Beschermd: Kinderarts

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Magiër

Ik lees veel. Da’s een understatement ;-). Op dit moment herlees ik ook weer wat boeken die al langere tijd in de kast staan. Eén van die boeken is ‘Magiër‘ van Raymond E. Feist. Eén boek dat de eerste keer lezen al veel indruk op me maakte en dat nu wéér deed! Een prachtig boek!

Op de achterflap:

Bij het vestingstadje Schreiborg, aan de uiterste westgrens van het Koninkrijk der Eilanden, wordt het alledaags bestaan plotseling ruw verstoord door de vondst van een raadselachtig scheepswrak. Alles en iedereen geraakt in rep en roer. Alleen hofmagiër Kulgan blijft kalm. Hij stelt dat het schip waarschijnlijk afkomstig is van een andere wereld en in het Koninkrijk verzeild is geraakt via een zogeheten Scheuring in de drie dimensies van de ruimte, een merkwaardig bijverschijnsel bij het plegen van magische bezweringen.

Als kort daarop de elfenkoningin Aglaranna en haar zoon Caelin zich aan de poort van kasteel Schreiborg melden met de verontrustende mededeling dat ook in het elfenwoud en omstreken vreemde bezoekers zijn gesignaleerd, neemt de vrees voor een invasie toe. Hertog Borric van Schreiborg aarzelt niet langer en vertrekt spoorslags naar Rillanon, in het oosten, om daar Koning Rodric de Vierde persoonlijk om raad en bijstand te vragen.

Tot zijn reisgezelschap behoren de vinders en de enige getuigen van het geheimzinnige scheepswrak, de magiërsleerlijk Puc en de krijger-in-opleiding Tomas. Vanwege zijn gave zonder hulpmiddelen bezweringen te kunnen doen, lijkt Puc voorbestemd een groot magiër te worden. Het geschenk dat Tomas kreeg van de laatste grote draak van Midkemia is van geheel andere aard …

Prachtig, prachtig, wat een mooi boek. Dit is fantasy zoals het hoort: elfen, dwergen, draken, tovenaars, mensen, magie, macht, eenvoud, koningen, prinsen, keizers, oorlog, vrede, spanning. Maar het is vooral een heel integer boek! Ik sta wat die mening betreft niet alleen gezien de reviews die mensen op dit boek gaven: klik!

Er is maar één conclusie mogelijk: ik ♥ fantasy (onder andere Tolkien, Feist, Koontz).

Ditjes en datjes

Vandaag precies een jaar geleden ging Kleine Zus voor de ‘pré zwemles’ naar het zwembad hier in de buurt. Precies een jaar later gaat het meisje op voor haar diploma A. Dat heeft ze hartstikke goed gedaan in drie kwartier zwemles per week. We gaan zeker nog door voor B (en waarschijnlijk ook voor C).

Voor de zwemles van Kleine Zus heb ik ouderschapsverlof opgenomen. Elke week twee uur gedurende drie (!) jaar lang. Op dinsdag brengt mijn moeder Kleine Zus na school naar het zwembad, ik wacht haar daar op, kleedt haar om en blijfkijken tijdens de les (of shop wat kleine boodschapjes). Heerlijk relaxt zo’n regeling.

Waarschijnlijk heeft Kleine Zus over een x-aantal maanden ook B en C gehaald en dan heb ik waarschijnlijk nog dik anderhalf jaar ouderschapsverlof over. Oh, lijkt me heerlijk! Ik zit op die manier gewoon wat ruimer in mijn vrije dagen (krijg 105 snipperuren per jaar en heb een werkweek van 24 uur, dus erg royaal is dat niet. Fulltimers krijgen 158 uur).

Helaas, helaas echter ben ik niet bij het diplomazwemmen (vanmiddag om 12.30 uur). Grote Zus heeft vandaag voetbaltoernooi en aangezien ik de leider van dat prachtige team ben, mag ik de hele dag (de hele ochtend en een deel van de middag) op het voetbalveld staan. Ik hoop dat het een mooi toernooi wordt. Mijn hoofd zit sinds gisteren echter vol snot en ik schijn momenteel een gruwelijke sexy stem te hebben, maar echt geluid komt er niet uit. Dus hoe ik vandaag een team ga coachen, dát weet ik nog niet precies.

Verder heeft Kleine Zus het -ook net als vorig jaar- hartstikke druk met de fietscross en de kermis. Wat wil je als kersverse zesjarige nog meer?

Grote Zus die blijft op kamp gaan. Kwam ze afgelopen donderdag zeer happy terug van het meest fantastischte groep acht kamp ever, ze plakt er vandaag nog een minikampje van club achteraan. Na het tournooi breng ik haar naar dat kamp en daar komt ze morgen al weer van terug. Ha, scheelt die ‘kampdag’ haar toch mooi een avondje kermis, maar dat is juist gunstig. Want het kermisgeld dat ze krijgt hoeft ze dan maar over drie dagen te verdelen. 😉

Verder zijn mijn ouders afgelopen woensdag vertrokken naar Schotland. Een paar maanden geleden kochten ze een nieuwe camper en die mag, na een paar weekendjes weg, nu een drietal weken met hen mee naar Schotland. Mijn moeder las in de afgelopen maandan alle boeken van Diana Gabaldon en nu gaat ze een heleboel plaatsen die in die boeken beschreven worden bezoeken. Wow, ben ik me daar even jaloers! Ach, zo lang ze maar niet door een stenen cirkel heen gaat en half juni gewoon veilig thuis komt, dan ben ik meer dan blij.

Cadeautjes

Ruthy plaatste een tijdje geleden een cadeautjesketting. Nou, natuurlijk deed ik daar aan mee, want ik hartje post en ik hartje cadeautjes.

Al weer een dikke week geleden ontving ik mijn pakje. Net als de vorige keer had de tante van Ruthy de eer om voor mij iets uit te zoeken. En dat deed zij vol overtuiging. Men, kregen wij daar even een groot pakket thuisgestuurd!

De meiden stonden om me heen te stuiteren en bewonderden alle cadeautjes. Grote Zus wilde heel, heel, heel graag het beplakte notitieboekje en schrijft daarin nu allerlei belangrijke dingen en schetst erin haar schetsen. Verder genoten wij van de chocolademelk, hangen de prenten inmiddels in het trapgat en gaan we vast en zeker deze zomer naar Slagharen (er zaten zo maar 4 vrijkaartjes bij!). Heel, heel, heel hartelijk dank Nouki.

Mijn cadeautje moest helemaal naar Denemarken. Ik moet zeggen dat ik al niet meer helemaal weet wat ik er in gestopt heb (volgens mij het boekenweekgeschenk, een paar armbandjes en chocolade???). Ben alleen bang dat mijn pakje wel een beetje schril afsteekt bij het pakket van Nouki. 🙁

Beschermd: Dochter

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Het winterpaleis

Het is officieel: ik ben fan van John Boyne. Na ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ en ‘Noah Barleywater gaat ervandoor’ kan ik die conclusie wel trekken. Wat een klasse schrijver!

Waren ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ en ‘Noah Barleywater’ vooral kinderboeken, ‘Het Winterpaleis’ is een prachtige en indrukwekkende roman.

Op de achterflap:

De tachtigjarige Georgy Jachmenev woont in Engeland met zijn geliefde vrouw Zoya. Hun huwelijk is liefdevol, maar getekend door tragedie: het verlies van geliefden en de ervaringen van een leven in ballingschap. Als Zoya ernstig ziek wordt, maakt het paar zich op om nog eenmaal naar het Rusland van hun jeugd te reizen, het land dat hen heeft gemaakt en gebroken.

John Boyne neemt ons mee op een spannende, emotionele reis naar Sint Petersburg in het begin van de twintigste eeuw, naar het winterpaleis van de tsaar en zijn vrouw. Het is een tijd van verandering en dreiging, waarin een onverwachte, onmogelijke liefde opbloeide. Een liefde die leidde tot een gevaarlijke vlucht door het Europa van tussen de wereldoorlogen.

De recensie van Biblion op Bol.com zegt meer dan genoeg:

De 16-jarige Georgy Jachmenev redt in 1916 het leven van een neef van de tsaar door in de baan van de voor hem bestemde kogel te springen. Hij wordt als held behandeld en wordt de persoonlijke lijfwacht van de zoon van de tsaar, Alexei Romanov. Als oude man kijkt Georgy terug op zijn leven, op het moment dat zijn vrouw dodelijk ziek is en spoedig zal sterven. Hij beschrijft het leven aan het Russische hof, de ineenstorting van het autocratische regime, zijn ontmoetingen met de keizerlijke familie en anderen waaronder Raspoetin, zijn liefde voor prinses Anastasia, zijn vlucht naar Parijs en verhuizing naar Londen en zijn huwelijk met de eveneens Russische Zoya. Een verhaal van epische afmetingen qua omvang en inhoud. De gebeurtenissen en de sfeer in Rusland en aan het hof lijken volkomen realistisch en het leven buiten Rusland met eeuwig de heimwee en het verhaal van een huwelijk met hoogtepunten en drama is boeiend. Sterke karakteriseringen en een prachtige verteltrant laten zien dat Boyne een geboren verteller is.

Ik baalde ervan toen ik het boek uit had. Zo mooi is het. Ik vind historische romans fantastisch en ook nu weer ‘wikipediade’ ik er lustig op los tijdens het lezen. Op die manier gaat een boek nog meer leven.

Georgy is een geweldige man die het verhaal van zijn vrouw en hemzelf vertelt. Het is echt een fantastisch boek. Als je van meeslepende, interessante boeken houd, dan is dit boek echt iets voor jou.

Beschermd: Silhouetten

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Twitterdetwit

Gossie, ik ben nog steeds een beetje onder de indruk van mezelf. Sinds gisterenavond twitter ik namelijk. Dat was trouwens niet (zo snel) gebeurd als Rapunzeltje niet ineens voor mij een account gemaakt had.

Toen ik echter gisteren (na het toffe kinderfeestje van Kleine Zus) thuiskwam en mijn gmail opende had ik wel een ziljoen mailtjes het kunnen er trouwens ook wat minder zijn, maar als ik dan toch ga twitteren, dan wil ik Lady GaGa wel voorbij van mensen die mij willen gaan volgen. Huh?

Toen opende ik mijn hotmail (ik heb zelfs twee hotmailaccounts én ik heb ook nog een @home-mail en da’s mijn echte ‘in real life’ mail) waardoor één en ander ineens duidelijk werd! En bedankt Rap!!! 😉

Anyway: ik trok de stoute schoenen aan en begaf me op het maagdelijke pad der twitterij. En ik vind het leuk! Maar het duizelt mij ook. Want het is veel. Heel veel. En ik maakte al wat fouten. Door te mekkeren twitteren over al die mensen die me willen volgen en die ik:

  1. niet ken, 
  2. lang, lang, heel lang geleden ooit volgde op hun blog (en vice versa) of
  3. gewoon écht niet wil volgen.

Want dát hadden de die hard twitteraars mij even verzuimd te vertellen. Dat alles wat ik twitter voor iedereen te zien is. Ach, zo heel erg was het ook weer niet. Hoop ik. En anders: sorry. Heus. Als ik echt iets geheims schijn te hebben, dan zijn daar DM’metjes voor. Al begreep ik afgelopen zaterdag dat je daar ook wel ‘ns mee de mist ik kunt gaan. 😉

Maar goed: waarom ben ik dan toch gaan twitteren? Misschien heel stom, maar zaterdag tijdens de ongelooflijk toffe petit comité meeting merkte ik dat ik achterliep wat informatie betreft. En na zaterdag merkte ik, dat dat me bezighield. Dat kleine comité was zo leuk, zo vertrouwd, smaakte zo naar meer dat wilde ik in stand houden op deenofdandere manier. En als dat moet door te gaan twitteren, so be it. Dan ga ik er voor!

Ik merk wel aan mezelf dat ik het allemaal nog niet zo goed tweet hoor. De dingen die ik doe, wil ik graag goed doen. Ik merkte gisteren aan de vluchtigheid van twitter dat dát er absoluut niet in zit. Gewoon, omdat je niet altijd online bent. Omdat je, als je niet on line bent, een heleboel mist. Omdat het volgens mij ondoenlijk is alles terug te lezen. De ervaren twitteraars wisten mij te melden dat dat heus ook niet erg is, dat je niet alles bij kunt houden. Dus, dat probeer ik dan maar los te laten.

Op mijn eerste twitteravondje produceerde ik 68 tweets en werden mijn ogen vierkant (hoe verkoop ik dat nu aan mijn dochters die maximaal één uur per dag mogen computeren). Ik las nog heel veel meer tweets en ik vond het leuk. De kans dat ik morgenavond weer inlog is enigszins aanwezig.