Als kind kon ik er alleen maar van dromen! Ik herinner me de wereldtentoonstelling in Brussel in 1958. Dertien jaar was ik toen en ik hoorde op school vertellen dat daar dingen vanuit de hele wereld te zien waren. Fantastisch leek me dat, maar Brussel was in die tijd voor ons net zo onbereikbaar als nu de maan. We hadden geen auto, in ons piepkleine dorpje was geen openbaar vervoer en onze ouders moesten gewoon elke dag thuis zijn om voor het vee op de boerderij te zorgen. Het verste uitstapje (25 kilometer) wat we ooit maakten was naar het klooster waar mijn twee Tante Zusters woonden en dat was voor ons kinderen een indrukwekkende belevenis.

We waren 1 jaar getrouwd toen we ons eerste autootje kochten (een tweede hands kevertje) en toen ging de wereld voor ons open! Opeens konden we zomaar daar naartoe waar we wilden: zelfs naar Duitsland of Luxemburg.Toch kwam er van echt op vakantie gaan nog niet veel want er was altijd wel iets waar we ons geld harder voor nodig hadden.

Tot we 15 jaar geleden een klein campertje kochten! Sinds die tijd trekken we samen door Europa en we genieten met volle teugen van de vrijheid en de mogelijkheden die we nu hebben. We hebben bijna alle landen en hoofdsteden van West-Europa bezocht maar onze voorkeur gaat uit naar gebieden waar zo min mogelijk mensen wonen. Twee jaar geleden gingen we naar de Noordkaap en hebben ontzettend genoten van het schitterende Noorse landschap.

Ooit hebben we de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella gevolgd. Die tocht was een van onze indrukwekkendste reizen. We hadden ontmoetingen met pelgrims die de route te voet maakten, vaak op een keerpunt in hun leven. We bezochten de kerken en kloosters waarlangs al sinds de middeleeuwen mensen uit heel Europa naar deze Noord Spaanse stad trekken. Een prachtige combinatie van historie, religie en cultuur en dat is waar ons hart van open gaat.

En Brussel, natuurlijk zijn we er geweest! Ik was nog verwonderd dat we al na twee en een half uur waren op de plaats die vroeger onbereikbaar leek en ik heb genietend rondgelopen op het terrein van het Atomium. Eindelijk 50 jaar later op de plaats waar ik als kind van droomde!

In Mei vertrekken we voor 3 weken naar Schotland. Mijn man als bekwame chauffeur en ik voor het kaartlezen en de reisgidsen. Het wordt beslist weer genieten en … het allermooiste van op reis gaan is weer thuis komen! Kier.