Meneer Adibidea keek op zijn lijst. De lijst bestond uit een tabel vol rampen. In de ene kolom stonden de rampen veroorzaakt door Moeder Aarde zelf, in de andere kolom de rampen die de mensheid veroorzaakt had.

Kolom 1 was lang en bestond uit wat aardbewoners natuurgeweld zouden noemen. Het mooie van die lijst was echter dat het zichzelf repeterende rampen waren. Zo waren er droogtes, aardbevingen, overstromingen, orkanen en nog meer van dat soort ongein.

Rampen die door de afdeling van meneer Adibidea zorgvuldig werden voorbereid en uitgevoerd. Rampen van grote omvang vergden immers een goede planning. Het aantal slachtoffers werd zorgvuldig ingecalculeerd. Er was nauw overleg tussen de afdeling ‘Ontvangst’ waarover hij de scepter zwaaide en de afdeling ‘Grootte der Wereldbevolking’. De medewerkers van GdW trokken geregeld aan de bel. Ingrijpen was noodzakelijk om de planeet niet nog meer over te belasten. Een nieuwe ramp moest dan snel gebeuren.

Nee, dan kolom 2: de door mensen veroorzaakte rampen. Daar had de firma toch heel wat meer moeite mee. Het ging dan weliswaar vaak om minder grote aantallen ineens, maar ze werden er toch altijd door overvallen. Het leek dan wel of ze continu achter de feiten aanhobbelden.

De periode 1940-1945 bijvoorbeeld was er een van veel overwerk. Maar neerstortende vliegtuigen, botsende treinen et cetera brachten ook veel hectiek met zich mee.

Hij bladerde door zijn lijst, die toch al gauw 3.785 pagina’s dik was, naar 26 april 1986. Een gedenkwaardige dag was dat. Was het toevallig dat er nu weer een dergelijke ramp plaatsvond daar beneden? Hij wist niet goed wat hij er van moest denken. Wat hij wel wist, was dat de mensheid niet veel leerde van gemaakte fouten. Wat hij ook wist: de komende tijd zouden ze allemaal weer een behoorlijk aantal overuren maken.

Ik kan het WE’en niet laten. Dit keer was het onderwerp ‘voorbeeld’. De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik.