Enige tijd geleden leende ik van een collega ‘Kind 44‘, een werkelijk fenomenaal boek. Omdat ik dat boek zo geweldig vond (jammer dat ik het terug moest geven!) kocht ik meteen deel 2: Kolyma van Tom Rob Smith.
Op de binnenflap:
Sovjet-Unie, 1956. Stalin is dood. Na zijn overlijden ontstaat een maatschappij waarin de ordehandhavers misdadig zijn en de misdadigers onschuldig. Alles raakt in een stroomversnelling als de geheime rede, opgesteld door Stalins opvolger Chroesjtsjov verspreid wordt. Stalin was een tiran en een moordenaar, is de boodschap en er zal veel veranderen in de Sovjet-Unie, is de belofte. Maar niet iedereen is in staat om de dingen die gebeurd zijn te vergeven of te vergeten. Er zijn mensen die op een verschrikkelijke wraak uit zijn.
Ook voormalig MGB-officier Leo Demidov wordt geconfronteerd met verontrustende ontwikkelingen. De twee meisjes die zijn vrouw Raisa en hij hebben geadopteerd, hebben hem zijn betrokkenheid bij de moord op hun ouders nog niet vergeven. En ze staan daarin niet alleen.
Kolyma is een fraaie thriller, onderhoudend, spannend, keihard maar helaas ook soms te ongeloofwaardig. Dat vind ik eigenlijk best jammer want het boek is van zichzelf al meer dan spannend genoeg zonder een aantal ongeloofwaardige wendingen. Het boek leest echt zeer soepel weg en geeft een interessante kijkje in het leven in Rusland tijdens de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Je leeft mee met Leo en Raisa en je begrijpt ook de woede van Zoya, Frajera en Malysj.
Kolyma is deel twee van een trilogie en in een interview met Smith las ik dat hij bezig is aan deel drie. In dat deel is Leo Demidov al op leeftijd. Het speelt zich deels af in de jaren 60 en deels tijdens de Russische bezetting van Afghanistan. Ook al vond ik Kolyma van mindere kwaliteit dan Kind 44, ik kan niet wachten op deel drie. De schrijver heeft me gegrepen met zijn verhalen en vooral de uitdieping van de karakters vind ik erg de moeite waard.
Na zo’n heftige thriller dacht ik, laat ik maar weer eens een heuse, veilige, roman lezen. Die roman werd Het vlinderkistje van Santa Montefiore.
Op de achterflap:
Een prachtig verhaal over liefde, trouw, loyaliteit en vrijheid, dat zich afspeelt in Chili en het Engelse Cornwall.
Federica Campione woont de eeste zeven jaar van haar leven in Chili. Haar Engelse moeder Helena is getrouwd met Ramon, een schrijver. Hij verblijft echter het grootste deel van het jaar in het buitenland. Helena, die niet meer tegen de eenzaamheid kan, stelt hem een ultimatum: hij moet vaker thuis zijn of zij zal met de kinderen naar Cornwall terugkeren. Ramon weigert en de trotse Helana resteert niets anders dan haar leven in Engeland voort te zetten. Maar Federica’s liefde voor haar vader blijft en ze koestert het cadeau dat hij haar ooit gaf: het prachtige ingelegde vlinderkistje.
Jaren later keert Federica terug naar Chili om de ware betekenis van het vlinderkistje te ontdekken en zo haar eigen geluk te vinden.
Tja, wat kan ik zeggen. Het is een mooie roman, maar het boek pakte me niet echt. De karakters worden best heel goed uitgeschreven, maar de magie die je soms met een boek hebt bleef uit. Soms begreep ik de frustraties van sommige personen richting elkaar niet zo goed, maar daarmee zal de schrijfster heus wel een bedoeling gehad hebben denk ik maar.
Het is een boek dat zeer gemakkelijk leest en een boek dat je uit wilt lezen omdat je toch wilt weten hoe het eindigt. Dit is een ideaal boek voor op vakantie! Niet te moeilijk en vlot lezend.
Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?