De eerste (pak ‘m beet) 15 boeken van John Grisham heb ik zonder enig nadenken gekocht. Al had ik die laatste 5 boeken beter niet kunnen kopen. Want waren de eerste boeken klasse, de kwaliteit van Grishams boeken ging, wat mij betreft, bergafwaarts. Na de laatste teleurstelling besloot ik een paar jaar geleden dan ook geen boeken meer van Grisham te kopen. Tot ik las over ‘De bekentenis‘.
Op de achterflap:
In 1998 ontvoert, verkracht en wurgt Travis Boyette de zeventienjarige Nicole Yarber. Hij verstopt het lichaam zodat het nooit gevonden zal worden en kijkt vervolgens toe hoe de politie een onschuldige jongen, Donté Drumm, arresteert. De openbaar aanklager is zeker van zijn zaak, maar het bewijs is zwak. Wanneer Donté tegen alle verwachtingen in toch wordt veroordeeld, haalt Travis opgelucht adem. Een onschuldige man verdwijnt achter de tralies, in afwachting van zijn executie, de dader gaat vrijuit. Maar dat was negen jaar geleden …
Travis is net vrij uit de gevangenis, waar hij een straf uitzat voor een zedenmisdrijf, als hij hoort dat Donté over vier dagen geëxecuteerd zal worden. Voor het eerst in zijn leven besluit Travis te doen wat goed is en de moord op Nicole alsnog te bekennen. Maar hoe kan iemand die schuldig is de politie, aanklagers, rechters en politici ervan overtuigen dat ze op het punt staan een onschuldig persoon te executeren?
Voor de flamboyante advocaat Robbie Flak, die al negen jaar lang probeert Donté Drumms onschuld te bewijzen, begint een race tegen de klok.
De tekst op de achterflap doet het boek trouwens absoluut geen recht (zoals zo vaak). Want in feite heeft Travis maar een vrij beperkte (althans, dat vind ik) rol in het boek en is het boek veel en veel meer dan hetgeen erop de achterflap gemeld wordt.
Wat ik van het boek vond? Ik vond het gruwelijk jammer dat ik het uit had!!! Het was geen spannend boek als in ‘boeven en schurken die schieten en zo’, maar wel een boek dat goed in elkaar zat. Dat vele personages volgt, maar alles is goed uit elkaar te houden. De personages worden uitgediept en menselijk gemaakt. Je kunt je, tijdens het lezen, enorm opwinden over het onrecht dat Donté aangedaan wordt, over de zelfingenomen heersende blanken die al ‘vriendjespolitiekend’ de wereld voor zichzelf maar weer wat fraaier maken. Wat mij betreft is Grisham met dit boek weer terug op zijn oude niveau!
