Wat een geweldige actie heeft Cisca op touw gezet! Mrs. T. vindt het fantastisch. Niet in het minst omdat ze gek is op cadeautjes geven én krijgen. Mensen die cadeautjes afschaffen omdat ze het toch maar heen en weer geschuif vinden begrijpt Mrs. T. dan ook helemaal niet.
Maar goed, Mrs. T., die dus ook maar meteen twee keer meedeed met het cadeautjesuitdeelfestijn (want dan krijg je natuurlijk ook twee cadeautjes!), mocht iets verzinnen voor Ilse en Repel.
Enfin, Mrs. T. zou Mrs. T. niet zijn als ze allerlei kleine dingetjes zou kopen. Voor het gemak besloot ze dat beide dames hetzelfde pakketje van haar zouden ontvangen en ze ging op pad. Ze kwam uiteindelijk op het volgende resultaat:
- een Boeddha (want dat vindt Mrs. T. gave beeldjes met een mooie betekenis en je moet Boeddha’s natuurlijk altijd krijgen);
- een stenen hartje (gewoon mooi);
- een zakje drop (voor de lekkere trek);
- twee krasloten (met in de kaart de mededeling, dat mocht het een klapper worden dat lot, dat Mrs. T. best wel haar rekeningnummer wilde mailen);
- een gezichtsmasker (gewoon voor de lekker);
- een bellenblaas (gewoon voor de leuk en bellenblazen is zo leuk);
- oude (niet echt oud, maar gewoon een al door Mrs. T. gelezen) esta’s (want dat is Mrs. T.’s favoriete tijdschrift).
En toen had Mrs. T. natuurlijk weer geen grote enveloppen en ze wilde per sé haar cadeautjes posten want ze vond het zo spannend allemaal! Dus die esta viel al af (en het was natuurlijk ook een oud exemplaar) en met een heleboel gefrot lukt het Mrs. T. de rest van de cadeautjes in de envelopjes te krijgen (inpakken had gewoon niet meer gelukt hoor Ilse), zelfs de kaart paste er niet meer in en die plakte Mrs. T. dus maar op de bubbeltjesenvelop. Ze woog het pakketje en plakte de benodigde postzegels.
Samen met Kleine Zus fietste ze naar de brievenbus om daar tot de conclusie te komen dat de enveloppen met geen mogelijkheid door de brievenbus konden. What the f…! Geen nood dacht ze, dan maar morgen op de post gooien op het werk.
Helaas pindakaas, op het werk wilde de bode de enveloppen niet meenemen. Want ze zouden waarschijnlijk geweigerd worden als ze de post naar TNT zouden brengen. What the f… in het kwadraat!
Dus ging Mrs. T. in haar lunchpauze met haar envelopjes naar een postagentschap om daar tot de conclusie te komen dat ze dus echt niet door de brievenbus gingen. Mrs. T. zou ze als pakketpost moeten versturen, maar hallo, ze had al voor een boel centen aan postzegels geplakt. Dat was dus het moment dat Mrs. T. bedacht dat de bellenblaas dan maar het veld moest ruimen. Ilse en Repel zouden het zonder bellen moeten doen!
Inmiddels zijn de pakjes bij de ontvangers aangekomen en beide dames hebben gemeld dat ze buitengewoon tevreden waren. Gelukkig maar!
Zo ver dus het geven van de cadeautjes. Mrs. T. ontving ook een cadeautje. Van Door nog wel. En terwijl Mrs. T. bij Door reageerde op haar logje over Pink Ribbon en armbandjes en Door weer reageerde op Mrs. T.’s reactie haalde Mrs. T. haar brievenbus leeg. Wat bleek, Door had haar een gave armband gestuurd (van toen ze nog zelf in de sieraden zat). Om maar even te spreken over toeval dat niet bestaat! Erg leuk, een klein nadeel is er wel: zowel Grote Zus als Kleine Zus vragen Mrs. T. steeds wanneer zij de armband omn mogen!
Het is nog niet over trouwens. Mrs. T. wacht vol spanning op het cadeautje dat ze van Bibi gaat krijgen (en dat moet helemaal uit de US of A komen, dus dat is extra spannend!).
Had Mrs. T. al gemeld dat ze de actie van Cisca zo tof vindt? Nee, nou bij deze nog maar een keer dus: die actie van Cisca: supertof!
