Maandelijks archief: april 2011
30 – 4: Wat eet at ik vandaag gisteren
Ontbijt:
- drie eetlepels muesli van Zonnatura
- twee eetlepels vruchtjes daarbij (bosbessen)
- vier eetlepels biogarde
Lunch:
- twee volkoren crackers met philadelpia en tommytomaatjes
- een volkoren boterham met kaas en mosterd
- een sneetje ontbijtkoek
- een kiwi
- een zestal noten
Tussendoor:
- een appel (maar die had bruine vlekken aan de binnenkant en was niet echt lekker, dus ik heb hem niet helemaal op)
Avondeten (op maandag kookt manlief):
- gekookte aardappelen
- erwtjes (helaas zonder boter, terwijl Grote Zus, Kleine Zus en ik erwtjes veel lekkerderder vinden met -gesmolten- boter erbij. Het lukt ons echter niet dat manlief aan het verstand te brengen.)
- rode kool
- een gehaktbal
- pudding
‘s Avonds:
- een heleboel appelpartjes (tijdens ons maandagse kaartavondje eten we altijd een gezonde fruithap)
- twee rode wijntjes
- een rijstwafel
Verder een aantal koppen (groene) thee (met smaakje, dat dan weer wel) en een liter water.
Wat eet jij zo op een normale doordeweekse dag allemaal?
Een zitfeest
Gossie, heb ik het nu dan toch echt meegemaakt. Een heus zitfeest met leeftijdsgenoten. We worden oud!!! (Al moet ik wel melden dat ik met mijn 41 lentes een van de jongste van de groep ben.)
Normaliter zijn onze feestjes toch nog gewoon van die feestjes met bartafels en barkrukken. Feestjes met muziek en staan en zo. Toch. Zo zou het toch eigenlijk moeten zijn.
Maar nu, zomaar ineens zonder enige waarschuwing, hadden we afgelopen zaterdagavond een zitfeest. Niet aan een lange tafel, dat dan nog net niet, maar wel in de zithoek (allemaal gegroepeerd rondom de salontafel en wat losse tafeltjes, want anders past het natuurlijk niet). Zitten dus. Best comfortabel hoor, daar niet van. Maar anders. Minder beweging in een feestje. Je spreekt dan ook minder mensen want je zít immers. Op één plek. En er was ook geen muziek. En er werden al gesmeerde toastjes rondgedeeld. Echt waar. Gossie.
Ik mag uiteraard niet vergeten te vermelden dat ik me prima vermaakt heb, veel gekletst en zo. Maar wel gezeten. Nog maar een keer gossie …
Hoe zien jouw feestjes er eigenlijk uit? Bartafels en krukken of wordt er gezeten of misschien nog iets anders?
Typetest
Eén keer in de zoveel tijd wil Mrs. T. weten hoe het zit met haar typevaardigheid en -snelheid.
Mrs. T. heeft een verleden als secretaresse, managementassistent, officemanager, Mrs. T. is een kantoorjunkie. Mrs. T. is een dienstverlenend type, Mrs. T. vindt het leuk een baas vooruit te helpen, zodat deze baasmeneer of -mevrouw zich bezig kan houden met het managen van de tent, zonder dat hij/zij omkijken heeft naar ‘onbelangrijke’ zaken. Mrs. T. was dus pro-actief zoals dat zo mooi heet.
Mrs. T. kan goed typen, dat heet: Mrs. T. kan snel typen, Mrs. T. kan zeker niet vautloos typen. Maar … Mrs. T. voelt het als ze vautjes typt, Mrs. T. weet dan de backspace-knop feilloos te vinden en corrigeert dus heel snel haar vauten. Het lijkt dan dus alsof ze heel snel (klopt) en vautloos (klopt dus niet) kan typen.
De laatste keer dat ik bij Randstad de typetest deed haalde ik een score van 367 (en dan schijn je een natuurtalent te zijn en ook nog eens een typewonder, toe maar …).
