Zo heet de hoofdpersoon in de trilogie van Corine Hartman.
Ik las in een redelijk kort tijdsbestek ‘Schone kunsten‘, ‘Tweede adem‘ en ‘Open einde‘. Het betrof hier trouwens een aanbieding: ieder boek kostte € 5,=. Ik geloof niet dat ik er anders snel voor gekozen had. Maar dat is dan weer wel leuk natuurlijk, dat je door die aangename prijs ineens weer iets heel anders (en van een Nederlandse schrijfster) leest.
Schone kunsten, op de achterflap:
In galerie The Arthouse wordt een jonge vrouw dood aangetroffen. De bewijzen ontbreken vooralsnog, maar dat Lucienne Vos, een laatstejaars kunstacademiestudente, is vermoord, staat voor inspecteur Nelleke de Winter als een paal boven water. De eigenaar van de galerie, Maarten Peters, is een charmante persoonlijkheid maar al snel behoort hij tot een van de hoofdverdachten. Het spoor van onderzoek leidt De Winter en haar team verder naar een agressieve ex-vriend, een medestudent die hoopt op spoedige doorbraak in de kunstwereld en een gefrustreerde leraar, op wie het slachtoffer verliefd was. Naast deze gecompliceerde zaak, die een van haar dierbaren in levensgevaar brengt, kost het de inspecteur al haar kracht om de spoken uit haar eigen verleden te verjagen…
Tweede adem, op de achterflap:
Op een regenachtige namiddag treft dierenarts Zuidema zijn vrouw thuis dood aan. Vermoord, daarover is het rechercheteam onder leiding van inspecteur Nelleke de Winter het snel eens. Maar wie verantwoordelijk is voor de dood van Julia Zuidema is een ingewikkelder vraag. Hoe meer het team te weten komt, hoe verder het van de oplossing verwijderd lijkt te zijn. Nelleke staat er uiteindelijk alleen voor als alle bewijzen in een richting duiden waarin zij niet gelooft. Overtuigd van haar gelijk is ze daarbij echter allerminst, want onverwachte ontwikkelingen in de cold case van haar twintig jaar geleden verdwenen dochtertje Suzan brengen haar volkomen in de war. Desondanks geeft ze niet op en ze voert een verbeten strijd. Ze moet en zal de waarheid achterhalen. Die van Julia en die van Suzan. Koste wat kost.
Open einde, op de achterflap:
Inspecteur Nelleke de Winter moet alle zeilen bijzetten na de dood van Berend Bouwmeester, eigenaar van een restauratiebedrijf in Bredevoort. De inwoners van het voor toeristen zo gemoedelijke boekenstadje zijn allesbehalve toeschietelijk en tijdens het onderzoek stuit Nelleke op een oud mysterie. Een geheim dat alles te maken heeft met een lijk dat lang geleden werd opgevist uit de Slingeplas. Onno Brugging, eigenaar van een antiquariaat, is een van de verdachten. Hij lijkt bovendien een grote aversie te hebben tegen Berends vrouw Anne-Wil, omdat zij midden tussen de antiquariaten een winkel in nieuwe boeken begint. Laat Nellekes intuïtie haar ditmaal in de steek? Ze vreest het ergste, want ze is afgeleid door de zoektocht naar Suzan. Het lijkt erop dat ze haar dochter na eenentwintig jaar in haar armen kan sluiten, maar de vraag is of de prijs daarvan niet te hoog zal zijn. Onmenselijk hoog.
Het zijn drie vlot lezende boeken met verschillende verhaallijnen erin. Er gebeurt erg veel in alle drie de boeken. Wat ik wel een beetje mis, en dat slaat eigenlijk nergens op, is een soort van spanning die thrillers van Baldacci, Ludlum of Child in hun boeken verweven. Misschien komt dat omdat deze boeken zich in Nederland afspelen. Ze zijn ergens heel gemoedelijk. En daardoor waarschijnlijk heel wat realistischer dan de boeken van Amerikaanse of Engelse thrillerauteurs. Het komt misschien ook door het pocketformaat en de grote regelafstand. Daardoor lijken het een beetje eenvoudige boekjes, terwijl ze dat eigenlijk toch ook weer niet zijn.
Nelleke is een sympathieke hoofdpersoon die het hart op de juiste plek heeft zitten. De prijs die ze aan het eind van boek drie betaalt is echt verschrikkelijk hoog. Ik geloof dat Hartman niet van échte happy endings houdt. :-S
Al met al prima boeken voor even tussendoor.