dit is totaal niet Mrs. T.’s boek.

Het boek las, mede door die eenvoudige schrijfstijl, wel als een tierelier. Op dinsdagavond aan begonnen, op woensdagmiddag uitgelezen. Mrs. T. zal echter niet snel meer een boek lezen van Suzanne Vermeer (dit mede gezien de recensies die er bij haar boeken staan op bol.com, normaal laat Mrs. T. zich daar niet zo door leiden, maar dit keer zijn die recensies wel heel herkenbaar).

Trek jij je iets aan van de recensies op bijvoorbeeld bol.com? Of wellicht van de recensies van mede-bloggers?