Matilda en Emma

Mrs. T. las onlangs weer twee prachtige boeken.

Matilda’s laatste dans van Tamara McKinley

Op de achterflap:

Jenny Sanders krijgt Churinga, een afgelegen schapenfarm in de Australische outback, als afscheidscadeau van haar man. Een cadeau dat hij haar niet zelf meer heeft kunnen geven, want pas na zijn tragische dood hoort ze erover. Omdat ze niet weet waar ze met haar verdriet naartoe moet, vertrekt ze naar Churinga. Zo is ze tenminste op een plek waar haar man van hield. De overweldigende natuur en rust maken indruk op Jenny, maar Churinga blijkt ook een geheim te herbergen. Er hangt een sfeer van mysterie rond de vorige bewoonster van Churinga, ene Matilda Thomas. Jenny’s nieuwe buren zijn vriendelijk maar terughoudend en ze laten weinig los over Matilda. Maar hoe langer Jenny op Churinga is, hoe meer ze het gevoel heeft dat Matilda nog steeds aanwezig is. Dan ontdekt ze de vele dagboeken van Matilda, en al lezend wordt ze in een schokkend verhaal getrokken. Ze vraagt zich af of de erfenis van Churinga een zege is of een vloek…

Mrs. T. las de laatste maanden meer boeken van McKinley en het zijn allemaal mooie romans. Maar dit boek over Matilda is toch weer echt een topper!

Het droombeeld van Emma Blau van Ursula Hegi

Nadat Mrs. T. ‘Stenen van de rivier‘, een werkelijk fenomenaal boek, gelezen had, bestelde ze via Bol.com een tweedehands (!) exemplaar van ‘Het droombeeld van Emma Blau’.

Op de achterflap:

Aan het begin van de: twintigste eeuw ontvlucht Stefan Blau, die we kennen uit Stenen van de Stenen van de rivier, zijn geboortedorp Burgdorf. Hij trekt naar Amerika,een visioen achterna dat zich dusdanig in zijn ziel heeft gekerfd dat hij er elke nacht van droomt. Na talloze omzwervingen en verschillende baantjes begint bij aan de verwezenlijking van zijn ideaal: de bouw van een appartementencomplex aan het Winnipesaukeemeer dat hij ‘Wasserburg’ noemt. Twee van zijn echtgenotes vinden echter de dood in het kraambed. Dan keert hij voor één keer terug naar Duitsland om zijn jeugdliefde ten huwelijk te vragen.

Dit boek is prachtig. Het is van een heel andere orde dan Matilda’s laatste dans. Is het boek over Matilda een erg mooi, maar ook best eenvoudig verhaal, het boek van Hegi is vrij ingewikkeld. Je zou het bijna literatuur kunnen noemen! 😉

Er wordt een heel aparte sfeer gecreëerd door Hegi. Ze schrijft zinnen vol met komma’s, maar maakt die zinnen zo wondermooi, dat je soms helemaal in haar woorden lijkt te verdrinken. Gedachtes en gewoontes van de hoofdpersonen zijn prachtig verweven in het boek en drukken een stempel op de daden van die hoofdpersonen.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

Do you swear to write the truth …

… the whole truth and nothing but the truth?

Nou, Tricky vooruit dan maar. Mrs. T. is waarschijnlijk nummer 16.758 die een logje ‘honest crap’ gaat plaatsen. Het was nog best lastig om 10 dingen (en dan nog een beetje interessant) te vinden die Mrs. T.’s lezers nog niet weten. Want Mrs. T. is zoooooo open(hartig) op haar blog.

Maar goed, komen ze → 10 dingen die jullie nog niet van Mrs. T. weten.

  1. Ik stel me Jamie Fraser uit de reizigercyclus voor als een stoere, ruwe en gruwelijk sexy Schot en beging de fout dat aan een collega te vertellen. Je begrijpt dat ik dat nooit meer doe.
    En oh hoera, hoera, hoera: eindelijk komt deel 7 uit. Ik ben zo blij!!! Was het maar vast eind november. Nog even en ik ben weer helemaal in de ban van Jamie.
  2. In bed zeg ik, als ik niet in slaap kan komen, stilletjes een (soort van) mantra op. Ik ga niet zo eerlijk zijn om te vertellen wat ik dan precies opzeg, maar geloof me, het is best erg. Maar het helpt volgens mij wel. Toch?
  3. De spatlap van mijn (oma)fiets is aan vervanging toe, de versnelling mist een schroefje en mijn mandje hangt schuin. Verder zou een poetsbeurt niet overdreven zijn. Ik fiets vaak zonder voorlicht (foei), want dat trapt zo zwaar. Het achterlicht werkt op batterijen, misschien toch ook maar ‘ns een keer zo’n batterijenvoorlichtje kopen.
  4. Vandaag heb ik mezelf overtroffen! Ik heb een deel van de tuin winterklaar gemaakt, ik heb gesnoeid en ik heb de ramen achter van binnen en van buiten gewassen (mam, lees je dat! Goed hé?).
  5. Voor (of beter tegen) de pijn die ik heb ga ik sinds mei naar body stress release. In december, want één keer per jaar hierover bloggen is voldoende, zal ik daar wel ‘ns wat meer over vertellen.
  6. Als kind heb ik ooit de tekeningen uit De gebroeders Leeuwenhart (geleend bij de bieb) gescheurd, omdat ik ze zo verschrikkelijk mooi vind. Mijn moeder was verschrikkelijk boos toen ze daar achter kwam.
  7. Mr. T. denkt dat Grote Zus bijzondere gaven (soort van helderziendheid of hoe moet ik het noemen) heeft. Soms wil ik daar wel in meegaan, maar ik vind het ook wel eng en stél dat het waar is, wat dan?
  8. Ik ga iedere maandag met een collega lunchen, maar eigenlijk wil ik daarvan af. Zij zuigt energie, maar ik durf het niet tegen haar te zeggen omdat ze al zo weinig mensen om zich heen heeft. Ach, ik bijt dat halve uurtje per week maar gewoon even door.
  9. We gaan eindelijk weer surprise doen met sinterklaas! Grote Zus wilde het zo graag en dus wordt het als Kleine Zus op pakjesavond naar bed is nog spannend. Ik heb voor … (oh nee, dat kan ik hier niet neertypen omdat mijn moeder ook meeleest).
  10. Ik zou graag ‘ns een drankje willen drinken met Aragorn. Mocht Aragorn niet beschikbaar zijn, dan is Viggo Mortensen ook wel goed.

Mrs. T. gaat dit stokje niet doorgeven, het is volgens haar bijna onmogelijk om nog iemand te vinden die het al niet gekregen heeft. Maar mocht je aangestoken zijn door dit honestyvirus, be Mrs. T.’s guest.

W.o.W.: overdragen

Ouderparticipatie. Er zijn her en der al behoorlijk wat logjes over geschreven. Zelf ben ik niet zo dol op (grote) groepen kinderen. Ik ben er niet goed in, in kinderen bezig houden.

Hier thuis besteed ik uiteraard tijd en aandacht aan de meiden. Maar hen vermaken, dat doe ik niet. En continu met hen spelen of met hen bezig zijn zeker niet. De meisjes moeten zichzelf leren vermaken, daar hebben zowel zij als wij veel profijt van.

Mijn dochters zitten allebei op de basisschool. Een basisschool waar erg veel georganiseerd wordt voor de kinderen. Voor die activiteiten wordt bijna altijd ouderhulp gevraagd. Er zijn (gelukkig) veel ouders die dat geweldig vinden en zich zonder problemen aanmelden om mee te helpen. Er zijn ook ouders die je nooit ziet.

Ik ben een ouder die je bijna nooit zult zien bij dit soort dingen. Gedeeltelijk omdat ik drie dagen in de week werk en het daar dus al behoorlijk druk mee heb. Maar ook omdat ik, zoals ik al schreef, niet zo goed ben in het entertainen van kinderen.

Ik wilde echter wel mijn steentje bijdragen. Daarom werd ik zes jaar geleden lid van de oudervereniging en ben ik vervolgens zes jaar lang penningmeester geweest. Meestal was dat leuk om te doen, behalve op de momenten dat je voor de zoveelste keer ouders moest vragen de ouderbijdrage te betalen of als de kas niet klopte! Na zes jaar was ik niet meer herkiesbaar en daarom heb ik (toevallig gisteren) het penningmeesterschap overgedragen.


Zes jaar lang oudervereniging waren per jaar een stuk of vijf vergaderingen, thuis heel wat uurtjes boekhouden, voor de carnaval onderscheidingen plakken en heel veel bekertjes ranja vullen bij de activiteiten waar Mrs. T. dan wel aanwezig was.

Mrs. T. heeft het met plezier gedaan, maar ze is ook wel blij dat het nu klaar is. Ze heeft zichzelf beloofd nu twee jaar ‘ns even niks te doen (op af en toe ergens mee helpen na dan misschien). Dan gaat ze daarna wellicht voor een plekje in de Medezeggenschapsraad. En oh ja, brigadieren, dat gaat ze waarschijnlijk doen als Kleine Zus naar groep drie gaat.

Mr. T. brigadiert trouwens sinds begin van dit schooljaar. Een mannelijke brigadier: een unicum hier in het dorp!

Ben (was) jij actief op de school van je kind(eren)?

Voor de opdracht van deze week: klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday:

Hekel

Weet je waar Mrs. T. een gruwelijke hekel aan heeft? Nou, hieraan (dit is de oogst van een ochtendje school):


Kleine Zus presteert het om ongelooflijke hoeveelheden zandbakzand vanuit school mee naar huis te slepen. Uiteraard zitten haar schoenen/laarzen hartstikke vol (het is zaak die in de hal uit te doen en buiten goed uit te kloppen. Zoals je ziet wordt dat af en toe vergeten), maar ook haar zakken (of broekomslagen, ook zo fijn), jaszakken, ondergoed, heur haar: alles zit vol.

Als je door het huis loopt dan voel je dat akelige zand onder je schoenen. Dat doet het ook nog ‘ns met zo’n misselijk geluidje erbij!

Mrs. T. zegt: zandbakzand, het zou verboden moet worden! 😉

Welk kinderplezier kan wat jou betreft verboden worden?

Geniaal!

Het was vrij lang geleden dat Mrs. T. een echte (spionage)thriller las. Onlangs kocht ze echter ‘Icoon‘ van Frederick Forsyth.

Op de achterflap:

Rusland staat aan de rand van de afgrond. Elke vorm van maatschappelijke orde is zoek, op sociaal en moreel gebied is de chaos compleet, het dagelijks leven wordt geterroriseerd door de nieuwe maffia. Het Westen doet of zijn neus bloedt, op een handjevol politieke waarnemers na, die beseffen dat een Russisch debacle ook buiten de landsgrenzen vernietigende consequenties zal hebben.
Dan klinkt er een nieuw geluid. De charismatische volksmenner Igor Komarov weet de massa ervan te overtuigen dat hij in staat is het oude Rusland in al zijn glorie weer een vooraanstaande plaats op de wereldkaart te geven.

Het Russische volk hangt aan zijn lippen en Komarov lijkt de verkiezingsoverwinning al op zak te hebben. Maar dan belandt een geheim document op het bureau van de Britse ambassadeur in Moskou. In Het zwarte manifest, Komarovs geheime agenda, staat zwart op wit wat zijn werkelijke streven is, namelijk de stichting van een nieuw Derde Rijk met Komarov als de nieuwe Führer.
Het Westen moet ingrijpen om een dergelijke macabere omwenteling tegen te gaan. In het diepste geheim wordt een plan ontwikkeld dat even riskant als sensationeel is. Geheim agent Jason Monk, ex-CIA, wordt Rusland binnengesmokkeld met als taak Komarov op zijn eigen terrein te verslaan …

Wat een goed boek! De eerste pak ‘m beet 10 tot 20 bladzijdes wordt er behoorlijk wat informatie over je heengestort en ook in de rest van het boek worden veel feiten aan de lezer gemeld. Maar dat doet helemaal niets af aan de sublieme manier waarop Forsyth zijn verhaal vertelt. Zit je tijdens het boek helemaal in het verhaal en denk je te begrijpen wat er allemaal gebeurt, pas in de epiloog komt de uiteindelijke aap uit de mouw. Dit boek is geniaal!

Als je houdt van spanning en wat ingewikkeldheid niet uit de weg gaat dan is dit hét boek voor jou!

Van een heel andere orde: Zussen voor altijd, van Erica James

Op de achterflap:

Harriet Swift heeft haar leventje perfect op orde: ze is 32, heeft een goede baan, een leuke flat en een nieuwe vriend. Dat verandert in één klap als haar enige zus en hartsvriendin, Felicity, omkomt bij een afschuwelijk ongeluk. Als voogd van Felicity’s twee jonge kinderen voelt Harriet zich genoodzaakt haar geordende, stadse leventje achter zich te laten. Ze keert terug naar haar ouderlijk dorp om de hulp van haar ouders in te schakelen. Haar leven wordt nog verder op z’n kop gezet als ze erachter komt dat Felicity meer geheimen had dan ze kon vermoeden.

Zussen voor altijd is een mooi boek. Niet meer, niet minder. Een mooi boek. De figuren in het boek worden allemaal met zorg beschreven. Er zit humor in het boek, maar ook drama en wanhoop. Wat opvalt is dat James haar karakters heel erg echt beschrijft. Je voelt haast hun verdriet, hun pijn. Dat wat ze ondergaan voelt gewoon logisch, zoiets zal het zijn. Na veel ontwikkelingen, ook heel erg verdrietige zelfs waarvan Mrs. T. toch wel even de kriebels krijgt, volgt uiteindelijk een happy end (en zo hoort het ook in dit soort boeken).

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

W.o.W.: aversie

Werkelijk Anouschka, heb je dan totaal geen begrip voor mijn situatie? Je weet toch dat Genevieve iedere man die mogelijk interessant voor haar kan zijn in haar netten probeert te verstrikken. Ze speelt gewoon met ze.

Genevieve is inderdaad uitermate aantrekkelijk. Ze is jong en mooi, heeft een prachtig figuur, een goede baan en ze komt uit een interessante familie. De mannen vallen bij bosjes voor haar, het is op het genante af hoor.

Ik ben dat niet met je eens Anouschka. Ik zag laatst dat ze zogenaamd per ongeluk haar golfclub liet vallen. Er stonden meteen twee heren om haar heen om haar te helpen. Zo doorzichtig, en die mannen trappen er nog in ook!

Ik geloof dat ze inmiddels haar vierde relatie heeft in amper anderhalf jaar tijd. Dat kan toch helemaal niet? Hoe moeten we haar nu nog serieus nemen?

Natuurlijk vind ik het belangrijk dat ze gelukkig is, maar ik krijg toch een behoorlijke aversie tegen deze hele toestand hoor. Ze mag best van het leven genieten voordat ze zichzelf settelt, maar Genevieve is nu toch wel heel erg de bloemetjes buiten aan het zetten.

Natuurlijk blijft ze onze dochter, maar haar gedrag straalt inmiddels op ons af hoor. Bij de Rotary nota bene vroeg men laatst aan Jacques of het klopte dat Genevieve Ferdinand aan de kant had gezet voor Roelof Veneman. Nou ja zeg, Roelof is bijna net zo oud als ik! Werkelijk, ze besmeurt onze goede naam hoor!


Mrs. T. kreeg bijna een aversie tegen het woord aversie. Wat een lastig W.o.W.-woord zeg. Ze bakte er uiteindelijk maar een telefoongesprek van tussen een deftige mevrouw en haar even deftige vriendin.

Voor de opdracht van deze week: klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Fotograferen met de spiegelreflexcamera

Kijk, dan heb je al een hele tijd zo’n toffe spiegelreflexcamera, maar weet je ook dat je waarschijnlijk amper 10% van de mogelijkheden van die camera benut. Da’s natuurlijk hartstikke jammer.

Dus meldde Mrs. T. zich aan voor de cursus “Fotograferen met de digitale spiegelreflexcamera voor beginners”. En die cursus, daarvan volgde ze zojuist de eerste cursusavond.

Het duizelt Mrs. T. van de diafragma’s, sluitertijden, ISO-waarden, AF-modus, witbalansen en wat al niet meer zij. Maar leuk en interessant was het zeker. Het is zo verhelderend om voorbeelden van foto’s te zien en daarbij te horen wat er precies aan de instellingen van de camera gedaan is.

Deze foto’s maakte ze vandaag, oefenen met sluitertijd en welke effecten dat dan geeft.


Mrs. T. vindt het leuk (interessant en ingewikkeld) en denkt er heel veel te gaan leren. De huiswerkopdracht voor de volgende keer:

  1. fotografeer bewegend water met verschillende sluitertijden
  2. maak een fotoreeks van bewegend verkeer met verlichting aan
  3. maak een panning (volg synchroon met de camera een bewegend onderwerp).

Waarschijnlijk zullen jullie de resultaten van die huiswerkopdrachten nog wel te zien krijgen hier.

Heb jij ooit voor je hobby een cursus gevolgd en welke was dat dan?