Op welk moment verandert fantasie in jokken? Dat vraag ik mezelf de laatste tijd geregeld af.
Kleine Zus is een heerlijk kind, ze is erg enthousiast en zeer extravert. Als je in haar glimmende oogjes en naar haar stralende snoet kijkt, dan kan je niet anders dan smelten. Ik weet heus wel dat ik als haar moeder enigszins bevooroordeeld ben, maar echt, echt, echt, zo is het met dat meiske.
De laatste tijd is het echter lastig om te ontdekken wanneer het meisje nog vol fantasie iets aan het vertellen is en waar (en of) dat vertellen dan doelbewust (?) overgaat in jokken.
Zo kan het dametje op maandagochtend in de kring beweren dat ze ‘morgen (en dan bedoelt ze dus gisteren) een been heeft gebroken toen ze dit en dat deed’. Laat duidelijk wezen dat het meisje op die bewuste dag zeker niet dit en dat gedaan heeft en dat ze ook géén been heeft gebroken. Goed, dat is nog best een beetje aandoenlijk. Toch?
Maar het wordt lastiger als het meisje regelmatig beweert buikpijn te hebben terwijl ze dat, in onze ogen, niet kán hebben. Ze weet inmiddels best dat ze papa en mama met het woordje ‘buikpijn’ triggert.
Maar zou ze ook begrijpen wat wij bedoelen als we haar vertellen dat ze over pijn in haar lijfje niet mag jokken? Want die buikpijn, die meldt ze dan als ze van te voren nog lekker heeft zitten spelen en ook best nog dat snoepje lustte. Of die buikpijn die meldt ze net voordat ze moet gaan eten en ze heeft gezien dat we, again, sla eten. Of die buikpijn die heeft ze ineens als mama (of papa) een beetje op haar mopperen omdat ze iets niet liefs heeft gedaan. Zo’n buikpijn dus.
Maar goed, ik wil dus voorkomen dat we haar niet gelóven op momenten dat we haar wèl moeten geloven.
Ik vind het belangrijk dat kinderen weten dat ze niet mogen jokken. Met Grote Zus ging dat eigenlijk zonder moeite. Maar Kleine Zus die lijkt nog niet helemaal te begrijpen wat jokken precies is. Of zou ze dat al wel weten en ons in de waan laten dat ze het nog niet weet? 😉 In ieder geval, ik vind het af en toe best lastig. Iemand nog tips?
Voor alle duidelijkheid: natuurlijk ben ik een keer met haar naar de dokter geweest om naar haar buik te laten kijken en die kon gelukkig niets vinden.