Gossiemikkie, heb ik eergisteren voor het eerst (en hopelijk voor het laatst) in mijn leven 112 gebeld. Gelukkig niet voor iets heel ernstigs, maar toch vind ik het best stoer.

Ik fietste eergisteren dus lekker relaxed richting restaurant (het was om 18.45 uur nog 35xc2xb0C!), dus dan moet je wel langzaam fietsen. Sterker, ik fiets eigenlijk altijd buitengewoon flex (behalve op de hometrainer), want ik vind het niet tof om ergens bezweet te arriveren (maar dit allemaal terzijde). Ik fietste dus relaxed richting restaurant en dan ga je via een fietstrapje een brug op. Kwam ik daar dus boven aan de brug en zag ik rechts van me een flinke rookpluim. Sjemig: een heus bermbrandje!

Omdat mijn mobieltje niet tot mijn vaste uitrustig behoort (die lag netjes thuis op de keukentafel te wachten tot ie weer een keer mee mocht, ik vergeet dat ding zo vaak 🙁 ), hield ik twee meisjes aan. Op mijn vraag of ze even 112 wilden bellen om het brandje te melden zeiden ze: ‘Ieks, nee dat durven wij niet hoor’. Maar ik mocht gelukkig wel even van hun mobieltje gebruik maken.

Dat werkt dus echt heel goed. Eerst moet je reageren op de vraag ambulance, brandweer of politie en vervolgens wordt gevraagd in welke plaats je bent. Je wordt dan doorverbonden met de meldkamer van die gemeente. Ik kreeg de brandweer aan de lijn en meldde de brand waarop gereageerd werd met ‘We zijn onderweg’. En echt, binnen xc3xa9xc3xa9n minuut hoorde ik de sirene al (nou is de brandweerkazerne amper een kilometer van de plek des onheils, maar toch, ik vond het snel!).

Ik durf voor 96,89% te beweren dat dit brandje veroorzaakt is door een onvoorzichtige automobilist of fietser die gewoon een peuk op de grond gegooid heeft. Tsss, hebben die mensen dan geen hersens? Het is zo droog overal! Maar goed, de schade is uiteindelijk beperkt gebleven tot een stuk verbrande berm van 20 bij 10 meter (of zoiets). Ook al was het maar een klein brandje, ik vond die vlammen die oranje omhoog schieten toch best indrukwekkend.