Zes

Zes boeken heb ik in de periode tussen een falend web zonder streepje log gelezen en het moment dat mijn eigen domein de lucht in ging. Ha, dat was dan ook een van de weinige voordelen van niet kunnen bloggen: nog veel meer lezen.

Drie boeken herlas ik. ‘Het goud van Natal‘, ‘Vlammend veld, heftig hart‘ en ‘Jakhalzen van het paradijs‘ van Wilbur Smith. Ik ♥ Wilbur Smith, al schreef ik laatst op mijn oude blog, dat hij wat mij betreft wel met pensioen kan. Zijn meeste recente boeken zijn niet zo heel erg de moeite waard vind ik. De drie boeken hierboven zijn een trilogie over het leven van Sean Courtney. Avonturier, militair en staatsman in het Zuid-Afrika van eind 19de begin 20ste eeuw. Deze drie boeken zijn de moeite van het lezen meer dan waard.

Ik las ook ‘De 50/50 moorden‘ van Steve Mosby. Een buitengewoon spannende thriller. Een psychopaat ontvoert stelletjes en dwingt hen te kiezen wie van hen tot zonsopgang blijft leven. De ander sterft. Echt, een heel intens, spannend en akelig heftig boek. Je zou voor de keuze gesteld worden zeg!

De hand van mijn vader‘ van Julie Gregory is een wat vaag boek vind ik. Waargebeurd en moeilijk te bevatten voor mij. Ik weet het, ik ben een enorme bofbips met een fijn leven en een toffe jeugd. Dus misschien is het voor mij te moeilijk om me in te leven in de traumatische jeugd van de hoofdpersoon.  Julie groeit op met een zeer onberekenbare vader en een dito moeder. Dat is ongetwijfeld heel heftig, maar mij raakte het boek niet zo.

Tja, als zelfs supermarkten boeken gaan verkopen, dan loop je (lees: ik) het risico dat er af en toe een boek in het winkelwagentje belandt. ‘Tussen zussen‘ van Rita Spijker is zo’n boek. En weet je wat? Ik vond het een juweeltje. De naderen verjaardag van hun moeder dwingt vier zussen stil te staan bij hun leven, bij hun onderlinge band en bij ieders plek in het gezin. Een heel mooi en integer boek over het ‘gewone’ leven.

Somebody that I used to know

Een wondermooi nummer dat nummer van Gotye. Ik luister het vaak op Youtube en op Radio 2 komt het ook steeds vaker langs. En da’s mooi want die staat, zowel hier als op het werk, zo goed als altijd op.

Geen idee hoe ik hier een filmpje van Youtube neer moet zetten. Iemand? Maar goed: klikkerdeklik voor mijn favoriete nummer van dit moment.

Wat is jouw favoriete nummer momenteel?

It runs in the family ;-)

Ook Kleine Zus is inmiddels aan de schrijvelarij.

Het begin snap ik niet zo goed, maar een kniesoor die daar op let. Voor de mensen die het niet zo goed kunnen lezen:

aap jaa hoe gaat ut ik maak een * koek for mama en papa mag een ♥ koek

een koek for oma for een opa

mag poes ook een koek nee neem deze koek mee naar school mm lekeker koek

hoegaatut mmm koek koek

Ik vroeg me af hoe het kon dat Kleine Zus ‘deze’ en ‘school’ helemaal goed geschreven had. ‘Dat had oma op een blaadje geschreven,’ was de verklaring van mijn kleine schrijfster in de dop. Geweldig, ze heeft gewoon al een redactrice in dienst!

Theo Maassen + updeetje

Vanavond gaan Mr. T. en ik naar de nieuwe voorstelling van Theo Maassen. We zagen hem al eerder en we hebben, met veel gedoe, kaartjes bemachtigd voor deze voorstelling. De kaartjes voor deze voorstelling werden niet via de normale voorverkoop verkocht, nee, je moest op een zeker moment op een zeker tijdstip (17.00 uur), standby/ingelogd op de website staan en misschien, misschien, misschien had je dan geluk.

Wij hadden geluk. Gelukkig. Want dat had anders kunnen aflopen. Ik had namelijk ingelogd op allebei de computers. De ene op mijn eigen account en de andere op de (speciaal aangemaakte) account van mijn ouders. Ik logde in om 15.30 uur, toen waren er al 170 wachtenden voor me. Maar inloggen lukte tenminste. Op één pc draait Internet Explorer en Google Chrome. Google Chrome is beduidend sneller, dus via GC had ik ingelogd bij het theater. Edoch, de muis van deze computer had kuren (inmiddels een nieuwe muis gekocht) en klikte regelmatig te fanatiek. Dus toen ik om 16.45 uur dacht, even via IE nu.nl lezen en daarna met het kruisje nu.nl sloot, toen sloot GC dus ook. En toen was die ene inlog dus helemaal foetsie. Inloggen op de website lukte niet meer, er waren meer dan 500 wachtenden voor me. Grumbl!!! Enfin, lang verhaal kort. Via de andere PC lukte het me dus wel om twee kaartjes te bemachtigen. Twee kaartjes, eentje voor Mr. T. en eentje voor mezelf. Die andere twee kaartjes waren gewoon voor de zekerheid en die waren we vast en zeker kwijt geraakt want onze mede-ingelogte-Theo-Maassen-liefhebbers hadden geen van allen kaartjes bemachtigd. Helaas.

Enfin: vanavond dus: Theo Maasen, met zijn nieuwe show. Ik weet het: you’ll love him or you’ll hate him. We love him en zijn erg benieuwd.

______________________________________________________________________

Theo was grof, gaaf, kwetsbaar, intens en indrukwekkend. We hebbben ontzettend gelachen maar werden ook regelmatig geconfronteerd met zeer rake woorden.

Oude logjes

Tot mijn verrassing kan ik ineens inloggen op mijn oude weblog. Helaas zie ik nog maar 129 oude berichten, maar ik ga de belangrijkste logjes daarvan in ieder geval naar Triltaal overzetten.

Mocht je nu dus steeds via RSS bericht krijgen dat Mrs. T. alwéér iets gelogd heeft, dan zijn dat oude logjes. Maar ook daar mag natuurlijk op gereageerd worden.

Ik hoop dat ik snel ook de 1800 andere berichten snel kan zien. De meest dierbare logjes daarvan zal ik ook naar Triltaal verzetten. Er valt dus nog voldoende werk te doen.

De allermooiste schoenen van de héle wereld

Die heeft Kleine Zus sinds afgelopen vrijdag. Ik deel die mening niet. Want ik vind ze niet mooi, die allermooiste schoenen van de hele wereld. Die allermooiste schoenen van de hele wereld met heuse lampjes ook nog!

Kleine Zus heeft een hoeveelheid kleding, daar word je bang van. Niet alleen zijn daar de oude kleren van Grote Zus die er in haar kledingkast hangen, ook krijgt ze vrij regelmatig zakken vol meisjeskleding van de oppas. Natuurlijk krijgt ze af en toe ook wel helemaal nieuwe kleren, maar dat komt niet zo vaak voor. In ieder geval niet zo vaak als Kleine Zus wel zou willen.

Schoenen, dat is een ander verhaal. Er zijn wel wat oude exemplaren van Grote Zus waar ze af en toe op loopt, maar feitelijk krijgt ze elk seizoen wel een paar paar nieuwe schoenen. Ja, een paar paar, dat lees je goed. Ik begrijp niet zo heel goed wat Kleine Zus allemaal uithaalt met haar schoeisel, maar ze presteert het telkens weer om haar schoenen behoorlijk snel te laten verouderden (en dan druk ik me voorzichtig uit). Zo zuinig als Grote Zus altijd op haar schoenen en kleding was, zo snel draait Kleine Zus alles er doorheen. Schoenen waarvan de zolen loslaten, de neuzen dermate lelijk en beschadigd zijn dat het ‘grote schand’ is dat ze er op rondloopt, gespen of klitteband dat loslaat en kleding met stiftvlekken of gaten er in.

Maar goed: lang verhaal kort. Er moesten nieuwe schoenen komen voor het meisje. En het werden dus, volgens Kleine Zus, de allermooiste schoenen van de hele wereld. Die mening deel ik dus niet. Maar dat wist je al.

Eerlijk gezegd dacht ik in eerste instantie zelfs dat het jongensschoenen waren die per abuis op het meisjesschap neergezet waren. Maar dat was niet zo.

Zie hieronder: de allermooiste schoenen van de hele wereld met ook nog lampjes als je loopt. Waar Kleine Zus ongelooflijk en enorm blij mee is. En daar doe je het tenslotte voor. Nietwaar?

Zwaar verliefd

Onlangs kreeg ik, bij de tv-gids, zomaar gratisch ende voor niets, een boek! Hoe cool is dat dan wel niet? Het ging hier om een heuse chicklit, maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk.

Op de achterflap:

‘Eigenlijk zijn mijn vriendinnen en ik net Sex & the City. Al heb ik in geen tijden seks gehad. En die stad waarin ik woon is ook niet echt New York of zo. Sommigen zouden het misschien een dorp noemen. We zijn trouwens ook maar met z’n drieën, maar ik weeg in mijn eentje wel net zoveel als Carrie en Samantha bij elkaar. Dat compenseert die ontbrekende vierde vriendin dan weer wel.’

Aan het woord is Isa, een jonge dierenarts die worstelt met haar gewicht, haar werk en de liefde. Helemaal nu ze als een blok is gevallen voor Ruben, de ontzettend aantrekkelijke eigenaar van een labrador waar ze een levensreddende actie bij heeft uitgevoerd. Maar hoe zorgt ze er nou voor dat hij net zo gek op haar wordt als op zijn hond?

Zwaar verliefd‘ van Chantal van Gastel ís dan ook een échte chicklit. Gemakkelijk en prettig leesbaar en alle cliché’s over het genre worden weer even bevestigd. Maar dat doet niks af aan het feit dat ik van dit boekje heb genoten. Lekker ontspannen en toch per sé willen weten hoe het af gaat lopen.

Leuk trouwens ook dat het een echte Nederlandse schrijfster is die blijkbaar best veel succes heeft met haar boeken! Zwaar verliefd staat zelfs in de top 100 Nederlandse boeken van bol.com! Da’s hartstikke stoer!

Ranjaparty

Lieve mensen, Mrs. en Mr. T. gaan weer een nieuwe fase in. De fase van een ‘uitgaand kind’. En pfffft, dat is hartstikke leuk en dat gunnen we haar van harte, maar het gaat allemaal zo snel. Zo snel!

Vanavond gaat Grote Zus namelijk naar een heuse ranjaparty. Die ranjaparty, die vindt plaats in een discotheek maar Mrs. T. vroeger zelf vrij regelmatig uitging en dat is toch best wel apart. Eigenlijk. Natuurlijk ging Grote Zus al wel af en toe avondjes weg. Met de carnaval, of naar een fuif. Maar dat was allemaal nog zo groep 8 en dus zo van voor oktober 2011.

De ranjaparty begint om 19.30 uur en duurt tot 0.30 uur. Mooi dat Grote Zus op dat tijdstip al lang haar zoete dromen droomt, ze wordt om 23.00 uur opgepikt. En ook dat vind ik best heel laat, maar hé Mrs. T., je moet wel een beetje met je tijd meegaan.

Ik weet nu al hoe het vandaag zal gaan. Vanochtend zal er nog niet zo veel aan de hand zijn. Dan moet ze immers voetballen en is daar druk mee. Maar zo gaandeweg de middag zal ze best een beetje zenuwachtig worden. Dan gaat ze bedenken wat ze aan zal doen en of ze wel (of niet) zal make-uppen. En hoe heur haar moet, en welk ruikje ze op zal doen. En misschien moet ze ook nog maar even haar nagels lakken. Of niet. Of wel. Of …

Ze zal het ongetwijfeld heel erg naar haar zin hebben. Gelukkig zijn die ranjaparty’s maar één keer in het kwartaal (of zoiets).

Crisis

Veel verstand heb ik er niet van: van die hele financiële crisis. Dus misschien moet ik er ook maar niet over schrijven? Want zoals gemeld: ik heb er weing verstand van. Gelukkig maar eigenlijk. Maar ik heb er wel een mening over.

Ik hoor de geluiden over Griekenland dat failliet is, maar kan me er niet echt een voorstelling van maken: een land failliet? Ik hoor de geluiden van banken die bijna weer omvallen, van hoge bonussen die de heren zichzelf toch nog toe menen te moeten delen, van falende controles, van een dalend consumentenvertrouwen, van beurzen die steeds lagere koersen halen, van tegoeden die al dan niet gedekt worden, van bezuinigingen en nog veel meer.

Ik hoor het, maar het is (gelukkig) nog steeds een ver van mijn bed show. Direct geraakt worden door de crisis is hier niet aan de orde.

Ik heb er wel een mening over. Ik vind: je geeft geen geld uit dat je niet hebt. Ik vind: je kunt het niet maken jezelf enorme bonussen te geven terwijl de wereld in mineur is. En ik vind ook: bezuinigen is niet leuk, maar soms gewoon heel hard nodig.

Daarnaast vind ik het ook eng. Wat kán het voor ons, normale mensen, gaan betekenen als alles écht de soep indraait? Ik kan me er geen voorstelling van maken, maar ik las genoeg boeken waarin de grote crisis in de twintigste eeuw een rol speelde om te weten dat het niet tof is. Het is akelig om te weten dat er misschien/waarschijnlijk een einde komt aan de manier waarop we gewend zijn ons leven te leven. De zekerheid die men had vervaagt en dat houd me best bezig. Wat gaat het voor de wereld betekenen? Wat gaat het voor ons persoonlijk betekenen? Ik vind het akelig.

__________________________________________________________________

Een nieuwe WE-300 die ik gebruikte om een logje te breien dat al langer in mijn hoofd zat maar er niet echt uit wilde. De financiële crisis en hoe zal de toekomst er uit zien. Het houdt me bezig terwijl ik er geen enkele invloed op uit kan oefenen. Meer bijdragen lezen: klikkerdeklik.

Hutten bouwen

Heel lang geleden las ik hier over tafeltenten. Toen dacht ik al, daar moet ik ooit nog over loggen. Sterker, dat schreef ik al in mijn reactie daar destijds zie ik nu. Als kind was ik gek van hutten bouwen. Ik geloof dat ik mijn moeder af en toe tot wanhoop dreef met de hutten die ik bouwde (en de troep die ik daarmee en passant maakte).

In mijn ouderlijk huis hadden we achter een speelkamer. Een grote kamer van, ik meen, 5 bij 5 meter waar we dus speelden. Waar ik dus hutten bouwde. Waar ik met meubilair schoof en schoof en schoof tot het precies goed was. Waar ik vervolgens over het meubilair doeken en lakens drapeerde om vervolgens in de ontstane hut met kussens en andere heel belangrijke zaken de mooiste ´interieurs´ te maken. Ik was sowieso een ‘schuifkindje’. Als er ook maar enigszins de mogelijkheid was met meubels te schuiven dan deed ik dat. De ene week stond mijn bed op die plek, de volgende daar enzovoorts. Heerlijk!

Het gekke is wel: zo veel als ik toen schoof, zo weinig gebeurt dat nu. De meubels hier in de woonkamer staan vrij constant op dezelfde plek.

Grote Zus bouwt inmiddels geen hutten meer, maar Kleine Zus wil nog vrij regelmatig met doeken in de weer gaan. Ze bouwt dan haar eigen tafeltent en het is zo leuk om dat te zien.

Hierboven dus zo´n tafeltent. Mooi inderdaad. Maar zouden die tafeltenten niet enorm de creativiteit van kinderen wegnemen? En zijn die tafeltenten niet gewoon exemplarisch voor de huidige tijd? Dingen moeten snel, dingen moeten meteen en liefst zonder moeite.

Nee, tafeltenten komen er hier niet in. Aldus besloten per heden.

Internetpaspoort

Een invullijstje maar weer ‘ns een keer.

1. Ik gebruik internet vooral voor: …

2. Het leuke aan internet vind ik: …

3. Minder leuk vind ik: …

4. Mijn dagelijkse internetritme: …

5. Mijn grootste digitale blunder: …

6. Verslavingsschaal (op een schaal van 1 tot en met 10): …

7. Favoriete website (op triltaal.nl na): …

8. Wat ik zoal doe als ik niet online ben: …

9. En dit wil ik ook nog kwijt: …

Beschermd: Muck

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.