Kerst 2010 verliep buitengewoon aangenaam.

Kerstavond brachten we, als altijd, door met hetzelfde gezelschap: vriend W, vriendin E, kennis T (een vriendin van E die vorig jaar eenzaam was en toen voor het eerst meekwam en die dit jaar ook weer graag van de partij was), vriendin M, neef W en zijn partner, Mr. T. en ik. Helaas was ex-schoonzus A geveld door ziekte. Ook al waren we niet aan de beurt, het was dit jaar toch hier te doen. Normaliter immers gaan de meiden op kerstavond naar oma en opa. Omdat opa en oma echter elders uitgenodigd waren kon dat niet doorgaan en – flexibel als ik ben – werd kerstavond hierheen verhuisd.

Uiteraard maak ik me er dan relatief gemakkelijk van af: gourmetten zouden we! En gourmetten deden we. Wat hebben we lekker gegeten en buitengewoon veel lol gehad. We speelden spelletjes: Witte Gij’t? (werd beide keren gewonnen door het superteam: vriendin M en ik!) en  het ‘Ik houd van Holland-spel’ (en dat werd ook gewonnen door datzelfde superteam. Wij roelden big time!!!). En toen was het ineens 03.30 uur. Echt zomaar, duidelijk een gevalletje time flies when your having fun. Bedtijd dus. Vriendin M en vriend W, die dus geen stelletje zijn maar volgens mij prima bij elkaar zouden passen, maar dat dus (nog?) niet beseffen, bleven logeren dus we zouden gezellig samen ontbijten.

Eerste Kerstdag startte eigenlijk veel te vroeg. Om 08.30 uur ging de wekker al want Grote Zus had een mis te dienen. Ik sleepte mijn vermoeide lijf het bed uit, trommelde Grote Zus uit haar bed (zij sliep trouwens naast me want vanwege de loge’s en de beschikbare bedden was Mr. T. naar elders verordonneerd) en ook jongste mocht haar bed verlaten.

Na een ontbijtje vertrok Grote Zus naar de kerk en kwamen M en W boven water. We hebben lekker relaxed ontbeten waarna M en W vertrokken. Eerste Kerstdag brengen wij altijd door met de familie van Mr. T.. Dit keer was zijn jongste zus aan de beurt. Tegen twaalven arriveerden wij daar en we genoten van een uitgebreide broodmaaltijd. Ik moet zeggen dat ik de laatste jaren vaak denk, zijn de ouders van Mr. T. er volgend jaar nog bij, maar verhip, ze zijn er nog steeds. En dat is mooi. De jongste zus van Mr. T. heeft vier geweldige (grote) zonen en onze meiden zijn helemaal gek op hen. Na het eten werd er dan ook lange tijd met die gekke gasten in de sneeuw doorgebracht. Ook wandelden we nog een tijd door de bossen. Heerlijk en wat is de wereld prachtig met haar witte kleed. Na de wandeling arriveerde de laatste aanwinstvan de familie. Wat is de kleine vent mooi! We aten nog een lekkere toet en toen was het zo’n uur of zeven en tijd om huiswaarts te gaan. ‘s Avonds draaide ik fanatiek mijn rondjes op de hometrainer want pffft, al dat eten moet ook weer verbrand worden. De rest van de avond bracht ik al computerend/lezend door. Heerlijk.

Tweede Kerstdag. Die kleine vent die wij gisteren al zagen gingen we nu nog ‘ns wat beter bekijken. Op kraamvisite dus. Ik kocht laatst gruwelijk optimistisch al een cadeautje, maar verhip, de baby kwam een paar weken te vroeg. Anyway: hij is ongetwijfeld veel langer ‘zó 2011’ dan dat ie ‘zó 2010’ is, zodat het best kon volgens mij. De trotse ouders waren het daar, gelukkig, van harte mee eens.

‘s Middags werden wij bij mijn ouders verwacht voor een kerstlunch. Uiteraard waren mijn broer en zijn gezin ook van de partij. Mijn ouders presenteren altijd een heerlijke lunch en ik ben vooral verliefd op de champignonsaus en het suikerbrood, uiteraard met heuse echte boter. Zo lekker allemaal. We hebben lekker gegeten en daarna de boel opgeruimd. Mijn broer en zijn gezin gingen naar een verjaardag en wij speelden maar weer ‘ns dat nieuwe spel: Witte gij’t? Grote Zus wilde heel graag alleen spelen en zij nam het op tegen drie andere teams: Mr. T., oma en (het superteam) jongste en ik. Opa is niet zo van het spelletjes spelen. Wat hebben we gelachen. Zo wijs als jongste af en toe uit de hoek kan komen. Bij de Brabantse dialectwoorden gaf ze als antwoord op het woord ‘héndig’ gemakkelijk en laat dat dan gewoon goed zijn! Ook de tekenopdrachten wilde jongste zelf doen. Zo tekende ze onder andere Efteling → een soort van deur (want daar ga je naar binnen al bleek die deur achteraf als deur van het Eftelinghotel bedoeld te zijn) en een soort van reuzenrad en Koffietafel → een tafel met kopjes erop, een kruis erboven en een huilend gezichtje. En verhip: het werd beide keren geraden. Trots dat ze was! Ook voor het avondeten schoven wij bij mijn ouders aan en daarna keerden wij moe maar voldaan huiswaarts.

‘s Avonds gingen Mr. T. en ik naar datzelfde verjaardagsfeest als waar mijn broer ‘s middags al heen ging. Omdat dat feestje in ons eigen dorp was paste Grote Zus op. Dat is toch wel handig zeg, dat zij nu af en toe op kan passen.

Ik kijk terug op buitengewoon geslaagde en warme kerstdagen. Her en der lees ik logjes van mensen die helemaal niets hebben met de kerstdagen en de verplichtingen die deze dagen blijkbaar met zich meebrengen. Op de een of andere manier heb ik dat gevoel helemaal niet. En dat terwijl onze kerstdagen zich al jaren en jaren volgens hetzelfde stramien afspelen: kerstavond vrienden, Eerste Kerstdag schoonfamilie en Tweede Kerstdag mijn familie. Ik ben vooral blij dat we nog steeds met de mensen waarvan we houden deze dagen door kunnen brengen.