Beschermd: Kier 65!!!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Puzzelen

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Column

Onderstaande column las ik vanochtend op nu.nl en ik moet zeggen dat ik het een zeer treffend stukje taal vind! Ik zou zeggen: lees hem vooral en laat ook nog even weten wat jíj er van vindt!

Vroeger was alles beter

Vroeger was alles beter: respect was iets wat je moest verdienen, en politici waren nog beleefd tegen elkaar. Maar nu is alles mega.

In de aanloop naar de oudejaarsconferences eind december was hij weer regelmatig op tv te zien: de oude meester Wim Kan, en dan vooral zijn conference uit 1973, waarin het heel vaak ging over de toenmalige PvdA-voorman Joop den Uyl. Op een gegeven moment zegt Kan: “Weet u waar Den Uyl op lijkt? Op een joker die zijn muts heeft afgezet.” En vervolgens komt er een proestende toeschouwer in beeld, die bijna niet kan geloven dat meneer Kan zoiets ondeugends heeft gezegd.

Keurige man, die Wim Kan, beschaafde grappen. Maar daarna kreeg je Freek de Jonge met in zijn kielzog allerlei navolgers, Youp voorop, die het allemaal steeds harder en rechter voor zijn raap gingen zeggen. Met als voorlopig eindstation de mokergrappen van Theo Maassen, en het anarchistische geweld van de New Kids.

Fashion-tycoon

Wat vroeger groot was is nu klein, en je hebt er steeds meer van nodig om hetzelfde effect te bereiken. Met de taal lijkt het net zo te gaan. Neem het woord ‘icoon’. Vroeger was Anne Frank een icoon, en Mandela en Einstein en Elvis Presley. Nu is iedere Amsterdamse kapper die twee keer op tv is geweest meteen een mode-icoon. Of zelfs een fashion-tycoon, als zijn spulletjes goed verkopen – terwijl de kwalificatie ‘tycoon’ toch ooit was voorbehouden aan de Billen Gates van deze aarde.

Kijk er de kranten maar op na: er worden steeds grotere woorden gebruikt, terwijl er toch vaak niet zo veel aan de hand is. Als het een week lang sneeuwt is er sprake van ‘extreem weer’ of zelfs ‘winterterreur’, een dodelijk ongeluk van een Georgische rodelaar heet meteen een ‘horrorcrash’, en alles en iedereen, Wilders voorop, is altijd maar woedend en woest – terwijl men meestal enkel ontstemd, geërgerd of verontwaardigd is. Of hooguit boos.

Armageddon

Nog onlangs stelde de directeur van Slachtofferhulp Nederland, Jaap Smit, dat er zuiniger moet worden omgegaan met de woorden ‘ramp’ en ‘slachtoffer’, omdat die veel te makkelijk worden gebruikt. De poldercrash was volgens hem toch in de eerste plaats een “ernstig verkeersongeluk”, en verder niets.

Smit heeft daar de duivel bij de staart, want wat voor woorden schieten er nog over als er een keer een ramp van écht ontzagwekkende proporties plaatsvindt? ‘Megaramp’ of ‘horrorramp’? ‘Apocalyps’ of ‘armageddon’?

Cabaret

Ook bij onze politici worden woorden steeds minder waard. Kwalificaties als ‘tuig’, ‘onzin’, ‘knettergek’, ‘gewauwel’, ‘idioten’, ‘hufters’, ‘kotsbeu’ en wat al niet zijn in de Tweede Kamer heel gewoon, zoals blijkt uit een artikel in het vorige week verschenen nummer van Onze Taal. En vinden wij Nederlanders dat fijn?

Nee, aldus onderzoek van de Politieke Barometer en van taalicoon Jan Renkema (ook in Onze Taal): wij horen liever puntige oneliners waarmee de politici elkaar beleefd om de oren slaan, dan beledigingen en krachttermen. Als we grove taal willen horen, bezoeken we wel een cabaretvoorstelling.

Een column naar mijn hart!

Dus vertel: wat vind je van deze column en wat vind je zelf van het taalgebruik dat op dit moment gebezigd wordt?

WE-300: achterkamer

Volop kansen biedt de ontstane situatie hem. Zijn hersenen maken overuren en talloze papiertjes met rake one-liners liggen om hem heen.

Hij hoort de telefoons continu overgaan. Hij heeft zijn medewerkers gemeld dat hij niemand te woord zal staan. Voor het journalistieke gepeupel was hij vandaag niet bereikbaar. Toch wel jammer dat die fakestagiaire laatst bekend heeft gemaakt hoe er binnen zijn partij over de achterban gesproken wordt. Dat was even wat minder. Gelukkig is daar niet al te veel aandacht aan besteed door de media. Ach, die hadden wel wat beters te doen de laatste tijd. Geweldig dat geruzie bij zijn concullega’s.

Zijn communicatiemedewerkers kunnen de telefoontjes trouwens ook heel goed afhandelen. Hij heeft hen nauwgezet geïnstrueerd over wat wel en wat zeker niet te zeggen. Feitelijk kwam die instructie neer op pertinent niets zeggen, des te meer uitwerking zullen zijn woorden zo meteen hebben.

De televisie staat continu aan en ook via internet volgt hij nauwgezet de laatste ontwikkelingen. Daarnaast is het natuurlijk heel handig dat hij dicht bij het vuur zit.

Hij heeft zich de afgelopen dagen verkneukeld. Wat een potje hebben ze er van gemaakt! Het mag duidelijk zijn wie er garen gaat spinnen bij deze nieuwe situatie. Sommigen hebben zich verbaasd over het feit dat hij in de afgelopen periode relatief weinig van zich heeft laten horen, maar hé, hij liet die anderen gewoon hun eigen graf graven. Strategie heet dat. Laat anderen er maar een zooi van maken, kijk wat het pleps wil horen en speel daarop in.

Met zijn vingers kamt hij zijn haar en stapt naar buiten. Meteen wordt hij aangeklampt door een journaliste: ‘Wat vind u van de ontstane situatie?’ roept ze hem toe. Hij kijkt strak in de camera en zegt: ‘Wat de PVV betreft kan de vlag uit!’.


De vierde WE-300 met als onderwerp ‘Zorg’. Voor de regels en andere deelnemers: klikkerdeklik!

Ik moet zeggen dat ik me afvraag of Geert Wilders ooit zorg aan zijn kapsel besteed, maar dat terzijde. De ontstane situatie echter, die baart mij flink wat zorgen. Iemand een oplossing misschien?

Iep!

Iep! de film dus, daar gingen we vandaag naar toe. Grote Zus en haar hartsvriendin, Kleine Zus, oma (gratis, want jarig in februari betekent gratis naar de film) en ik. Ik vond Iep! echt een supergrappige en ontroerende film. Dat vond de rest gelukkig ook!

Voor Kleine Zus was het de eerste keer dat ze naar de bioscoop ging. Nou is Kleine Zus toch niet de kleinste dame, maar het was een heel gevecht voor haar om het te winnen van de klapstoel! Het maakte daarbij niet uit in welke stoel ze zat, de veer was sterker dan het meisje. Dat betekende dat ik, tijdens het film kijken, ook nog druk was met het naar beneden houden van de stoel! 😉

De film schetst een heerlijk eenvoudige wereld: de heuvels zijn groen, als je naar het noorden gaat, dan staat er op de bus ‘Het Noorden’ en als je naar zee wilt, dan is er een richtingbord met ‘naar zee’. Op het uniform van de, niet echt heel kalme, brandweerman staat ‘blijft kalm’. De bus is oud, de trein ook. De huizen en auto’s zijn oud, het straalt een heel mooie, intieme sfeer uit.

Viegeltje is ongrijpbaar, maar juist door die ongrijpbaarheid nog ontroerender. Tine (Joke Tjalsma) en Warre (Huub Stapel) zijn wereldvreemd, maar oh zo lief en oprecht. Hun gesprekken, kinderlijk en letterlijk, zijn erg grappig.

De kinderloze Tine en Warre zijn zo aangrijpend lief. Tine tut lekker truttig met gezonde boterhammen met ‘piendikies’ en ze vindt het erg belangrijk dat Viegeltje goede manieren leert. Warre is een lieve man die weet dat vogels nu eenmaal hun instincten moeten volgen. Dat probeert hij zijn vrouw zo pijnloos mogelijk duidelijk te maken, maar Tine wil er niets van weten. Ze heeft eindelijk een kindje (of is het nu een vogeltje?) om voor te zorgen!

