61 uur

Ik logde al ooit eerder over de boeken van Lee Child. In de boeken van Child is de stoere Jack Reacher de hoofdpersoon. Sinds dat logje zijn er opnieuw een aantal boeken verschenen met Reacher in de hoofdrol.

Het laatste boek is 61 uur. Op de achterflap:

Jack Reacher komt tijdens een extreem koude winter een paar dagen vast te zitten in Bolton, South Dakota. De lokale politie heeft problemen die het kleine departement boven het hoofd groeien en Reacher biedt aan te helpen. Hoe erg kan het tenslotte zijn in een stadje als Bolton?

Wat Reacher niet kan weten is dat juist dáár over precies 61 uur de grootste internationale drugsdeal aller tijden op spectaculatie wijze uit de hand zal lopen.

De klok tikt. De Mexicaan is onderweg. De Rus heeft iedereen omgekocht. Het Amerikaanse leger zal er alles aan doen om schone handen te houden. En Reacher zit er middenin.

Soms vallen boeken van favoriete schrijvers op een bepaald moment wat tegen. Net alsof de auteur het een beetje kwijt raakt: het schrijven van prachtige boeken. En dat is natuurlijk hartstikke jammer!

Ik had dat met de meest recente boeken van Wilbur Smith (ze werden op een gegeven moment echt te fantasyachtig en ik houd wel van dat genre, maar niet van de hand van Wilbur Smith!), met die van Nicci French (kan iemand er me aan herinneren dat ik hun nieuwste boek echt niet meer koop), Allan Folsom (ook hier graag een herinnering!) en Dean Koontz. Ik had dat ook met een aantal boeken van Child, maar met 61 uur maakt hij weer veel goed.

Het boek leest soepel, de verhaallijn is spannend, Jack Reacher is stoer als vanouds en er wordt weer wat over zijn verleden prijsgegeven.

Het enige gruwelijk grote nadeel van dit boek is dat het een open einde heeft. Een open einde in die zin dat je niet weet wat er met Reacher gebeurd is aan het eind van het boek. Nou zal het heus wel goed met hem aflopen want in het volgende boek is Reacher op weg naar de vrouw die hem in ’61 uur’ mateloos wist te boeien. Dus dat hij ’61 uur’ overleefd heeft is me inmiddels duidelijk. Hoe hij het overleefd heeft, dát wil ik toch erg graag weten. Helaas moet ik tot 25 oktober wachten, want pas dan komt het vervolg uit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *