Vanavond deed Grote Zus mee met het groot kinderdictee. Hieronder de tekst van het dictee:

Poëzie!

Alleen als je een vervelende ellendeling, zanikende zeurkous, dooie piet, droge klaas of pasgeboren baby’tje bent, houd je niet van gedichten; anders wel, want poëzie is spelen met taal en wie houdt daar nou niet van?

Luister maar: op een doordeweekse donderdag doken drieëndertig doofgeboren Deense dames met dikke dijen voor dag en dauw dapper van de duikplank in het diepe.

Als woorden met dezelfde letter beginnen heet dat alliteratie; dat is een minder bekende manier van rijmen dan eindrijm, zoals: toen de dames een bejaarde van de hoge douwden, heeft die oude het niet drooggehouden.

Grote Zus had 9 fouten in het dictee en dat vind ik een heel goede score voor een groep zevener. Ik deed trouwens ook stiekem mee. Grote Zus zat voor de tv te pennen en ik zat achter de computer te bloggen (en intussen de zinnen neer te pennen). Ik had één foutje, oen dat ik ben schreef ik ‘babietje’ in plaats van ‘baby’tje’. Dat ga ik dus never nooit niet vergeten.

Aanstaande woensdag is het dictee voor grote mensen. Nou, daar ga ik dus mooi niet aan meedoen (ik kan trouwens ook niet want moet (mag!) naar fotografiecursus). Ik heb wel een paar keer meegedaan, maar dat was niet goed voor mijn zelfvertrouwen om het zo maar ‘ns te zeggen. Ik meen dat ik vrij aardig het Nederlands beheers, maar ik scoorde bij die dictees toch altijd minstens 20 vauten. Da’s niet tof natuurlijk. Die fouten hadden trouwens vaak te maken met hoofdlettergebruik, verbindingsstreepjes en dat soort ongein, dus niet eens zozeer met het schrijven van de woorden zelf. Maar goed, ik doe maar niet meer mee, ik blijf liever geloven dat ik onze taal goed beheers! 😉

Heb jij ooit meegedaan aan het dictee voor grote mensen en zo ja, weet je nog hoe je scoorde. Enne, doe je woensdag mee?