Boeren vonden vrouwen

Enne, ook zo genoten van die prachtige scores van Boer zoekt Vrouw? 100% Uitgezochte boeren! Dat was nog nooit vertoond.

Dat Jos & Dycke nog bij elkaar zouden zijn, dat had Mrs. T. wel verwacht. Ze vindt dit trouwens een prachtig stel. Al moet ze zeggen dat ze in het begin Jos wel een wat (te) glad mannetje vond.

Ook bij Wim & Astrid zat het helemaal goed. Mrs. T. vond dat Astrid er tijdens de uitzending ook zoveel ‘zachter’ en relaxter uitzag. Wim is zo schattig en nuchter. Het komt vast en zeker helemaal goed met die twee.

Dat Wietse & Neeltje nog bij elkaar zouden zijn had Mrs. T. eerlijk gezegd niet verwacht maar las ze laatst op een ander blog. Het deed Mrs. T. tijdens de citytrip trouwens goed om te zien dat Wietse heus nog wel een eigen mening had!

Hans had laatst tijdens de citytrip toch nog wel wat kritiek op Audrey, ze zou immers te meegaand zijn. Waarschijnlijk is ze sindsdien wat minder meegaand, want ze zijn nog samen.

En Peter & Hanneke? Goh, een heel apart stel vindt Mrs. T.. Ze beamen elkaar zo grappig, maar Mrs. T. vindt ze gewoon, tja, ze zei het al: apart. Die stem van Hanneke, daar krijgt Mrs. T. trouwens helemaal de kriebels van. Hanneke kan daar natuurlijk niets aan doen (of kan je daar wel iets aan doen?), maar je zou de hele dag naar zo’n stem moeten luisteren.

Dan hadden we ook nog de boeren die te weinig brieven kregen om in de schijnwerpers op liefdespad te gaan (misschien wel de echte bofbipsen). Ook daar werd door een aantal boeren echte liefde gevonden. Er is zelfs al een baby onderweg. Die Richard heeft snel gezaaid zeg! 😉

Mrs. T. vindt Boer zoekt Vrouw in ieder geval een prachtig programma en ze vindt het jammer dat het weer voorbij is. Zeker ook omdat ze het iedere zondagavond samen met Mr. T. op de bank keek.

Heb jij nog iets te melden over Boer zoekt Vrouw en ga je de vijfde serie (die al aangekondigd is) ook volgen?

Drie boeken

Mrs. T. pakt maar weer drie boeken in één recensielogje. Ze las onlangs:

Ik geef je de aarde, Chufo Lloréns

Op de achterflap:

Ambitie, eer en liefde in het Barcelona van de 11e eeuw.

Op de vlucht voor armoede vestigt de jonge boerenzoon Martí Barbany zich in Barcelona. Hij weet zich allengs op de twerken tot een welvarend en vooraanstaand man. Maar zijn succes roept ook afgunst op.

Verweven met Martí’s verhaal is dat van Ramón Berenguer I, graaf van Barcelona. Door zijn overspelige liefdesrelatie verandert de stad in een politiek en religieus wespennest. De vrede komt erdoor op het spel te staan.

Ik geef je de aarde is een epische roman over het leven in het vroegmiddeleeuwse Barcelona. Op magistrale wijze worden fictie en historische feiten gecombineerd in een levendige schildering van een stad waar afkomst, intriges, economische belangen en religieuze overtuigingen zorgen voor intense emoties: vriendschap, passie, afgunst eer en wraak.

“Geef me een land, mijn liefste, waar ieder mens vrij kan leven, met zijn eigen religie, en waar geen bazen en slaven zijn. Een land waar iedere burger gelijk is.”

Mrs. T. is gek van dit soort boeken en ook ditmaal kwam ze niet bedrogen uit. Dit boek is echt heel erg mooi. De hoofdpersonen zijn losjes gebaseerd op echte personen en daardoor gaat het boek nog meer leven. Ik geef je de aarde, belooft de lezer dik 700 bladzijdes leesgenot.

Spoorloos, Harlan Coben

Mrs. T. las al eerder boeken van Coben en een uitgave van € 3,95 kan ze natuurlijk helemaal niet laten liggen.

Op de achterflap:

Je eerste liefde vergeet je nooit, die van mij werd vermoord.

Elf jaar geleden werd Will Kleins ex-vriendin Julie gewurgd aangetroffen in de kelder van haar huis. Al het bewijs wees in de richting van Wills oudere broer Ken. Die verdween echter spoorloos en er werd nooit meer iets van hem vernomen. Iedereen vermoedt dat hij niet meer leeft.

Will heeft inmiddels de draad weer opgepakt. Maar als zijn moeder op haar sterfbed onthult dat Ken nog leeft, en kort daarna Wills vriendin Sheila plotseling verdwijnt, pakken donkere wolken zich weer samen boven zijn leven.

Een erg spannende thiller. Er gebeurt heel veel in dit boek en er zit veel vaart in het verhaal. Daarbij leest het boek erg soepel. Echt een aanrader, zeker voor deze prijs!

De stilte van de rivier, Judith Allnatt

Op de achterflap:

Het is 1976 en Engeland heeft in geen jaren zo’n hittegolf gehad. Voor de boeren is het een hel: de weilanden zijn gortdroog en het water wordt schaars.
Op een afgelegen melkveehouderij wonen Jess en haar broertje Tom samen met hun norse, steeds agressiever wordende vader. Hun moeder Sylvie heeft hen jaren geleden verlaten en de puberende Jess probeert zo goed en zo kwaad als het kan zowel een moeder voor Tom te zijn, als ook de rechterhand van haar vader.
Hoewel Jess haar best doet om beide taken goed te vervullen, wil zij niets liever dan met haar klasgenoten samen zijn. Bovendien doet ze het goed op school en is het haar grote wens om later naar de universiteit te gaan. Ondertussen dagdroomt ze nog altijd over de terugkeer van haar moeder.
Maar wanneer Jess Sylvie’s oude dagboek vindt, ontdekt ze langzaam maar zeker de waarheid over haar moeders verleden.
Terwijl de droogte toeneemt en het waterpeil van de rivier zakt, neemt de onderlinge spanning binnen het gezin toe. Uiteindelijk leidt dit tot een onafwendbare confrontatie tussen Jess en haar vader, met verwoestende gevolgen voor iedereen…

Een aangrijpend en tragisch boek. Je leeft mee met alles wat Jess meemaakt. Haar wens om te gaan studeren en het feit dat dat van haar vader niet mag, de zorg die zij heeft voor haar kleine broertje en voor het huishouden, de eisen die haar vader aan haar stelt, de wens van Jess om net zo te zijn als haar klasgenootjes. De onverzoenlijkheid van de vader maakte Mrs. T. af en toe gewoon boos. Aan de andere kant lijkt het haar tragisch als je je leven leeft met zo’n wrok in je.

Het waren dus weer drie totaal verschillende boeken (heerlijk dat er zo veel verschillende soorten boeken zijn!!!): naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?

Buikgriep(je)

Blergh, Mrs. T. voelde zich vandaag niet tof. Het begon al met het feit dat ze wakker werd toen Mr. T. ging werken (om 5.15 uur) en merkte dat haar buik toch wel erg veel pijn deed. In de hoop toch weer in slaap te vallen en dat de buikpijn over zou gaan is ze in bed blijven liggen. Dat was helaas ijdele hoop.

Tegen zevenen is Mrs. T. uit bed gekomen om even op haar gemak van het toilet gebruik te kunnen maken. Ze zal jullie de details besparen.

Wat later haalde ze de meisjes uit bed die uiteraard heel veel medelijden met hun mama hadden. Het ontbijt nam Mrs. T. met de nodige tegenzin tot zich. Daarna was het de meiden naar school brengen en toch maar even de wekelijkse boodschappen in huis halen.

Normaliter stapt Mrs. T. daarna op de hometrainer, maar dat leek haar geen goed plan. Ze vlijde zich neder op de bank en probeerde te slapen. Zonder resultaat, maar dat was te verwachten, Mrs. T. is immers een erg moeilijke (in)slaper.

Toch had die rust best goed gedaan en ‘s middags presteerde Mrs. T. het zowaar de bovenverdieping (een beetje) te poetsen. Rond drieën echter vond ze dat ze genoeg gedaan had en heeft ze zitten lezen. (De dwarsligger is uit, mooi en spannend boek, en het formaat beviel eigenlijk wel goed. Alleen zijn de bladzijdes veel te dun met als gevolg vaak terugbladeren). Nog steeds met buikpijn overigens en inmiddels ook pijn in de heupen (van het lange toiletzitten wellicht, dat daar ooit recordpogingen in gedaan zijn!). Kleine Zus had een vriendinnetje te spelen en totaal tegen haar principes plantte Mrs. T. hen tijdelijk achter (voor?) de televisie met een film.

Koken, daar had Mrs. T. helemaal geen trek in, alleen het denken aan koken maakt dat haar buik vreemde rolbewegingen maakte. Daarom was het feest voor de meiden en Mr. T.: er kwamen pizza’s op tafel. Mrs. T. beperkte zich tot een boterham.

‘s Avonds ging het redelijk en de ervaring leert dat dit soort buikgriepjes bij Mrs. T. meestal maar een dag duren. Mrs. T. hoopt dat dit ook dit keer geldt (want morgen schutting plaatsen (daar hoeft Mrs. T. niet bij te helpen, maar het is wel handig als ze dan weer fit is om in huis teenentander te doen), eten bij een vriendin, zondagochtend fotografiecursus in het kasteel, zondagmiddag sinterklaas bij opa en oma en maandagavond naar Depeche Mode!).

Genoeg leuke dingen voor de boeg dus. Jij nog iets leuks op het programma dit weekend?

15 Jaar

15 Jaar geleden is het al weer dat Mr. T. en ik besloten elkaar te zoenen. Dat was op 26 november 1994. Drie weken eerder spraken Mr. T. en ik elkaar voor het eerst. De volgende dagen leefde ik in een roes, ik was totaal helemaal volledig verliefd. Zo maar ineens hatsiekidee: VERLIEFD!

Het duurde nog drie heel lange weken voordat we elkaar weer zagen na daags van te voren vier uur lang met elkaar getelefoneerd te hebben (onderbroken door een plaspauze, want toen nog geen draagbare telefoons).

Het is al weer 15 jaar geleden. Het is pas 15 jaar geleden!

Het gevoel werd houden van, werd heel veel houden van, wordt nog steeds meer houden van. En regelmatig komen ze terug, als een cadeautje: vlindertjes in mijn buik. Ik ben zo gelukkig met Mr. T.!

Foto: Wehearit

Twitteren en to unfriend

Goh, dat internet een grote invloed had op het dagelijks leven van veel mensen was uiteraard al bekend. Dat er door het internetgebruik ook nieuwe woorden ontstaan is een logisch gevolg. Maar dat een woord als ‘twitteren’ dan woord van het jaar wordt, daar kan Mrs. T. met de pet niet echt bij.

In Amerika is ‘to unfriend’ hét woord van 2009. Ook al een internetwoord dus. Unfriend betekent ontvrienden of ‘een Facebookkameraadje uit je lijst van vrienden verwijderen’. Een heus werkwoord dus!

Wel een beetje een sneu werkwoord trouwens: ontvrienden. Eerst voeg je dus Mr. T.s toe en later verwijder je ze weer. Tja, het is een rare wereld, dat internet.

En oh ja, Mrs. T. wil je wel even waarschuwen hoor. Dat je niet te veel op dat internet zet, want het kán tegen je gebruikt worden:

Sinds de organisatie van de grote weblogmeeting heeft Mrs. T. trouwens een Hyvesaccount. En daar heeft Mrs. T. al 33 vrienden!!! Da’s best stoer en die gaat ze never nooit niet ontvrienden hoor. Maar verder is Mrs. T. zelden op Hyves te vinden. Nee, haar blog (en de blogs die ze volgt) is (meer dan) voldoende voor haar en daar besteedt ze met liefde en plezier haar internetuurtjes aan.

Hoe staat het met jou? Je blogt waarschijnlijk want anders kom je hier niet terecht. Maar ben je ook een hyver, een twitteraar, een facebooker (al geontvriend trouwens?) of iets anders. Enne, wat heeft je voorkeur?

Dwarsligger

Acht bij twaalf centimeter meet ie: de dwarsligger die Mrs. T. vandaag van Sinterklaas kreeg. Acht bij twaalf!!! Da’s superklein.

Een dwarsligger schijnt erg gemakkelijk te zijn bij het lezen in bed of bijvoorbeeld in de trein of bus. Sinterklaas kocht hem vooral voor Mrs. T. vanwege het scherpe prijsje dat er aan hing en natuurlijk om deze nieuwe uitvinding eens te proberen. De bladzijdes zijn trouwens erg, erg dun. Zo dun dat de letters van de andere zijde gewoon doordrukken. Dat vindt Mrs. T. dan wat minder.

Of Mrs. T. ooit aan het E-book zal gaan waagt ze te betwijfelen. Lezen doe je nu eenmaal vanuit een boek, je moet het boek kunnen ruiken en echte bladzijdes moeten kunnen omslaan. En daarna moet het boek natuurlijk in de boekenkast!

Zodra Mrs. T. de nieuwste Koontz (begint erg goed) uit heeft, zal ze zich ‘ns wagen aan de dwarsligger. Als echter deel 7 van de Reizigerserie eerder bij haar op de mat ligt, dan zal Marion Pauw nog even moeten wachten. Want op ‘Een echo in de tijd‘ heeft de echte Gabaldon-liefhebber inmiddels lang genoeg moeten wachten!

Heb jij al kennisgemaakt met de dwarsligger of wellicht met het E-book? Wat vind je er van of ben jij ook gewoon van de echte boeken?

W.o.W.: stiefmoeder

Lieve Ina,

Goh, ik had nooit gedacht dat ik je ooit een kaart zou schrijven die zou beginnen met ‘lieve’. Wat moet ik een totaal onuitstaanbaar wicht geweest zijn in die eerste jaren dat jij met papa was. Als ik terugdenk aan mijn gedrag dan schaam ik me diep! Ik heb het je erg lastig gemaakt nietwaar?

Misschien kan ik me verschuilen achter het feit dat ik een puber was toen ik je leerde kennen, maar eigenlijk weet ik best dat dat niet helemaal opgaat. Misschien kan ik me verschuilen achter het feit dat mama zo’n verdriet had van de scheiding, maar ook dat is niet eerlijk.

Pas toen het werkelijke verhaal boven tafel kwam en dat bevestigd werd door mama begreep ik alles veel beter. Ik nam het mama erg kwalijk dat ze al die leugens verteld heeft.

Maar ook haar begrijp ik nu beter. Je zou bijna kunnen zeggen dat ik mild aan het worden ben! Liefde kan heel mooi zijn, maar liefde kan ook omslaan in haat.

Dat liefde mooi is, dat zie ik nu pas bij papa en jou. Toen papa en mama nog samen waren was het thuis altijd geruzie. Bij jou en papa is dat nooit. Ik ben zo blij dat jij papa gelukkig maakt!

Ik schaam me dat ik het nu pas zeg: maar je bent een geweldige stiefmoeder voor me geweest de afgelopen zes jaar! Dank je wel Ina, ik wens jou en papa fanastische kerstdagen en een grandioos 2010!

Kus, Chantal


Het tweede W.o.W.-woord van Karin. Of Mrs. T. nog veel W.o.W.’s zal schrijven waagt ze te betwijfelen. Het is misschien wat kinderachtig, maar de uitdaging van de W.o.W. ligt voor Mrs. T. in de 250 woorden die je maximaal gebruikt. Als die regel niet meer geldt, dan is een groot deel van de uitdaging weg. Maar goed, ze denkt er nog even over na …

Voor de opdracht van deze week: klikkerdeklik. Voor de spelregels van Write on Wednesday: klikkerdeklik.

Strawberry Wood

Strawberry Wood, zo heet de nieuwste CD van Nits. En naar Nits ging Mrs. T. vanavond kijken. Zonder trainingskamp dit keer, vaak luistert Mrs. T. vooraf de nieuwe CD’s van de theaterconcerten waar ze heen gaat zodat ze enigszins voorbereid is op wat komen gaat.

Bij Strawberry Wood kwam het er gewoon niet van. En dat maakte eigenlijk ook helemaal niet uit. Want het concert was erg interessant. Van alle nummers die gespeeld werden kende Mrs. T. er maar drie. De voor haar nieuwe nummers verveelden echter geen moment.

Typische Nits muziek (met het mooie en aparte stemgeluid van Henk Hofstede, met fantastische percussie van Rob Kloet en dat gold ook voor het spel van Robert-Jan Stips) met rare kronkels in de nummers: kortom Mrs. T. heeft genoten.

De drie golden oldies die gezongen werden waren: Nescio, JOS Days en In the dutch mountains. Mrs. T.’s favoriete Nits-nummer is trouwens Cabins.

Welk nummer is jouw favoriet?

Boos volk

Lang geleden plaatste Mrs. T. al een keer een column van Daniëlle Hooghiemstra, nu doet ze dat weer een keer.

Boos volk

Op een dag krijgt een psychiater het Nederlandse volk op consult. Het is naar hem doorverwezen door een collega die er niet verder mee kwam. Zelden zo’n boze patiënt gezien, heeft hij op een begeleidend briefje geschreven.

‘Gaat u zitten’. zegt de psychiater wijzend naar de rode sofa. Het Nederlandse volk gaat zitten. Het kijkt een beetje stuurs voor zich uit. Op de vraag van de psychiater ‘Hoe lang voelt u zich al zo?’ en ‘Heeft u zelf een idee waar uw onvrede vandaan komt?’ komt eerst geen antwoord. Maar na nog even doorvragen, barst het los.

De psychiater krijgt al snel spijt van zijn vasthoudendheid. Want het Nederlandse volk begint me daar toch een partij te schelden. Helemaal niets deugd. Bankdirecteuren, milieuvervuiling, uitkeringstrekkers, ambtenaren, Den Haag, medische fouten, de bio-industrie, PC Hooft-tractors, asielzoekers, hufterigheid, Marokkanen, geluidsoverlast, graaicultuur. In een mum van tijd is de houten vloer van de spreekkamer bedolven onder een veelkleurige laag van rancuneus braaksel. Als de psychiater zegt dat dit straks wel allemaal opgeruimd moet worden komt het Nederlandse volk met gebalde vuist om hem af en moet hij de bewaking roepen. Onder bedreiging van moderne, elektrische schokapparatuur wordt het Nederlandse volk weer terug op de sofa gezet.

De psychiater legt vriendelijk uit dat het wel gezond is om je te uiten, maar dat we het binnenste ook weer niet helemáál naar buiten moeten keren, omdat we toch wel iets moeten overhouden om aan te kunnen werken? Het Nederlandse volk kijkt hem dreigend aan. Veertig jaar geleden at het nog oude bruine boterhammen met zweetkaas en hoorde je het nergens over. Maar nu eet het blini’s, Mexicaanse wraps en mozzarellabolletjes en knalt het bijna uit elkaar van de woede. Het draagt nieuwe schoenen van Prada en een truitje van Tommy Hilfiger.

De psychiater kijkt in het dossier dat hem door zijn collega is toegestuurd. ‘Valt buschauffeurs en ambulancebroeders aan. Stuurde ooit per vrachtwagen 1,2 miljoen briefkaarten naar Duitsland met de tekst ‘Ik ben woedend’.’ De psychiater besluit maar eens te vragen naar dat laatste. ‘Waarom heeft u destijds eigenlijk al die briefkaarten naar Duitsland gestuurd?’ Het Nederlandse volk reageert geïrriteerd. Het kan zich helemaal niets van briefkaarten herinneren.

Het heeft het gevoel dat het zijn tijd aan het verdoen is. Wat kost zo’n consult eigenlijk? Het zou weleens willen weten wat die psychiater per uur vraagt. Is meneer soms weer zo’n zakkenvuller? Zo eentje die over de ruggen van al die hardwerkende Nederlanders een beetje slapend rijk zit te worden, zo’n hufterige graaier die … die … De psychiater klapt het dossier dicht. Inderdaad, een moeilijk geval. Doorverwijzen.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat Mrs. T. die 1,2 miljoen briefkaarten ook niet wist te plaatsen. Voor meer informatie: klikkerdeklik!

Mrs. T. vindt dit een heel goede column en ze vraagt zich af wat jij ervan vindt.

Zoek de verschillen

Vandaag werkten Mrs. T.’s vader, Mr. T. en de vader van de buurman keihard om de hele coniferenhaag te verwijderen. En dat was zwaar afzien! Mrs. T. heeft medelijden met Mr. T., want zijn armen zien eruit! Dat zal bij haar vader ook wel het geval zijn. Maar hé, je bent een stoere vent, of je bent het niet. Toch?

De haag was niet heel erg lelijk, maar hij was vooral heel erg kolossaal. Als in: HEEL ERG KOLOSSAAL. Aan beide zijden stak hij een flink stuk de tuin in en hij was gewoon veel te hoog. Daardoor nam de haag veel licht weg en was een flink stuk van Mrs. T.’s tuin erg nattig met veel mosvorming en dat is niet tof. Nadat vorig jaar de kastanjeboom omwaaide, was het nu dus de beurt aan de haag. Binnenkort wordt de nieuwe schutting geplaatst.