Mrs. T.’s nauwkeurigheid was 0,99. En da’s ook erg goed. Mrs. T. is dus best een beetje trots op zichzelf.
En jij, hoe type jij? Met 2 vingers, 5, 10 of misschien wel …
En type jij foutloos of vautloos?
Oh ja, wil je de typetest doen, klik dan op de link. [url]http://www.randstad.nl/content/download/randstad/typetest.swf[/url]]]></tekst>
Het lied van God
Mijn moeder gaf me laatst onderstaande tekst en, ik moet zeggen, die sluit naadloos aan bij mijn logje van een tijdje geleden. Nou ben ik niet echt dol op de stem van Stef Bos, maar teksten schrijven, dat kan die goede man als de beste!
Nu ik terugkijk op mijn leven
Met nog een eeuwigheid te gaan
En ik zie wat voor ellende
Zich heeft voltrokken in mijn naam
Verlang ik terug naar het begin
Toen ik door niemand werd herkend
Want er wordt veel van mij gemaakt
Wat ik helemaal niet ben
Nee ik heb niemand uitverkoren
Wat er ook geschreven staat
Het is allemaal verzonnen
Door wie zijn voordeel er mee haalt
En ik heb niets tegen de joden
Het is een volk met veel talent
Maar ook zij maken iets van mij
Waar ik mezelf niet in herken
Als ik alles moet geloven
Wat er van mij wordt gezegd
Ben ik heiliger dan heilig
En slechter dan slecht
Ik ben een speelbal
In de verbeelding van de mens
Ze maken iets van mij
Wat ik meestal niet ben
Ik ben de liefde wordt gezegd
Gewapend tot de tanden
De pispaal voor de een
De richtlijn voor de ander
Ik voel me eenzaam en onzichtbaar
Al ben ik ook bekend
Er is teveel van mij gemaakt
Wat ik helemaal niet ben
Ik zal u zeggen wie ik ben
Ik ben de wolken en de wind
Het vuur dat eeuwig brand
Ik ben de stroming
De zee
Ik ben het grenzeloze land
Onvoorspelbaar
Ik ben niet wat je denkt
Er is teveel van mij gemaakt
Wat ik helemaal niet ben
Ik ben de opium voor het volk
Door filosofen doodverklaard
En ik heb een plaatsvervanger
Waar ik nooit om heb gevraagd
Ik ben de oorzaak van de oorlog
De schrijver van een boek
Ik ben het heilige excuus
Voor wie naar moeilijkheden zoekt
Ik heb meer gevoel voor humor
Dan de meeste mensen denken
En zij die zeggen mij te volgen
Nemen alles veel te ernstig
Zelfs dit lied zal vrijwel zeker
Als blasfemie worden bestempeld
En al zing ik het ook zelf
Dan wordt het nog ontkend
Alsof ik niet weet wie ik zelf ben
Ik zal u zeggen wie ik ben
Ik ben de wolken en de wind
Het vuur dat eeuwig brand
Ik ben de stroming
De zee
Ik ben het grenzeloze land
Onvoorspelbaar
Ik ben niet wat je denkt
Er is teveel van mij gemaakt
Wat ik helemaal niet ben
Ik had dus alleen die tekst en luisterde later het liedje op Youtube. Mwah, ik had me toch een heel andersoortige muziek voorgesteld bij deze interessante woorden.
Op de website van Stef Bos staat het volgende over de betreffende CD: Stef werd door de NCRV gevraagd om liedjes te schrijven over twaalf Bijbelse figuren. Hij wilde los van het geloof, kerk en dogma’s twaalf Bijbelse figuren uit de context van het boek halen, waardoor ze in een ander licht komen te staan en het mensen worden van deze tijd.
Ik denk dat hij daar in ieder geval in geslaagd is. Of je de muziek nu mooi vindt of niet. 😉
Wat vind jij van deze tekst?
Roger Waters in Gelredome
Gisteren ging ik met manlief en vriend W weer ‘ns naar een heus concert. Het laatste stoere concert (want ik ben stiekem erg van het ontspannen naar het theater gaan en da’s natuurlijk heel andere koek dan een paar uur in een arena staan) dat ik zag was Depeche Mode in november 2009. Het laatste stoere concert daarvoor was misschien wel tien jaar geleden, dus de intervallen worden minder groot! 😉
Roger Waters dus. In 1990 zag ik de show in Berlijn. De sfeer die er toen was werd niet gehaald, maar ja, die show schreef natuurlijk ook geschiedenis. En ik was erbij! Man, wat was dat een ontieglijk groots concert (al kunnen we het beter niet hebben over het geluid toen).
In Arnhem was het geluid geweldig, er was alleen een klein probleem. Ik zag niks. Nada, noppes, niente. Niks dus. En da’s nie tof nie. Bij een concert zijn, zeker als het om The Wall met al zijn geweldige effecten gaat, en niks zien. Er schenen zelfs heuse kinderen mee te zingen. Niet gezien dus. Na een paar nummers ben ik een heel eind naar achteren gaan staan en toen, hoera, toen zag ik het gewoon helemaal zoals ik het wilde zien. Dat ik daarvoor niet bepaald confortabel aan een soort van stellage hing, dat was even niet belangrijk. Overzicht, dát moet je hebben bij dit soort concerten.
Er staan nog geen filmpjes van het concert van gisteren op Youtube, dus jullie moeten het even met wat andere exemplaren doen.
Comfortably Numb en Mother zijn mijn favoriete nummers van The Wall. Van een heel andere orde (en op een heel andere manier ook erg mooi) is Run like hell. Wat een rauw nummer.
In de pauze kwamen de mannen ook meer naar achteren en (al was het enigszins onder protest) zelfs zij moesten toegeven dat het zicht vanuit daar veel en veel beter was. Prachtig de muziek, het geluid, de techniek. De show was af!
Kortom: genoten met een hoofdletter G. Genoten dus!
De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween
Zeg nou zelf, een boek met zo’n prachtige titel, dat kun je toch niet laten liggen! En dat deed ik dus ook niet. Dit wordt trouwens ook de eerste keer dat ik een recensie schrijf over een boek terwijl ik het nog niet eens uit heb (maar dat zal niet lang meer duren, ik mag nog zo’n 100 bladzijdes). Hoe het boek gaat eindigen is dus nog onbekend, maar wat geniet ik ervan om dit te lezen.
‘De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween‘ van Jonas Jonasson is een fantastisch boek!!!
Op de achterflap:
Allan wordt 100 en dat wordt groots gevierd in het bejaarden-tehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en wethouder hebben het nakijken.
Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt – zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft -, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aaneffect. Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven en die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap.
Het boek is opgebouwd uit twee lagen: de tegenwoordige tijd waarin Allan 100 jaar wordt en de avonturen die hij dan beleeft met alle mensen die hij ontmoet en in de andere helft wordt het leven van Allan verteld. En dat leven is bepaald niet saai te noemen.
Door allerlei wonderlijke gebeurtenissen maakt Allan kennis met onder andere Roosevelt, Mao Zedong, Franco, Stalin, Truman, Nixon en De Gaulle en wederom door allerlei wonderlijke gebeurtenissen redt hij zich steeds uit de -af en toe onmogelijke- situaties waarin hij verzeild raakt. De conclusies die Allan af en toe trekt zijn zo heerlijk down to earth. Echt zo leuk.
Dit is een boek om vrolijk van te worden, een zwart komische roman die zich (zoals nu.nl scheef) laat lezen als een roadtrip met Forrest Gump achter het stuur.
Allan’s devies: het was zoals het was en het werd zoals het werd. Goh, wat een waarheid is dat!
Als je zin hebt in een onvergetelijk boek dan zeg ik: lezen!
Beschermd: 30 – 3: mijn ouders
Beschermd: Kleine Zus wil liever ook niet (meer) herkend worden ;-)
Beschermd: 30 – 2: mijn eerste liefde
Er waren allerlei dingen waarover ik vorige week wilde bloggen …
… maar ik had mezelf natuurlijk een ‘blogverbod’ opgelegd in de week tussen het oude en het nieuwe blog. Dus toen kon het niet. Dat haal ik nu dus maar even in. Wat hield me allemaal bezig vorige week?
Nou, bijvoorbeeld de hele toestand in onder andere Japan en in Libië. De wereld brandt en hoe gaan we dit allemaal in vredesnaam weer allemaal goed maken???
Nou, zeker het nieuws over dat 12-jarige meisje dat ineens van een kindje bevalt. Ik ben daar echt stil van geweest, vraag me dan een heleboel dingen af (wie is de vader, laat het aub een vriendje van haar eigen leeftijd zijn, want de alternatieven zijn zo veel erger) en heb zo met het meisje en haar dochtertje te doen. Het hield mij trouwens niet alleen bezig. Ook Grote Zus was er danig van onder de indruk. In haar klas hebben ze er behoorlijk wat aandacht aan besteed.
Nou, dat ik uiteindelijk toch nog naar Gooische Vrouwen ben geweest. Samen met drie dames uit het dorp. Ik had gereserveerd. Keurig via de website. Dacht ik. De meiden gaan alvast naar binnen (met de bonnen van de Nationale Postcodeloterij, altijd leuk gratisch kaartjes!) en ik parkeer de auto. Kom ik even later binnenlopen, heb ik toch per ongeluk voor woensdag gereserveerd. Da’s best vervelend als je op dinsdagavond om 20.15 uur in de bios staat. En de film was uitverkocht. Gelukkig konden we uiteindelijk toch nog binnen omdat er vier kaartjes niet opgehaald waren. Ik vond de film best leuk, maar had er op de een of andere manier wel wat meer van verwacht.
Nou, ook nog gedaan: samen shoppen met Grote Zus en Kleine Zus. Voor de grote inkopen gaan we twee keer per jaar naar de ‘grote’ stad. Waar we shopten till we dropten en hadden we het ook nog ‘ns reuze gezellig met ons drietjes. We zijn supergoed geslaagd en de meisjes lopen er weer kek bij (al klaagt Kleine Zus nu dat haar nieuwe schoenen pijn doen).
Nou, dat ik afgelopen vrijdag zomaar ineens bij een Angolees gezin aan tafel zat. Ik hield me, via mijn werk en Vluchtelingenwerk, namelijk bezig met wat vrijwilligerswerk. Ik vond het interessant om te doen en ook best confronterend om met deze mensen in aanraking te komen. Wie weet: als Kleine Zus wat groter is, dat ik dan maar ‘ns echt werk moet gaan maken van dit soort vrijwilligerswerk.
Nou, ook nog leuk was de evaluatie (met borrel dat dan weer wel) na afloop van al dat vrijwilligerswerk. We hebben met dik 315 man 3 uur vrijwilligerswerk gedaan. Da’s dus dik 900 uur die we in de gemeente hebben gestopt. Ons werk varieerde van het schoffelen van kerkhoven, tot gaan wandelen met mensen uit het verzorgingstehuis, tot schilderen, poetsen, helpen in de bibliotheek, het knotten van wilgen, het opknappen van schuurtjes, het leeghalen van brandgangen, het in elkaar zetten van meubels en nog heel veel meer. Ik moet zeggen, er was een zeer positieve boost over ons allen heen gedaald. Ik hoop dat we dit gevoel lang vast kunnen houden en dat we over een tijdje weer zo’n middag hebben.
Verder blogde ik natuurlijk niet, maar las ik nog wel her en der. Ik maakte een lijst van mensen die ik ‘uitverkoren’ heb om mijn nieuwe blog te gaan lezen (en Diana dat ging echt niet op de manier die jij beschreef in je reactie) en ik schoonde met die lijst in het achterhoofd mijn netvibes danig op.