Hoe ga ik er nu voor zorgen dat deze boekrecensie goed gelezen wordt (want dat gebeurt volgens mij niet zo vaak bij mijn boekenlogjes), zodat ik een heleboel mensen enthousiast maak voor de boeken van Gabaldon? Want dát verdienen de boeken uit de Reizigerserie! Ha, ik maak gewoon de eerste regels rood, dat valt op en wedden dat jullie dit logje dan allemaal helemaal uitlezen! Toch?

In de Reizigerserie vertelt Gabaldon het verhaal van de verpleegster Claire Randall die via een magische stenenkring in het Schotland van de achttiende eeuw belandt. Hier ontmoet ze haar grote liefde, de clansman James Fraser, een van de leiders van de Schotse opstand tegen de Engelsen. Dit is het begin van een zevental prachtige, indrukwekkende en meespelende boeken vol passie en avontuur.

Ik weet niet zo goed wát het is dat me zo trekt in deze boeken? Of beter, ik weet het wel, maar hoe omschrijf ik het zonder op een of ander puberaal troelaatje te lijken? Het is niet alleen de onverwoestbare liefde tussen Claire en Jamie en de manier waarop Gabaldon die beschrijft. Een liefde die een scheiding van 20 jaar (en twee eeuwen) overbrugt, een liefde die zo enorm is. Misschien verwacht je het niet van zo’n stoere Schot? De manier waarop hij zo duidelijk laat blijken dat Claire zijn alles is? De manier waarop hij ‘A Nighean’ of ‘Sassenach’ tegen haar zegt, de manier waarop zij elkaar liefhebben, alles voor elkaar over hebben. De romantiek van die tijd zo lang geleden, terwijl die tijd natuurlijk verre van romantisch was. Claire en Jamie vechten voor elkaar, hebben alles voor elkaar over.

De zorgvuldigheid waarmee Gabaldon de kleinste dingen beschrijft, oog heeft voor details en de relaties tussen de figuren in haar boeken aandacht geeft is zo mooi. Een toevallige passant wordt net zo zorgvuldig beschreven als de hoofdpersonen. Ze schrijft erg beeldend en je waant je echt in vroeger tijden. Het gegeven dat Claire, doordat zij door de tijd gereisd heeft, bepaalde dingen weet en daar haar voordeel mee doet maakt de boeken extra leuk. Zo is ze natuurlijk verpleegster geweest en is de manier waarop zij haar patiënten behandeld af en toe reden om haar voor heks uit te maken. Ook het feit dat zij vanuit de geschiedenislessen dingen weet die er staan te gebeuren geeft de boeken een extra dimensie. Ach, deze boeken zijn zó mooi! De verhaallijnen zijn interessant en boeiend en vervelend geen moment. Ik moet niet te veel over de boeken zelf schrijven, laat je er vooral door verrassen!

Wat gegoogle leverde vele hits op. Op YouTube staan een heleboel filmpjes over James en Claire met daarin dan maar meteen aangegeven wie hun favoriete Jamie zou zijn. Nou, ik vind die Gerard Butler er inderdaad niet bepaald verkeerd uit zien! 😉

De serie bestaat inmiddels uit zeven lijvige exemplaren (in totaal 6.084 pagina’s genieten!): 1 → De reiziger, 2 → Terug naar Inverniss, 3 → De verre kust, 4 → Het vuur van de herfst, 5 → Het vlammende kruis, 6 → Sneeuw en as en deel 7 → Een echo in de tijd.

Bijna vijf jaar zat er tussen deel 6 en deel 7, maar het was het wachten waard. Het enige nadeel vind ik dat je bepaalde verhaallijnen (vooral de geschiedkundige en familiaire verbindingen) in die vijf jaar wel behoorlijk kwijt bent. Tenminste, ik was ze af en toe behoorlijk kwijt.

Maar nogmaals: deze boeken worden door echte fans verslonden en het is zeker tijd dat er nog heel veel meer fans bijkomen! Hopelijk komt deel 8 dan wat sneller uit!!!

Je leeft zo mee met Claire, Jamie, Ian, Brianna, Roger, Lord John en nog veel meer personages dat het gewoon doodzonde is als je de boeken uit hebt. Mocht ik je overtuigd hebben met dit gloedvolle betoog deze boeken vooral te gaan lezen (uiteraard in de goede volgorde), weet dan wel dat ik stikjaloers op je ben dat jij al deze mooie boeken voor het eerst gaat ervaren. Veel leesplezier!

‘Sassenach, your face is my heart’.

En laat je nu wel even weten of ik je overtuigd heb? Of dat je wellicht de boeken al kent en, indien dat het geval is, wat je er van vindt?