Opdracht

Grote Zus moest voor maatschappijleer een eigen versie van het scheppings-verhaal schrijven. Daarnaast moest dat verhaal vergezeld gaan van een illustratie. Grote Zus bakte er dit van: een heuse strip en een mooi verhaal. Je begrijpt, ik ben hartstikke trots op haar. Dit moet toch een prachtig cijfer opleveren?

Ik vind het werkelijk waar een prachtige strip die ze getekend heeft (dat de afbeelding niet helemaal klopt komt omdat onze scanner alleen A4 kan scannen en geen A3. Er kwam dus wat knip- en plakwerk aan te pas en da’s niet helemaal goed gegaan).

Hieronder haar versie van het scheppingsverhaal.

Er was eens een godin. Ze was helemaal alleen. Ze zweefde wat rond, maar verder had Léana niets te doen. Ze bedacht een spelletje. Verzin iets voor deze leegte noemde ze het.

Eerst verzon ze een god, het was een grote god. Ze noemde hem Pompëus. Léana en Pompëus begonnen het spel te spelen. Eerst schepte Pompëus een bol. Een grote groene bol. Hij noemde het de aarde. Léana vond het zó mooi dat ze moest huilen. Haar tranen vormden blauwe stukken in de groene bol. Léana noemde het de zee.
Pompëus had een hele vieze smaak in zijn mond en spuugde naar beneden op de aarde. Léana werd boos op hem omdat hij de aarde vervuilde. Ze zei dat hij nou gediskwalificeerd was voor het spel en duwde hem naar beneden. Alleen bleef zijn jurk aan een stuk leegte hangen en het stuk en Pompëus veranderde in wolken.
Léana was nog steeds boos en schepte een grote gele oranje bol die heel warm is en hing hem een paar kilometer boven de wolken. Pompëus kreeg het heel heet en schreeuwde dat er een koudere bol moest komen. Léana vond het goed, maar hing de kleine witte bol aan de andere kant van de aarde. Aan die kant werd het donker. Ze hing er nog wat kleine bolletjes bij. De grote bol noemde ze zon en de kleine maan. De kleine bolletjes noemde ze sterren. Nu was er licht. De bollen zweefden in de hemel. Zo had Léana de leegte genoemd.
Het was geen spel meer het was menens. Ze gooide haar ketting naar beneden, hij plofte op de grond en er liepen miljoenen dingen uit. Grote en kleine, vliegende en dingen die naar het water kropen. De kleinste dingen noemde Léana insecten, de grote dingen noemde ze dieren. De vliegende dingen noemde ze vogels en de zwemmende dingen noemde ze zeedieren.
Léana werd moe, te moe, ze stierf en daalde neer op de aarde. Tussen haar tenen en oksels en vingers kwamen wezens vandaan. Wezens die op Léana en Pompëus leken. Pompëus wolk noemde ze mensen.

Ik vind het geweldig. Ben ook heel benieuwd hoe lang ze dit volhoudt. Aan de tekening besteedde ze bijna 3 uur. Want dat gebeurt met de uiterste zorg. Het verhaal, dat schudde ze in amper een half uurtje uit haar mouw. Maar toch: 3½ uur voor een huiswerkopdracht. Da’s wel heel erg veel. Het scheelt natuurlijk dat tekenen haar lust en haar leven is.

Uiteraard plaats ik dit logje met toestemming van Grote Zus. Zodra het punt bekend is, laat ik het wel even weten.

31 gedachten over “Opdracht

  1. En kijk, het verbaast me niks dat het een vette 10 werd! Ik liet laatst oudste hiernaar kijken en die vond dat jullie oudste enorm mooi tekent! komt daarbij een origineel verhaal, toe maar =)

  2. Dat meisje heeft beslist heel veel talent, voor tekenen, maar ook beslist voor taal! Ze kan daar nog ver in komen in de toekomst……..

  3. Wow, wat een talentje is het toch. Ik vind ook dat ze heel zeker tekent, alsof ze er al jaren les in heeft gehad, haha. Ben benieuwd wat voor beoordeling ze hiervoor krijgt!

  4. Verzin iets voor deze leegte! Wat een prachtig spel verzon Léana. Misschien een spel voor veel mensen van tegenwoordig? De tekening is prachtig met dat zwart-witte in het begin en de kleuren die er later bij komen. Knappe meid die kleindochter van ons.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *