Naar aanleiding van de verjaardag van Mrs. T. schrijf ik dit 3e gastlogje. Mijn Opa en Oma trouwden in 1900. In 18 jaar tijd kreeg oma 15 kinderen waarvan mijn moeder de jongste dochter was. Het was de tijd waarin de man het onbetwiste hoofd van het gezin was en ook oma protesteerde daar niet tegen. Toen haar oudste dochter getrouwd was en 10 kilometer verderop ging wonen wilde ze daar natuurlijk wel eens op bezoek. Een van haar zonen bracht haar dan met een rijtuigje maar als het in de zomer erg warm was zei opa dat ze maar moest lopen want het was te warm voor het paard! En oma ging lopend.

Toen de jongste zoon priester werd gewijd moet oma dat wel heel belangrijk hebben gevonden. Toch ging opa alleen naar die plechtigheid want twee treinkaartjes naar Valkenburg vond hij veel te duur. Het was ook heel gewoon dat de man speciaal eten kreeg, maar je 40-jarige bruiloft vieren en voor iedereen een broodmaaltijd bestellen en alleen voor jezelf een warme maaltijd laten serveren gaat toch wel heel ver.

De tijd van mijn opa en oma is natuurlijk al lang geleden maar toch sta ik niet verder van hen af als van onze eigen kleindochters en dan is het eigelijk ook weer dichtbij.

Mijn ouders trouwden in 1940 net voor de oorlog begon. Ze kregen hun kinderen in en na de oorlog en in een vorig logje heb ik al verteld over onze jeugd en het gezin waarin ik geboren ben.

Wij trouwden in 1967 en mijn man was lange dagen weg met zijn vrachtauto. Zo zagen Mrs. T. en haar broer hem heel weinig toen ze klein waren. Met 10-minutengesprek of ouderavonden voelde ik me soms net een weduwe want ook daar moest ik alleen naar toe.

Als ik zie hoe Mrs. T. en haar man samen voor de kinderen zorgen, hoe ze alletwee betrokken zijn bij alles wat de meisjes aangaat denk ik vaak: Wim wat heb je veel gemist! Gelukkig kan hij nu volop genieten van de kleinkinderen maar toch, je kunt dingen nooit overdoen en je kinderen zijn maar een keer jong.

Met dit logje wilde ik laten zien dat de tijd waarin je geboren bent een groot deel van je leven bepaalt.

Ik denk dat Mrs. T. blij is met haar leven in deze tijd en daarom meid, blijf genieten van alle grote en kleine mooie momenten.