Maandelijks archief: september 2010

To shop or not to shop

Geplaatst op door
Beantwoorden

Je grootste ergernis tijdens het winkelen. 
Paskamers die vol zijn. Maar verder erger ik me niet zo snel.

Zodra er uitverkoop is dan…. 
… neus ik wat rond, maar vaak kom ik pas aankakken als alles in mijn maat al weg is.

Wat is je grootste miskoop?
Een blauw tuniekje. Is van een heel teer stofje, en valt dus bijna uit elkaar. Mijn moeder heeft het een keer extra ‘nagenaaid’ maar het is nog steeds niet zoals het zou moeten. Heb het nog maar één keer aan gehad.

Waar koop jij je kleding altijd?
Van Shoeby en Steps via Hema en H&M naar Duthler en Didi.

Waar koop jij je cosmetica altijd (mogen ook online winkels zijn)?
Ik gebruik geen make-up. Shampoo en dergelijke koop ik in de supermarkt of bij de drogisterij. Nagellak (doorzichtige) bij de Hema.

Wat zou jij nog graag willen aanschaffen voor in en om je huis (mag van alles zijn).
Wat ik nog wel zou willen (ooit) is een nieuwe eethoek met stoelen. En buiten is de voortuin nog steeds erg niet mooi.

Online of echt shoppen?
Boeken koop ik vaak online. De rest allemaal in het eggie. Ik ben toch wel van het voelen, zien en passen!

Wat is het duurste wat je heb uitgegeven, op het gebied van kleding, accessoires en beauty?
Ik denk mijn trouwjurk, maar die was niet eens zo heel duur (gekocht bij de Steps). Of een keer een wollen winterjas, dat kan ook nog (was wel in het guldentijdperk, ik geloof dat ie rond de ƒ 300,= kostte). Was een mooie jas, maar niet echt geschikt om op de fiets te dragen, het woeide er zo doorheen.

Favoriete shoppingmall (World Wide…Nederland mag natuurlijk ook).
Ik ben nog nooit in een echte shoppingmall geweest. Is dat heel erg?

Alleen winkelen, of met familielid/vriendin/partner etc.
Alleen, ik ben al niet zo’n shopper, maar als het dan echt moet, dan het liefste alleen.

Als jij mocht kiezen, welke winkels mogen er naar Nederland komen?
Ik heb werkelijk geen idee!

Lijstje gezien bij Saskia en, ook al ben ik geen echte shopper, ik vond het een erg leuk lijstje.

Hoe zit het met jouw shopgedrag? En ik ben vooral benieuwd naar je antwoord op vraag 11. Want ik kén dus gewoon nul buitenlandse winkels.

Tussendoortjesgedoe het vervolg

Geplaatst op door
Beantwoorden

In juli logde ik over het nieuwe tussendoortjesbeleid op school. Inmiddels is het nieuwe schooljaar van start gegaan en is het nieuwe beleid van kracht.

De opening van het schooljaar werd gebruikt om het nieuwe beleid op ludieke (ben ik even blij dat ik niet meer in de oudervereniging zit, moet er niet aan denken dat ik daar als tomaat had moeten staan dansen!) wijze onder de aandacht van de ouders en kinderen te brengen. De pers was er zelfs bij (is het dan zo uniek?). Dat resulteerde in een bericht op de lokale nieuwswebsite en een heus filmpje op een andere website.

Dat filmpje doet de eerste keer trouwens een beetje heel raar. Als je het wilt kijken, laat het dan een keer helemaal aflopen (met alle strubbelingen die er blijkbaar bijhoren) en kijk het vervolgens zonder die strubbelingen. Grote Zus is duidelijk zichtbaar bij de 49 seconden. Haar kleine zusje een seconde daarvoor (ze zit een beetje links in het midden van het beeld naar boven te kijken als het kereltje met het kermit de kikkershirt in beeld is). Toch leuk nietwaar, zo’n filmpje? Bijna net zo leuk als dat (ahum) diepte-interview dat ik al weer een hele tijd geleden gaf.

Anyway: ik heb mijn hele inkoopbeleid van groenten en fruit aan moeten passen op dit nieuwe schoolbeleid want ik ben gewend om op woensdag groenten en fruit te kopen bij de heuse groentenboer. Maar ja, dan duurt het nog zo lang voordat het maandag is.

Grote Zus wilde uiteraard ook nog trakteren voor haar verjaardag en gelukkig is popcorn wel toegestaan. We hebben dus boterhamzakjes gevuld met popcorn en die tractatie werd naar ik me heb laten vertellen enthousiast ontvangen. Had ik zowel bij de Jumbo als bij de AH gezocht naar uitdeelzakjes popcorn en ze niet gevonden, trakteerde een meisje uit groep zeven wel op van die uitdeelzakjes. Ze bestaan dus wel. Ergens!

Rond de herfstvakantie zal het nieuwe beleid geëvalueerd gaan worden. Ik weet wel hoe ik ga reageren → heel goed dat dit beleid er is, maar laat de ouders alsjeblieft zelf bepalen wat voor toegestane etenswaren ze wanneer meegeven!

Sneeuwwitte bloem

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik kocht het boek op 28 maart 2001 (dat weet ik zo goed omdat ik behalve mijn naam ook altijd de aankoopdatum in mijn boeken schrijf) en zal het dus ongetwijfeld gekocht hebben van mijn verjaardagsgeld. Het was een gouden aankoop! Niet alleen ik heb genoten van ‘Sneeuwwitte bloem‘ ook een aantal van de mensen die bij mij boeken lenen hebben inmiddels dit boek gelezen. Ze zijn er net als ik zeer enthousiast over.

Genoten en enthousiasme zijn trouwens een beetje rare woorden, want Sneeuwwitte bloem is een heftige roman die gaat over de grote hongersnoden in Ierland van 1845 tot 1850. Als je het leest verbaas je je (en wind je je wellicht op) over de totaal onbegrijpelijke houding van Engeland, de aristocratie, de kerk en andere rijke lui ten opzichte van de mensen die de hongerdood stierven. Het is welhaarst ongelooflijk dat er in Ierland zoveel mensen stierven terwijl er tegelijkertijd voedsel geëxporteerd werd naar Engeland. Kan je niet geloven dat landeigenaren pachters uit hun huisjes zetten als ze de pacht niet konden voldoen. Echt, het is een heftig, maar zeer indrukwekkend boek.

Op de achterflap:

Ierland, halverwege de negentiende eeuw. De arme boeren-bevolking wordt getroffen door een catastrofe: de aardappel-ziekte breekt uit en verwoest voor jaren de oogst. Het land wordt geteisterd door hongersnood. Mensen zoeken wanhopig hun toevlucht in een ander land om een nieuw bestaan te beginnen. Ook de jonge weduwe Ellen Rua O’Malley wordt door de honger gedwongen naar Australië te gaan, waarbij ze echter als onderpand drie van haar kinderen moet achterlaten.

Daar, in de Barossavallei, de wijngaard van het Britse Rijk, raakt ze verstrikt in een web van intriges waaruit alleen haar moed haar kan redden. Ze moet vluchten maar haar schip naar Amerika strandt op het Canadese eiland Grosse Île. Daar helpt ze mee haar landgenoten te verplegen, die op hun dramatische oversteek naar Amerika getroffen zijn door de tyfus. Haar reis is echter nog niet voltooid. Ze keert naar huis terug, naar een verwoest land, om haar kinderen te redden…

Onlangs herlas ik Sneeuwwitte Bloem en het boek maakte nog net zo veel indruk op me als de eerste keer. Bij sommige passages brandden de tranen in mijn ogen, wat een onrecht, wat een verdrietige dingen. Des te meer klasse dat het de schrijver lukte een boek te schrijven dat -ondanks alle akelige gebeurtenissen- toch vooral hoopvol stemt. Met Ellen Rua O’Malley heeft Brendan Graham een kanjer van een personage geschapen.

Ik las zojuist bij bol.com dat Graham ook een vervolg heeft geschreven op Sneeuwwitte Bloem. Dát heb ik dus nooit geweten en ik heb zojuist via datzelfde bol.com een tweedehands exemplaar op de kop kunnen tikken. Hopelijk komt het volgende week binnen.

Gelukkig is het in het Nederlands, want anders had ik het in het Engels moeten lezen en, ook al is mijn Engels niet slecht, ik lees toch het gemakkelijkst in het Nederlands.

Lees jij ooit boeken in het Engels (of welke taal dan ook)?

In geval van nood

Geplaatst op door
Beantwoorden

De laatste tijd hoor ik regelmatig van die radiospotjes over een ‘noodpakket‘ dat iedere goed voorbereide Nederlander toch op zijn minst in huis hoort te hebben. Ik moet bekennen dat ons huishouden wat dat betreft niet aan de eisen/wensen van Postbus 51 voldoet. Maar misschien beteren wij ons leven nog. Dat zou misschien best verstandig zijn nietwaar?

Maar we hebben wel wat dingen in huis hoor, als het gaat om onze veiligheid. Zo hebben we één rookmelder, maar ik weet niet zeker of die op de juiste plek hangt. Hij hangt namelijk in de gang en wellicht zweeft de rook daar dan juist voorbij zonder de melder te activeren. Dat zou dan iets te maken kunnen hebben met de zuigende werking in een trappengat of zoiets.

Daarnaast hebben we twee blusdekens en een brandblusser. De ene blusdeken ligt, heel logisch vind ik, in de keuken. De andere in de hal bij de brandblusser. Of dat een verstandige plek is voor een blusdeken?

De brandblusser moet eigenlijk jaarlijks gecontroleerd worden, maar dat vergeten wij dus eigenlijk al jaren. Da’s niet handig natuurlijk. Misschien toch maar ‘ns actie op ondernemen? De rookmelder daarentegen wordt wekelijks door Mr. T. getest. Mr. T. is namelijk van de stofzuig en al stofzuigend komt ie voorbij de rookmelder en test de batterij dan even.

Wat ik ook wel goed van onszelf vind, is dat we vorig jaar (tijdens de verbouwing) de gasleidingen die in de kruipruimte liggen, hebben laten controleren (ze werden goedgekeurd)! Kijk, wie doet dat nu eigenlijk ooit?

Laatst zag ik in het foldertje van het Kruidvat dat ze lifehammers in de reclame hadden. Goh, dacht ik, die ga ik maar ‘ns eentje halen, lijkt me hartstikke goed om die eentje in de auto te hebben. Helaas, ik was te laat: alle lifehammers uitverkocht! Waarom ga ik daar dan niet even voor naar een andere winkel? Is dat pure laksigheid of stiekem ook wel een beetje mijn kop in het zand steken?

Hoe zit het bij jou? Heb je een noodpakket in huis? En een rookmelder of andere belangrijke zaken? En in je auto: is daar een lifehammer te vinden?