‘Mag je Jezus alles wensen?’, vroeg Kleine Zus afgelopen dinsdag tijdens het avondeten.

‘Ja hoor’, zeg ik: ‘volgens mij mag je Jezus alles wensen. Wat wens je dan?’

‘Ik wens dat ik nooit meer ziek ben en nooit meer hoef over te geven’, reageert Kleine Zus. ‘En ik wens een gebroken been’.

‘Een gebroken been, wat is dat nou voor een rare wens?’, reageer ik.

‘Want dan doen jullie mij dragen’, is haar reactie.

Wat ik mezelf wenste: een kekke jurk om in te trouwen, maar geen echte trouwjurk. Want ik wil de jurk naderhand ook nog gewoon aan.

Dus ging ik vanmiddag, samen met m’n moeder, winkelen. En we winkelden behoorlijk, want het viel niet bepaald mee. Zo had ik namelijk een aantal wensen waar het dé jurk betrof. Geen blote rug en hij (is een jurk echt mannelijk?) moest fatsoenlijke mouwtjes hebben. Nogmaals, dat viel niet mee …

Die wensen zijn dan ook niet bepaald uitgekomen, want ik kocht een prachtige jurk met spaghetti-bandjes en een behoorlijk blote rug. Maar ik kocht daarbij een zeer fraai bolero-tje dus ben ik helemaal happy. En ik kocht een perfect bijpassende ketting en armband. Helemaal goed is het en ik werd er nog blijer mee toen Mr. T. de outfit ook erg mooi vond.

Beetje jammer wel dat we totaal niet matchen wat onze trouwkleding betreft. Maar ach, wat dat betreft hebben we altijd al behoorlijk ver uit elkaar gezeten. Mr. T. is helemaal van de spijkerbroek met shirt (vroeger zelfs altijd van die badstof shirten, brrr) en dat shirt moet dan uit de broek. Ik ben toch van de wat nettere/hippere kleding.

Hoe zit dat bij jou? Hebben jij en je partner dezelfde kledingsmaak of hebben jullie -net als bij ons- grote smaakverschillen?