Gedachten fladderen door haar hoofd, herinneringen aan lang geleden komen boven. Een huis, een boekenkast, mensen. Stil, geen geluid maken!

Op elkaars lip in die kleine ruimte, de moed proberen er in te houden. Marcherende laarzen op het asfalt; angst. Een kastanjeboom, met kaarsjes in volle bloei. Prachtig zoals de natuur zich niets gelegen laat aan wat de mens laat gebeuren.

Ze herinnert zich de sprankelende ogen van Anne, prachtige Anne. De woorden van Anne hebben de wereld laten zien hoe het was.

We hebben hen niet kunnen redden Jan, waarom nou toch?

Een laatste hartslag, eindelijk, eindelijk vrede.

De eerste 101 die ik schreef. Geïnspireerd door het nieuws van het overlijden van een groot mens: Miep Gies. Voor de minimale regels en andere deelnemers: klikkerdeklik!