Elke keer als Wilbur Smith een nieuw boek uitbrengt ben ik blij. Helaas, helaas echter word ik meer en meer teleurgesteld in de schrijfkwaliteiten van de meester. Het zal misschien aan zijn leeftijd liggen, maar ik geloof echt dat Wilbur maar met pensioen moet gaan. En dat is jammer want man, wat heeft hij prachtige boeken geschreven.
Toen ik mijn recensie van zijn laatste boek ‘Het lot van de jager‘ wilde opzoeken, kwam ik er zelfs achter dat ik niet eens de moeite genomen had om een recensie te schrijven! Ai, dat zegt toch best wel een boel.
Anyway, de nieuwste van Smith heet ‘Op volle zee‘ en ik las het boek in amper twee dagen uit. Ook dat is natuurlijk al niet zoals het met een echte Smith moet. Daar moet je veel langer over doen en vooral veel meer van genieten!
Op de achterflap:
Hazel Bannock is de belangrijkste erfgenaam van Bannock Oil Corp, een van de grootste olieproducenten ter wereld. Tijdens een cruise op de Indische Oceaan wordt Hazels privejacht gekaapt door Somalische piraten. Hazel is op dat moment niet aan boord, maar haar negentienjarige dochter Cayla wordt gekidnapt. De piraten eisen niet minder dan twintig miljoen dollar losgeld voor haar vrijlating.
Ingewikkelde politieke en diplomatieke overwegingen weerhouden de autoriteiten ervan in te grijpen. Hazel is radeloos, en wanneer ze bewijs ontvangt van de gruwelijke martelingen waaraan haar dochter wordt onderworpen, roept ze de hulp in van Hector Cross. Hector is de eigenaar van Cross Bow Security, het bedrijf dat de beveiliging voor Bannock Oil Corp verzorgt, en een man die zich door niets of niemand laat stoppen. Samen besluiten Hazel en Hector het recht in eigen hand te nemen en Cayla te bevrijden.
Nee, helaas. Het boek leest, als altijd vlot, maar sprankelt niet. Er zitten nogal wat ongeloofwaardige stukken is en ook de tijdlijn van het verhaal klopt volgens mij niet bepaalt (hoe oud was Hazel in hemelsnaam toen ze haar dochter kreeg en hoe oud is ze in hemelsnaam als ze aangeeft graag een tweede kindje te willen?). Ook zitten er nogal wat irritante typevauten in het boek en dát vind ik echt helemaal jammer.
