Gekregen leven

Ik volg de man. De man die ik het leven gered heb. De man voor wie het leven bestond uit doodgaan. De vraag was alleen nog maar hoe snel het doek zou vallen. De vraag was of er tijdig een nieuw hart zou zijn.

Ik volg het meisje. Het meisje wier leven ik gered heb. Het meisje dat ik pas leerde kennen toen het voor mij afgelopen was. Het meisje kreeg mijn longen, het meisje is jong, het meisje leeft!

Ik volg de vrouw. Ze is al wat ouder maar haar leven is ingrijpend veranderd sinds ik haar mijn hoornvliezen gaf.

Ik volg een man. Ook al wat ouder, maar voor hem zal een van mijn nieren een wereld van verschil gaan maken. Er zijn anderen die met iets van mij in zich voortleven. Ik ben geen snoever, maar hier ben ik trots op.

Ik zie mijn dierbaren. Mijn dierbaren met dat enorme verdriet. Hun verdriet om mijn overlijden is hier bijna tastbaar. Het lijken golven van wanhoop te zijn. Waarom? Waarom is dit gebeurd? Ik was alleen, ik liep naar huis na een etentje met collega’s. Ik deed niemand kwaad, maar blijkbaar dachten anderen daar anders over. Ik was op de verkeerde tijd op de verkeerde plek.

Men bracht me naar het ziekenhuis, maar ik ontwaakte niet meer. Mijn dierbaren wisten hoe ik over het leven en over de dood dacht. Dat je het leven moet koesteren. Dat je het door moet geven als dat mogelijk is. Zij namen die onmenselijke beslissing.

Ik zie deze mensen lopen en ik weet: het is goed zo. Ik ben er niet meer, maar tegelijkertijd ben ik er meer dan ooit. Uiteindelijk zullen mijn dierbaren dit beseffen en dat besef zal hen extra troosten. Tegelijkertijd zal ik over hen allemaal waken.


Een nieuwe WE-300 met als onderwerp: meegeven.

Deze WE is een vervolg op mijn vorige WE (klik). Want die schreef ik absoluut niet met de bedoeling mensen angst aan te jagen met betrekking tot orgaandonatie. Zelf draag ik al jaren een donorcodicil terwijl ik als de dood ben voor de dood.

Daarnaast werd ik geïnspireerd door een dappere jonge vrouw die eind vorig jaar nieuwe longen kreeg. Dat het haar heel goed mag vergaan!

De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *