Photoshop

Dat ik niet echt fan ben van plastische chirurgie mag bekend zijn: klikkerdeklik en klikkerdeklik! (Ook al huldig ik het principe: doe wat dat betreft wat gij (als in: volwassen en verstandig mens) niet laten kunt.)

Dat ik niet echt fan ben van photoshop weet wellicht niet iedereen (overduidelijk gephotoshopte foto’s daargelaten). Ik wil graag op een foto kunnen vertrouwen. Dat die foto echt is zoals ie gemaakt werd. Dat de personen op die foto puur natuur zijn. Ik zal daarom ook nooit met mijn foto’s ‘knoeien’.

Het feit echter dat mensen (lees: vaak jonge beïnvloedbare meiden) door al die gephotoshopte beelden die ze opgedrongen krijgen een totaal vertekend beeld van de werkelijkheid krijgen vind ik echter behoorlijk zorgwekkend. Daarom plaats ik onderstaande foto. Ik vind het een mooi statement!

Kleine meisjes worden groot

Ik werd er vanavond totaal door overvallen, door de vraag van Grote Zus: ‘Mama, is het goed als ik voortaan de badkamerdeur op slot doe?’

Slik, ze wordt groot die mooie dochter van ons. Natuurlijk mag ze de badkamerdeur op slot doen voortaan. Al denk ik (of is de wens de vader van de gedachte?) dat ze binnen no time die deur weer gewoon open laat.

Ik heb haar wel gevraagd om ons in het vervolg een beetje langzaam voor te bereiden op dit soort ‘kleine-meisjes-worden-groot-toestanden’. Het was voor mama namelijk niet niks om zomaar, zonder enige waarschuwing vooraf, een dergelijke vraag te krijgen.

Beschermd: Druk

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

WK Contract

Hierbij verklaar ik ……………….., geboren op ………/………/……… woonachtig te ……………….., dat ik getrouw de volgende afspraken na zal komen tijdens het Wereld Kampioenschap Voetbal 2010 te Zuid-Afrika.


  1. Vanaf twee uur voor elke Nederlandse wedstrijd, tot minstens één uur na afloop van de wedstrijd zorg ik voor alle hapjes en drankjes voor mannelijke kijkers.
  2. Voor elke andere interessante wedstrijd (door de man aan te geven), geldt regel 1. ook.
  3. Ik zal nooit, maar dan ook écht nooit (ook niet bij een andere wedstrijd) voor het beeldscherm door lopen.
  4. Mochten er boodschappen gehaald moeten worden, dan haal ik die direct op verzoek van mannelijke kijkers.
  5. Tijdens een wedstrijd zal ik geen vragen stellen over buitenspel, namen van spelers of anderszins.
  6. Ik respecteer elke opmerking die naar mij wordt gemaakt, ook na een tegendoelpunt.
  7. Voor de wedstrijden van het Nederlands elftal versier ik de huiskamer met veel oranje toestanden. Na de wedstrijd breng ik de huiskamer weer terug in de oorspronkelijke staat.
  8. Alle drankwaren staan ruim van te voren in de koelkast, zodat ze op de perfecte temperatuur zijn tijdens het nuttigen.
  9. Tijdens wedstrijden van het Nederlands elftal wordt door mij minimaal twee keer een bittergarnituur verzorgd. Uiteraard verzorg ik ook tijdig de chips en borrelnoten.
  10. In geen enkele vorm zal ik mannelijke kijkers tegenspreken, algemene vragen stellen of überhaupt ergens over discussiëren.
  11. Ik respecteer alle mannelijke kijkers in huis en doe wat zij mij opdragen.
  12. Ik voer deze opdrachten naar eer en geweten uit. Kritiek of op- en aanmerkingen neem ik serieus en zal ik gebruiken om mijzelf te verbeteren in de dienstverlening naar mannelijke kijkers.
  13. Als mij op welk gewenst moment dan ook wordt verzocht om het huis even te verlaten, zal ik dat terstond doen.
  14. Ik zal netjes gekleed en met een verzorgd uiterlijk mannelijke kijkers op de wedstrijdavond voorzien van hun natjes en droogjes.
  15. Voor en na de rust en na de wedstrijd zal ik ervoor zorgen dat het toilet fris en schoon gemaakt wordt. Ik zal zeker niet zeuren als men naast de pot heeft geplast.
  16. Bij een nederlaag zal ik mijn partner troosten op de door hem gewenste manier. Als hij geen behoefte heeft aan troost, dan respecteer ik dat eveneens.
  17. De ochtend na de wedstrijd zal ik de krant ongelezen op tafel neerleggen met een glas water en een vers gezet kopje koffie.
  18. In het geval dat het Nederlands elftal wereldkampioen wordt dan zal ik niets doen om de feestvreugde te verstoren. Ik verplicht mij om de feestweek die volgt uit een kampioenschap positief ingesteld te volgen en bij te dragen aan versnaperingen en drank.
  19. In het geval dat de voetbalpoule gewonnen wordt, dan maak ik geen aanspraak op het prijzengeld.

Aldus overeengekomen te ……………….. op ………………….

Voor akkoord: ……………….. (handtekening vrouw)

Voor akkoord: ……………….. (handtekening man)

Jaszakschatten

Via ‘zomaar een dagje‘ kwam ik terecht op deze site: klikkerdeklik! Een site met foto’s van jaszak schatten. Jaszak schatten verzamelt door kinderen.

Kleine Zus is een echte ekster. Niet alleen sjouwt ze dagelijks hele ladingen zandbakzand het huis binnen, haar jaszakken zitten vaak ook barstensvol de meest grote schatten. Ik moet om de paar dagen haar jaszakken leeg maken omdat ze er werkelijk alles in stopt.

Afgelopen winter hing haar jas bij opa en oma in de berging en toen ik hem pakte omdat we naar huis gingen dacht ik ‘wat is die jas toch nat’. Zaten er dus in allebei haar jaszakken twee -inmiddels druk smeltende- sneeuwballen. Zo erg is het dus met haar gesteld. 😉

Eigenlijk valt de oogst van gisteren dus nog best heel erg mee:

Uiteraard weer zand, maar vrij bescheiden. Een clipje van een blikje drinken. Een klein blauw papierte, een wit veertje, een aantal van die foamstickers op elkaar geplakt, een stukje keukenrol, twee stukjes hout, een snoeppapiertje en wat steentjes.

Na het maken van de foto sommeerde het meisje mij alles weer netjes terug te stoppen. Tuurlijk wijffie, doen we! Het foamstickerdingetje heeft echter promotie gemaakt en verblijft nu op de slaapkamer van Kleine Zus.

Beschermd: Kookles

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Bloed

Ik logde al eerder over het donorschap en tevens over het feit dat ik bloeddonor ben. Maar dat is al heel lang geleden en me dunkt dat het daarom tijd wordt nog eens aandacht aan het bloeddonorschap te schenken. Daarbij heb ik nu weer een heleboel andere lezers dan destijds, dus wie weet kan ik wel (een paar) iemand(en) overhalen bloeddonor te worden. Zou dat niet mooi zijn?

Inmiddels ben ik zo’n jaar of 12 bloeddonor. Dat betekent dat ik twee tot drie keer per jaar een uurtje kwijt ben met het doneren van een halve liter bloed. Voorafgaand aan de donatie vul je een vragenlijst in en volgt een korte medische controle (ijzergehalte, bloeddruk, hartslag). Het bloed dat je doneert wordt overigens in het laboratorium ook nog gecontroleerd of allerlei rare toestanden. Een heel mooie check up dus, die je als bloeddonor zo maar even meepikt.

Soms hoor je mensen zeggen dat ze bang zijn voor de prik of bang zijn om naderhand flauw te vallen. Dat kan natuurlijk. Het is ook echt zo dat er verschil is in hoe er geprikt wordt. De ene keer doet het helemaal geen pijn en een andere keer een beetje. Tja dat kan gebeuren maar het is gelukkig een heel korte pijn (alleen van het aanprikken, als de naald er eenmaal inzit voel je er niets meer van). In al die jaren heb ik misschien één of twee keer gezien dat er iemand onwel werd tijdens of na de donatie. Er zijn altijd een heleboel medewerkers van Sanquin in de buurt die dan meteen adequaat reageren. Na de donatie is er altijd nog koffie of thee en van alles te snoepen (veel koeken), want je lichaam moet natuurlijk weer aansterken. 😉

Je staat er niet zo bij stil in hoeveel situaties mensen bloed nodig kunnen hebben. Dan heb je het niet alleen over slachtoffers van (verkeers)ongelukken, maar ook bijvoorbeeld over mensen die ziek zijn, vrouwen die na een bevalling veel bloed verloren hebben of mensen die tijdens een operatie bloed nodig hebben. Ik heb een collega die, een paar keer per jaar, een aantal doses bloed toegediend krijgt. Zodat zijn lijf het allemaal net wat beter aan kan, het leven. Toen ik ooit tijdens een pauze vertelde dat ik bloeddonor was en hij dat hoorde kwam hij later bij me langs om me te vertellen hoe verschrikkelijk blij hij is met al die mensen die hun bloed doneren. Ik moet zeggen dat ik die reactie heel fijn vond en dat het voor mij een extra stimulans is om vooral bloeddonor te blijven.

Per jaar worden er zo’n 300.000 mensen geholpen door de bloeddonaties. Ik ben er trots op dat ik daar een klein druppeltje aan bijdraag.

Ook donor worden? Klikkerdeklik!

Hoe denk jij over het (bloed)donorschap? Ben je wellicht al (bloed)donor of juist (nog) niet? Wat houdt je tegen?

Beschermd: Voetbalkamp

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Gevangen!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Captcha

Ik ben eigenlijk best een beetje pissed. En ik weet, er zijn heul veul ergere dingen op de wereld en op het weeweewee, maar ik ben toch een beetje niet blij. Wat is er aan de hand?

Nou, sinds een dag of tien heeft een of andere spamdinges mijn blog gevonden. Met als gevolg dat er dagelijks vele spamberichten op mijn weblog terecht komen. Die ik dan trouw weer allemaal verwijder, want ik wil zoiets niet.

Gelukkig heeft web streepje log best een heel goed spamfilter, want die spam komt niet op mijn blog, maar in de ‘spam-tab’ terecht. Maar ik kan daar dus heel erg slecht tegen!

Ik wil al dat soort vieze praat niet in mijn weblogbeheer zien, ik wil dat niet! Ik wil dat niet! Had ik al gezegd dat ik dat niet wil? Dus, vanaf vandaag zo’n CAPTCHA-ding. Hopelijk tijdelijk, want ook dit wil ik eigenlijk niet. Geen idee trouwens waar die letters voor staan: Captcha. Jij wel?

Op sommige blogs worden reacties gemodereerd. Dat lijkt me eerlijk gezegd ook niet echt heel handig. Dus, mocht je daar ervaring mee hebben, laat ‘ns weten die dan zijn wil je?

Ik ben trouwens ook best benieuwd of jij op jouw blog of mailbox veel last van spam hebt en zo ja, wat je daar dan tegen doet.

Mandarijnmensjes

Aanschouw hier onze ‘noeste’ arbeid waar het de traktaties voor het kleine meisje betreft. Mr. T.darijnmensjes (aldus Kleine Zus) zijn nog niet af. Er komt nog een opgerolde dropveter met spek bovenop, bij wijze van hoed. Wat mij betreft een superleuke (en gemakkelijk te maken) traktatie, met dank aan Martine!

De komende week staat grotendeels in het teken van de vijfde verjaardag van Kleine Zus. Morgenmiddag vieren het we het ‘grote-mensen-feest’, maandag is het troeleke dan echt jarig en trakteert ze op school en woensdag viert ze haar allereerste kinderfeestje.

Het zijn spannende tijden voor het kleine vrouwtje!

Het pauperparadijs

Laatst las ik ‘Het pauperparadijs, een familiegeschiedenis‘ van Suzanna Jansen.

Op de achterflap:

Amsterdam-Noord tijdens de crisisjaren: Roza Dingemans, moeder van een door schulden en alcoholisme getroffen gezin, probeert haar waardigheid te bewaren. Ze ontleent trots aan het gerucht over een voorname afkomst. Maar is dat werkelijkheid of mythe?

Op zoek naar de feiten stuit haar kleindochter, de auteur, op een verborgen geschiedens: de heropvoedingsexperimenten in het Drentse Veenhuizen, waaraan haar voorouders werden blootgesteld. Wat begon als een plan om de onderklasse te verheffen, veranderde al snel in een fuik.

Suzanna Jansen volgt vijf generaties van haar familie. Van bedelaarskolonie Veenhuizen tot wonen-onder-toezicht in de twintigste eeuw. Gaandeweg blijkt hoe de opvoedcampagnes ingrijpen in het leven van Roza Dingemans en haar nazaten.

Ik vond het een erg interessant boek dat een geschiedenis beschrijft van hoe vroeger de sociaal hogere klassen meenden om te moeten gaan met de armen. Als je het boek nu leest dan kan je eigenlijk niet anders dan verontwaardigd zijn over de zelfgenoegzaamheid van die hoge klasse, hoe durfden ze zo met andere mensen om te gaan! Met mensen die het -vaak zonder schuld- hartstikke moeilijk hadden met het leven en het overleven. Maar misschien is dat wat kort door de bocht.

We mogen niet vergeten dat men vroeger nu eenmaal over veel dingen anders dacht dan dat we dat nu doen. Wie ben ik om dat te veroordelen? Nederland is geworden wat het nu is, door een langzame groei op allerlei vlakken: welvaart, sociale vangnetten, industrialisatie, scheiding van staat en kerk: normen en waarden en inzichten veranderen. En dat is volgens mij een volkomen natuurlijke gang van zaken.

Maar ach en wee, wat was je een arme sloeber als je (nog niet eens zo heel lang geleden) de pech had in het verkeerde gezin geboren te worden. Wat is het schrijnend om te lezen over alle babietjes die stierven, over hoe je als hulpbehoevende behandeld werd. Eigenaardig ook hoe sommigen vroeger dachten: men vond dat men niet mocht ingrijpen in de door God beschikte ordening!

De oorspronkelijke ideeën voor de oprichting van Veenhuizen waren niet eens zo heel erg verkeerd. Johannes van den Bosch (oprichter van Veenhuizen) wilde de armoede niet alleen terugdringen, hij wilde haar uitroeien: Zijn plan was even eenvoudig als briljant: er was te veel onbenutte arbeidskracht en er was veel onbenutte, nog onontgonnen grond. Wanneer de armen dat land zouden bebouwen, bewezen ze de samenleving een dienst en konden ze tegelijk in hun eigen levensonderhoud voorzien.

Een kort stukje uit het boek wil ik jullie niet onthouden:

Het eerste congres over het Armwezen in 1854 was daarvan een resultaat. het werd gehouden in Groningen, aan de vooravond van de behandeling van een baanbrekende wet in het parlement. Een select gezelschap van 193 heren boog zich over de vraag: waarom zijn de armen arm? Na twee dagen vergaderen, met onderbrekingen voor lunches en diners, werden ze het bij stemming eens over vier oorzaken. De armen waren arm vanwege:

1. gebrek aan matigheid in sterke drank,

2. onvoorzichtigheid bij het aangaan van huwelijken,

3. gebrek aan spaarzaamheid,

en 4. gebrek aan werk.

Het congres zag de oplossing vooral in het aanleren van goede gewoontens: als de armen zouden sparen, minder zouden drinken, en ernstiger zouden nadenken over wie ze huwden, waren ze al gauw beter af. En daarom deden de deskundigen een oproep aan de gegoede burgerij zich meer de bekommeren om het gewone volk. Het was in hun ogen de taak van de betere standen om de onderklasse op te voeden, met hun eigen schaving als voorbeeld.

Roza Dingemans: wat een vrouw. Ik heb bewondering voor haar dat zij, terwijl ze zoveel dingen steeds opnieuw weer tegen had, bleef vechten voor een betere toekomst voor haar kinderen. Dat haar dat gelukt is is fantastisch!

Misschien is het stom om te zeggen, maar ik heb genoten van dit boek. Ik ben gek op geschiedenis en de geschiedenis van Veenhuizen en de armoede in ons land, daar wist ik niet veel van. Ik heb er dus best een heleboel van geleerd. Daarbij leest het boek erg soepel en dat is, zeker gezien de af en toe zeer verdrietige dingen, toch maar mooi meegenomen.

Zie jij jezelf dit boek ooit lezen?