WE-300: Alles geoorloofd

Een beetje triest is het wel: daar zit ze dan in haar uppie, wijntje bij de hand, een bakje cashewnoten op de salontafel, zinloos televisie te kijken. Ze is door niemand uitgenodigd (niet dat er nu zoveel mensen zouden zijn die haar zouden willen uitnodigen) en ze heeft niemand gevraagd (want er zijn nu eenmaal niet veel mensen met wie ze kerst, of welk ‘feest’ dan ook, door zou willen brengen).

Ze heeft weinig moeite gedaan om het in huis wat gezelliger te maken. Een klein plastic boompje dat ze alleen maar van zolder hoefde te halen probeert dapper wat gezelligheid te verspreiden. Het faalt daarin glansrijk. Het boompje zet ze ieder jaar opgetuigd en wel weer op zolder. Door de jaren heen zijn er wat versierselen gesneuveld. Er hangen nog welgeteld vijf zilveren balletjes in. Misschien moet ze van de week toch maar wat ballen bijkopen, ze zijn dan vast in de reclame.

Ze denkt erover om achter de computer te gaan zitten. Een beetje de weblogforens uithangen. Ze zal vanavond uiteraard overal lurken en nergens reacties achterlaten. Haar collegabloggers immers denken dat ze een goed gevulde Kerst heeft die ze viert met haar lieve man, bloedjes van kinderen, vrienden en familie.

Ha, ze moesten ‘ns weten! Het is misschien niet zo heel erg netjes wat ze doet. Dat haar blog één grote leugen is. Dat ze de sporadische foto’s die ze op haar weblog plaatst van een of andere Australische –al lang gestopte- blogster vandaan haalde. Dat alle logjes die ze plaatst van begin tot het einde uit haar duim gezogen zijn. Dat haar lieve, wijze en welgemeende reacties bij de anderen pure nep zijn.

Nee, netjes is het niet. Maar ach, er bestaan volgens haar geen blogregels en ze oefent op deze manier mooi voor haar schijversdroom.


Zo, mijn eerste WE-300 met als onderwerp ‘Etiquette’. Voor de regels en andere deelnemers: klikkerdeklik!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *