Spanning

Vandaag is het ‘the day before’ en hij is uiterst gespannen. Wat gaat het morgen worden? Een eclatant succes of toch een nederlaag? De peilingen zijn hem buitengewoon gunstig gezind, maar hij weet als geen ander dat je de huid niet moet verkopen voordat je de beer geschoten hebt.

Hij kijkt terug op een aantal zeer enerverende weken. Campagne voeren zoals hij nu gedaan heeft, was hem onbekend en -hij wil het gerust bekennen- hij heeft er van genoten hoe vermoeiend en akelig het af en toe ook was. Sommige debatten werden op het scherpst van de snede gevoerd. Hij weet best dat het al lang niet meer gaat over de inhoud van partijprogramma’s, dat politiek een vies spel is geworden. Dat er op de man gespeeld wordt en dat de inhoud op zulke momenten niet meer van belang is. Blijkbaar wil het volk dat. Nou, dan kan het volk dat krijgen.

Hoeveel kiezers zullen zich nu werkelijk inlezen in de programma’s die partijen opstellen? Hij zou er geen gokje op durven wagen. Triest eigenlijk, dat de media grotendeels zal bepalen wie er straks met de overwinning vandoor gaat. Wat zenden ze uit, hoe zenden ze het uit en, het allerbelangrijkste, van welk commentaar voorzien ze het?

Zijn ster is rijzende, mede dankzij de media. Hij is er zich echter heel erg van bewust dat hij ook weer diep kan vallen dankzij diezelfde journalisten. Hij realiseert zich dat als de resultaten morgen tegenvallen, dat ze dan gehakt van hem maken. Dat is best beangstigend natuurlijk. Maar goed, het heeft weinig zin zich daar nu al zorgen over te maken.

Zijn kleding voor morgen ligt klaar. In zijn binnenzak twee speeches: de een om te gebruiken bij een grandioze overwinning, de ander bij een debacle. Wat zal morgen hem brengen?


Een nieuwe WE-300 met als onderwerp: opkomen. Wel gaan stemmen morgen/vandaag hoor, dat er maar een heel grote opkomst mag zijn!

De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *