Goh, gezinnen schijnen per dag gemiddeld een kwartier ruzie te maken. Nah, dat halen we niet hoor. Het is hier echt niet altijd pais en vree, maar ruzie wordt hier zelden gemaakt. Enne, wat is dan ruzie? Daar hebben Mr. T. en ik bijvoorbeeld heel andere ideeën over.

Mr. T. vindt een flinke discussie (met luide stemmen!) soms al ruzie terwijl dat wat mij betreft dus écht geen ruzie is. En er wordt best af en toe op de meisjes gemopperd, maar ook dat vind ik geen ruzie. Echt ruzie is onredelijk zijn, (te) hard praten, niet naar elkaar luisteren, echte ruzie duurt soms dagen omdat je (allebei!) te stijfkoppig bent om als eerste ‘het weer goed te maken’. Echte ruzie is niet tof, hoewel het soms ook best verhelderend kan zijn. 😉

Als je aan Grote Zus zou vragen ‘wanneer had jij voor het laatst echt ruzie met mama?’, dan vermoedt deze mama dat Grote Zus zal antwoorden: ‘op de eerste vakantiedag van de grote vakantie’ (voor de duidelijkheid, dat was zomervakantie 2008). En inderdaad, toen hadden we ook écht ruzie. Over kamers opruimen en zo en een dochter die dat niet wilde en een moeder die dat dus wel wilde. Dat was even niet leuk, maar de lucht werd wel binnen een paar uur geklaard. Gelukkig maar.

Kleine Zus en ik hebben nog nooit ruzie gehad. Daar is het kleine vrouwtje natuurlijk ook nog veel te klein voor. Uiteraard wil Kleine Zus best vaak dingen doen die ik niet goed vind en dan mokt ze even. Ook moet Kleine Zus soms dingen van mij doen, die zij dan juist weer niet wil. Ook dat levert regelmatig een mokkig meisje op. Soms kan ze echt heel, heel, heel boos zijn (en dat ook heel, heel, heel duidelijk laten merken door flink te krijsen/gillen/stampvoeten et cetera), maar goed, dat is nog geen ruzie. Dat is stiekem vooral heel vertederend (maar dat laat ik haar natuurlijk niet merken).

Dus, weinig ruzie hier. Gelukkig maar.

Hoe zit dat bij jou? Haal jij dat kwartier per dag en wat is voor jou écht ruzie?