Bloed

Ik logde al eerder over het donorschap en tevens over het feit dat ik bloeddonor ben. Maar dat is al heel lang geleden en me dunkt dat het daarom tijd wordt nog eens aandacht aan het bloeddonorschap te schenken. Daarbij heb ik nu weer een heleboel andere lezers dan destijds, dus wie weet kan ik wel (een paar) iemand(en) overhalen bloeddonor te worden. Zou dat niet mooi zijn?

Inmiddels ben ik zo’n jaar of 12 bloeddonor. Dat betekent dat ik twee tot drie keer per jaar een uurtje kwijt ben met het doneren van een halve liter bloed. Voorafgaand aan de donatie vul je een vragenlijst in en volgt een korte medische controle (ijzergehalte, bloeddruk, hartslag). Het bloed dat je doneert wordt overigens in het laboratorium ook nog gecontroleerd of allerlei rare toestanden. Een heel mooie check up dus, die je als bloeddonor zo maar even meepikt.

Soms hoor je mensen zeggen dat ze bang zijn voor de prik of bang zijn om naderhand flauw te vallen. Dat kan natuurlijk. Het is ook echt zo dat er verschil is in hoe er geprikt wordt. De ene keer doet het helemaal geen pijn en een andere keer een beetje. Tja dat kan gebeuren maar het is gelukkig een heel korte pijn (alleen van het aanprikken, als de naald er eenmaal inzit voel je er niets meer van). In al die jaren heb ik misschien één of twee keer gezien dat er iemand onwel werd tijdens of na de donatie. Er zijn altijd een heleboel medewerkers van Sanquin in de buurt die dan meteen adequaat reageren. Na de donatie is er altijd nog koffie of thee en van alles te snoepen (veel koeken), want je lichaam moet natuurlijk weer aansterken. 😉

Je staat er niet zo bij stil in hoeveel situaties mensen bloed nodig kunnen hebben. Dan heb je het niet alleen over slachtoffers van (verkeers)ongelukken, maar ook bijvoorbeeld over mensen die ziek zijn, vrouwen die na een bevalling veel bloed verloren hebben of mensen die tijdens een operatie bloed nodig hebben. Ik heb een collega die, een paar keer per jaar, een aantal doses bloed toegediend krijgt. Zodat zijn lijf het allemaal net wat beter aan kan, het leven. Toen ik ooit tijdens een pauze vertelde dat ik bloeddonor was en hij dat hoorde kwam hij later bij me langs om me te vertellen hoe verschrikkelijk blij hij is met al die mensen die hun bloed doneren. Ik moet zeggen dat ik die reactie heel fijn vond en dat het voor mij een extra stimulans is om vooral bloeddonor te blijven.

Per jaar worden er zo’n 300.000 mensen geholpen door de bloeddonaties. Ik ben er trots op dat ik daar een klein druppeltje aan bijdraag.

Ook donor worden? Klikkerdeklik!

Hoe denk jij over het (bloed)donorschap? Ben je wellicht al (bloed)donor of juist (nog) niet? Wat houdt je tegen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *