Laatst twitterde Richtsje dat ze een boek van Allan Folsom aan het lezen was. Ooit, in een vorig ‘web met streepje’-logleven, heb ik volgens mij al wel ‘ns geschreven over Allan Folsom. De goede man schreef vier boeken waarvan ‘De dag na morgen‘ werkelijk fenomenaal is. Helaas is, tenminste wat mij betreft, de kwaliteit van die boeken steeds minder geworden. Het lijkt me erg lastig als je eerste boek fantastisch is om dat te evenaren.

Op de achterflap:

We schrijven anno nu.

Een Amerikaanste chirurg komt in Parijs bij toeval oog in oog te staan met de moordenaar van zijn vader – vanaf dat moment wordt wraak een obsessie.

Een befaamd rechercheur uit Los Angeles voert in samenwerking met Interpol een opdracht uit: het onderzoek naar een merkwaardige reeks onthoofdingen.

Een jonge arts begint in Genève een liefdesverhouding die haar leven voor altijd zal veranderen.

Een fysiotherapeute in New Mexico, USA, wordt gevraagd een zeer bijzondere patiënt te begeleiden op zijn reis naar Zwitserland.

En een selecte groep industriëlen in Duitsland maakt zich op voor een zeer feestelijke bijeenkomst …

De dag na morgen: het boek waar zo lang met spanning naar is uitgekeken. Een ongeëvenaarde thriller. Een grandioze leeservaring.

Enfin: ik zat zo’n beetje tussen twee boeken in. De tweet van Richtsje maakte daarom dat ik dacht: dát boek ga ik maar  weer ‘ns herlezen. Ik kocht het op 28 september 1994 en las het nu voor de derde keer.

Wat een subliem boek! Enorme vaart, veel ontwikkelingen, onverwachte wendingen. Het boek verveelt geen seconde en dat is, vind ik, heel erg knap.

Echt een aanrader voor mensen die van dikke thrillers houden.