Mrs. T. stelde zich er veel van voor, van ‘Ik haal je op, ik neem je mee‘ van Niccolò Ammaniti. Want een boek dat zo bejubeld wordt, dat moet wel fantastisch zijn. Toch?
Op de achterflap:
Een klein fictief dorp, Ischiano Scalo, aan de Italiaanse Rivièra, is het toneel voor twee adembenemende liefdesverhalen. Graziano Biglia is een veertigjarige playboy – met geblondeerd haar, zonnebankteint en strakke leren broek – die het buitengewoon met zichzelf heeft getroffen. Hij speelt gitaar en is een groot fan van de Gipsy Kings. Na veel gereis en talloze affaires is hij naar Ischiano teruggekeerd om zich te settelen met zijn ‘geliefde’ Erica, die alleen maar op zijn geld uit is.
Gloria en Pietro zitten in dezelfde klas: zij is van goede komaf, woont in een villa in de heuvels, is mooi en zelfbewust. Hij is een schuchtere, onzekere en dromerige jongen, die lijdt onder het explosieve karakter van zijn vader – een verknipte herder – en is het mikpunt van de treiterijen van andere jongens uit zijn klas.
Wanneer Pietro door drie van zijn kwelgeesten gedwongen wordt in te breken in de school, en later, onder andere omstandigheden, ook thuis bij zijn lerares Flora – die een geheime verhouding heeft met Graziano – raken alle hoofdpersonen op dramatische wijze met elkaar verbonden.
Zoals gemeld, Mrs. T. stelde zich er veel van voor. Ze kwam bedrogen uit. Dit zal dan wel weer literatuur zijn. Mrs. T. begrijpt er helemaal niets van, van literatuur.
Wat een verwrongen, zieke geesten komen er naar voren in dit vreemde boek. Het lijkt duidelijk de bedoeling te zijn van Ammaniti om zoveel mogelijk te shockeren. Nee, dit is echt niet Mrs. T.’s boek.
Laten we wel wezen: het boek leest heel gemakkelijk (hoort literatuur eigenlijk niet heel moeilijk te lezen?) en dat is dan ook de enige reden dat Mrs. T. het uiteindelijk uitgelezen heeft. Zo kwam ze dus ook uit bij de brief die Pietro aan Gloria scheef. Wat Mrs. T. betreft waren dat de enige drie bladzijdes van het boek die het boek nog enigszins de moeite waard maken.
Ken jij dit boek toevalling, of ander werk van Ammaniti? Wat vond je ervan? En wat is voor jou literatuur?