Als Viegeltje dat instinct volgt en weg vliegt gaan Tine en Warre achter haar aan. Zij ontmoeten Loetje, een eenzaam meisje, dat met hen mee gaat zoeken. En ze ontmoeten de redder, die hopeloos met zichzelf in de knoop komt als hij denkt dat hij Viegeltje niet heeft kunnen redden. Wat volgt zijn gewoon heel mooie en grappige stukjes film, ontroerende (sorry, weer dat woord, maar het dékt de lading zo goed) momentjes.

Viegeltje is een heerlijke kinderfilm, maar ook erg leuk voor volwassenen. Viegeltje gaat over los laten en afscheid nemen. Viegeltje ontroert (nog maar een keer, heb ik je al overtuigd)!!!

Er schijnt overigens gedoe geweest te zijn over de eindversie van de film. De producenten hebben 10 minuten dialoog tussen Tine en Warre uit de film geknipt om de film kindvriendelijker te maken. Nou moet ik zeggen dat ik de film ook nu echt heel mooi vond, maar wat mij betreft hadden er nog best 10 minuten extra van die heerlijke gesprekken tussen Tine en Warre mogen zijn. En ik denk dat de meiden daar ook geen hekel aan gehad hadden. Wel jammer hoor, dat er over zo’n prachtige film ruzie gemaakt is!

Het meisje dat Viegeltje speelt, Kenadie Jourdin-Bromley, lijdt aan een zeldzame genetische aandoening. In vergelijking met andere vormen van dwerggroei zijn bij Kenadie alle lichaamsdelen perfect met elkaar in verhouding, wat haar iets engelachtigs geeft.

Ik zou zeggen, als je de kans hebt, ga Iep! zien. Je zult er geen spijt van krijgen.

De-Cisca-logt-1-jaar-supercadeautjesketting

Wat is het toch goed dat Cisca er is! Om haar éénjarige logbestaan te vieren bedacht ze een nieuwe cadeautjesketting. Dat die eerste actie een succes was, was al bekend, maar nummertje twee overtrof misschien wel ieders verwachting!

Deed ik met de vorige actie nog twee (1 en 2) keer mee (ik ben nu eenmaal gek op cadeautjes krijgen èn geven), nu beperkte ik me (en dat kostte wat moeite mensen ;-)) tot één keer reageren.

Ik mocht een cadeautje naar Novy sturen. In de envelop stopte ik een tijdschrift, een stenen hart, krasloten en een kaartje. De mentos heeft het niet gered tot de post. Sorry Novy, maar dat was de schuld van de meiden.

Begin deze week zat dan eindelijk het lang verwachte cadeautje van Nicole bij de post:

Voor Kleine Zus een kleurboekje (inmiddels al drie tekeningen prachtig ingekleurd en voorzien van glitterstenen), voor Grote Zus stickers en voor mij een mooie boekenlegger! Verder zat er een lief kaartje bij en een boek van bookcrossing.

Goh, wie logde daar laatst niet over, over bookcrossing? Volgens mij reageerde ik toen nog met de opmerking dat ik geen idee had hoe ik ooit tegen zo’n bookcrossingboek aan zou moeten lopen. Nou, simpel dus, gewoon via de actie van Cisca! Het betreffende boek is een ouder kinderboek en ik moet zeggen dat ik na één pagina al wist dat dit niet mijn soort boek is. Ik ga het dus niet lezen. Volgende week zal ik het wel ergens achterlaten. Of het moet zijn dat jij het graag wilt hebben. Laat het maar even weten, dan stuur ik het op.

Heb jij meegedaan aan de actie van Cisca? Heb je je cadeautje al ontvangen en wat heb je zelf verstuurd?

Vasten

Ze wist het zeker. Ze ging vasten. Vanaf de dag na carnaval tot aan Pasen zou Grote Zus niet snoepen. Vandaag begon ze dus. Toen we vanmiddag in de auto zaten en ik haar een mentos aanbood zuchtte ze: ‘maham, ik ben aan het vasten’. Ik was dus degene die het even vergeten was.

Om het zichzelf niet al te zwaar te maken heeft ze wel een paar dingen met zichzelf afgesproken. Zo mag ze:

  • aanstaande vrijdag bij de film wel iets snoepen.
  • op verjaardags-/kinderfeestjes wel snoepen. ‘Maar heel misschien neem ik het snoep dan toch mee naar huis, maar dat ligt er gewoon aan’, meldt ze nog even. (En er komen me toch een boel feestjes aan in die veertig dagen: minstens twee kinderfeestjes, oom jarig, oma jarig, tante jarig, mama jarig.)
  • in plaats van een snoepje neemt ze af en toe fruit.

Alle snoepjes die ze niet eet gaan in haar snoeptrommel. Die zat al hartstikke vol en dat is nu allemaal in een plastic zak verdwenen.

Lang geleden logde ik ooit over ons ‘snoepbeleid‘ en dat is nog niet echt veranderd. Nog steeds twee keer per dag een snoepje. Snoep dat meegebracht wordt van feestjes of tractaties op school gaat in de trommel. Afgelopen zondag bracht Grote Zus een ongelooflijke berg snoep mee van de carnavals-optocht. ECHT NIET NORMAAL!!! Ze moest de buit delen met Kleine Zus en vervolgens mocht er één snoepje gegeten worden. De meiden zouden met deze carnavalsbuit zeker twee maanden vooruit kunnen.

We hebben het meegemaakt dat de chocolademuntjes van het ene sinterklaasjaar nog niet op waren toen het volgende sinterklaasjaar al weer voorbij was. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze chocolademuntjes niet zo lekker vinden.

Maar goed: vasten dus. Ik vind het dapper van haar, dat ze het gaat proberen. Als ze het echt volhoudt  dan zal ik aan het eind van de vastenperiode een foto maken van haar snoeppot.

Doe jij aan vasten? Heb je vroeger ooit moeten vasten? Of misschien ben je wel bekend met heel andere vormen van vasten (sapvasten of zo?). Kortom: vertel!

Valentijn(strauma?)

Op de basisschool van de meiden is het niet toegestaan uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes uit te delen. Er zullen immers altijd kinderen zijn die (bijna) nooit een uitnodiging zullen krijgen. En er zullen ook kinderen zijn die (bijna) altijd een uitnodiging krijgen. De school wil met hiermee voorkomen dat kinderen zich buitengesloten voelen en dat de kinderen duidelijk zien wie wel en wie niet/nooit uitgenodigd wordt. Ik denk dat dat een heel goede regel is.

Ook met kerstkaarten is er een regel: kinderen mogen gerust kerstkaarten uitdelen op school, maar dan alleen als ze aan al hun klasgenootjes een kaart geven. Anders is het niet toegestaan. Ook dat is best een heel goede regel.

Op dit moment is er nog geen ‘beleid’ wat betreft het uitdelen van valentijnskaarten. 😉

Grote Zus heeft voor haar hartsvriendin van haar eigen spaargeld chocolaatjes gekocht. En ze knutselde een heuse wissellijst met een foto, twee tekeningen en een gedicht. Ze kreeg vandaag van haar hartsvriendin een zelf gegraveerd glas met daar in snoepjes en ook een heus gedicht. Zo lief om die twee samen te zien. Ze kunnen het zo goed vinden met elkaar. Grote Zus had vandaag trouwens geluk want ze mocht met diezelfde hartsvriendin naar de carnavalsoptocht in een naburig dorp. En morgen, morgen komt deze hartsvriendin hier logeren. Feest dus!

Mr. T. die vertrok vanmiddag zo rond de klok van tweeën naar de kroeg en Kleine Zus en ik maakten er een zwaar relaxed middagje van. Kleine Zus (die me trouwens vanochtend om 07.45 uur over mijn bol begon te aaien en die ik dus meteen naar haar papa stuurde -zondag is immers míjn uitslaapdag- en Mr. T. was gisteren net na 23.00 uur al thuis dus hij had lang genoeg geslapen vond ik) mocht een film kijken en ik geniet van haar blije snoet als ze zomaar een film mag kijken! Neef kwam nog even op de thee en gooide en passant diezelfde thee nog even over de tafel heen, gelukkig vielen er geen slachtoffers. Toen Grote Zus thuis waren ging ik ‘koken’. Zeer verantwoord was het niet, dat wat ik kookte: ik maakte namelijk broodjes shoarma, maar ach, af en toe mag dat. En hé, er zat echt sla bij!

Eigenlijk ging het hier trouwens over Valentijnsdag. Ik heb helemaal niets gekregen van Mr. T., maar dat geldt andersom ook. Ach, ik word volgende maand 40, dus ik verwacht dat hij het tegen die tijd wel goed maakt! 😉

En jij, iets gedaan aan (of met) Valentijnsdag?