Inmiddels heb ik mijn stapeltje kerstkaarten weer geschreven. Want ik vind dat leuk, kerstkaarten versturen. En ik blijf ze gewoon versturen. Ook naar mensen die ons géén kaartje (meer) sturen. Want dat vind ik zo kinderachtig: ik stuur hen geen kaartje meer hoor want vorig jaar hebben wij ook niets van hen gekregen.
Het argument van ‘Waarom zou ik anderen alleen de beste wensen toewensen rondom kerst en oud & nieuw? Dat doe ik het hele jaar door hoor’ vind ik kul. Want stuurt zo iemand dan, laten we zeggen, op 23 mei op 12 september van het jaar wel een kaartje naar een ander? Met daarin een lieve wens. Ik waag het te betwijfelen.
Natuurlijk wens ik alle mensen om mij heen (mensen waarvan ik houd, mensen die ik tot mijn vrienden en kennissen reken, mensen in de buurt of wat voor mensen dan ook) het hele jaar door het aller-, allerbeste. Maar juist rond de Kerst zet ik die gedachten om in daden door een kaartje te sturen. Dat vind ik mooi en een kleine moeite.
Alles wordt met de hand geschreven (met mijn superfijne vulpen) en in de kaart plaatst ik een korte(re) of lange(re) tekst. De lengte van die tekst heeft meestal te maken met wat de ontvanger(s) mee heeft gemaakt in het afgelopen jaar of wat er gaat gebeuren in het komende jaar. Soms is dat dus nog best lastig want er zijn altijd mensen die verdrietige of nare dingen meegemaakt hebben in het afgelopen jaar, die nog middenin een puinhoop zitten of die een onzekere tijd tegemoet gaan. In sommige gevallen schrijf ik een update over ons gezinnetje zodat de ontvangers ook weer op de hoogte zijn van het reilen en zeilen hier in huis. Is het gewoon een heerlijk saai jaar geweest (en eigenlijk zijn dat de beste jaren volgens mijn moeder), dan volsta ik meestal met het schrijven van een korte groet.
Ach weet je, iedereen moet gewoon helemaal zelf weten of men wel of geen kaarten verstuurt. Waar ik zelf echter niet zo heel erg goed tegen kan zijn mensen die naar tig mensen tegelijkertijd dezelfde email sturen (voor alle duidelijkheid, dan heb ik het over mensen die hun familie en irl-vriendenkring zo’n mail sturen). Dan denk ik eerlijk gezegd wel: ik had liever niets gehad dan zo’n mail. Want persoonlijke aandacht, dát doet het hem. Voor mij.
Wij hebben dit jaar weer iedereen een kerstkaart gestuurd. Ik doe het om en om, het ene jaar krijgt iedereen er een, het andere jaar beantwoord ik wat ik krijg. Maar altijd met een handgeschreven groet. Dit jaar heel veel lange verhalen en bemoedigende woorden, we hebben nogal wat meegemaakt. Een kaart kan net dat steuntje in de rug geven! Ik vind het zelf ook altijd leuk om kaarten te krijgen en ben erg benieuwd wat we dit jaar ontvangen mogen!
Nah, ik zal ‘t onthouden… dan zet ik jou niet in m’n e-mail lijstje met digitale kerstgroet 😉 want jah, ik stuur mijn kerstgroet wél “en-masse” via de digitale snelweg. Hij is daarom niet minder gemeend hoor, hahahaha! (maar ik snap je wel ;-))
Leuk Mrs. T. ik doe het ook ongeveer zo. Ik stuur iedereen een kaart. Wat er nog aan familie over is, vrienden, kennissen, webloggers met wie ik ook privécontact heb (en dat worden er steeds meer…leuk…het valt nooit tegen) en anderen die op mijn pad komen. Ik ben daar trouw in. Juist omdat ik nogal slordig met mijn nauwelijks beschreven agenda omga heb ik ooit bedacht: maar dit wil ik goed doen. En zo kan het gebeuren dat ik in december zo’n vijftig kaartjes terug ontvang en dat is leuk. Zeker daar waar ik nog maar een piepkleine familie heb. Dit jaar zitten er natuurlijk ook de nodige Spanjaarden bij. Olé en Amaai.
Ik vind echte kaarten en het liefst ook een persoonlijke noot er nog op veel leuker om te krijgen. En ik heb een tik, ik heb alle kaarten die ik ooit gekregen heb nog vanaf mijn middelbare schooltijd af aan, die bewaar ik in mijn dagboeken die ik ook vanaf die tijd bijhoudt, dus zo nu en dan leuk om eens in te neuzen om te kijken wie er toen in je leven waren.
schaam….schaam….stuur dit jaar geen kaarten, maar doe het of persoonlijk of digitaal….
(wel krijgen een heleboel kennissen/familieleden een kalender van de zaak, met de beste wensen. Geldt dat ook?)
Oh ik doe alles,”echte’,digitale ik print zelfs de digitale die we van iedereen krijgen.Maar nu ben ik ook erg trouw in ‘gewone daagse’kaarten sturen, ook in het bewaren trouwens.
Persoonlijke aandacht doet het hem zeker, helemaal mee eens! Ik heb al mijn vriendinnen ook een kaart gestuurd, met een verhaal erbij.
Een logje geschreven vanuit de ware kerstgedachte Mrs.T. Zelf ben ik niet zo gek (meer) op het schrijven van kaarten. Maar toch gaan ook hier de kerstkaarten er dit jaar weer uit.
Een kaartje is wel zo leuk inderdaad. Ik beken echter wel dat ik errug laks ben en heel lang uitstel, wat natuurlijk dom is omdat ik dan de wens wel mag aanpassen voor een nieuw jaar i.p.v. voor kerst!
Maar goed, ik hoop dit weekend in de stemming te komen. De boom moet ook nog klaargezet…
Heb zojuist ook bij iemand anders gereageerd over kaarten versturen, maar ook ik stuur ieder jaar zelfgemaakte kerstkaarten, maar ook verjaardagskaarten en kaarten voor andere gelegenheden. Ik ben daar heel trouw in….ook al zijn de meesten dat naar mij toe niet, jammer!
Het kaarten schrijven zie ik als een verschrikkelijke verplichting. Maar als ik het doe, doe ik het goed, dus met een persoonlijk berichtje erbij.
Heel flauw: elk jaar krijgen wij van onze buren pas een kaart, als wij de onze bij hen in de bus hebben gegooid. Elke keer denk ik: volgend jaar geef ik ze geen kaart meer, maar ik houd toch liever de eer aan mezelf.
groejtes!
Leuk dus, kaartjes sturen.
Nou idd, als je ieder jaar de moeite neem om kaartjes te sturen en er een lieve wens in te schrijven en je krijgt een smsje of whatsapp of een emailtje terug met een algemene wens dan ben ik er wel klaar mee.
Dus ja het worden er wel minder ieder jaar maar dat maakt niet uit .. ik blijf ook sturen 🙂
groetjes Elise
Ik ben ook nog zo ouderwets hoor. Hier zijn ze de afgelopen week ook de deur uitgegaan.
Hier liggen er ook een paar klaar. Die zullen waarschijnlijk n{i}et op tijd aankomen. Een aantal kaarten maak ik om die reden via internet. Maar wel een echt kaartje dat in de bus valt. Niks leuker dan post!
Van mijn oom en tante krijg ik de laatste jaren een e-mail. Wel een mooie, zelf ontworpen kerstkaart, niet alleen een standaard iets.
Ik begin steeds meer te zien in het versturen van kaarten. Jaren heb ik het niet gedaan vanwege mijn hekel aan alles wat met Kerst te maken heeft. Maar nu die begint af te nemen, begint het wel een beetje te kriebelen. Dat Kerstkaarten versturen is inderdaad een leuk momentje om weer eens contact te maken met een persoonlijke groet. Dus wie weet, verstuur ik dit jaar toch ook een paar kaarten.
Ik stuur geen kaarten meer, al jaren niet meer. Ik ben daar mee gestopt omdat ik ‘t geld wat ik uitspaarde wilde besteden aan ‘t samenstellen van voedsel- en zeeppakketten. Samen met mijn schoonzus besteden we ‘n hele ochtend per jaar aan de inkoop van die pakketten. Veel werk, maar ‘t geeft zoveel voldoening! Ik heb toendertijd wel iedereen op de hoogte gebracht dat ‘t mijn laatste schriftelijke kerstwens was en waarom, heb nooit negatieve reacties gekregen.
Ik heb ook niks met die digitale kaarten via de mail. Een echte kaart komt veel persoonlijker over en ik vind het zelf ook leuk om een echt kaartje in de brievenbus te vinden. De Kerstkaartjes en postzegels heb ik al in huis, dus denk dat ik ze vanavond ga schrijven 🙂
Een fijne donderdag!
liefs Insoon
Ik schrijf ze ook, aan mensen die ik liefheb, aan mensen wie ik denk, of ik ze nu elke dag spreek of maar 1 keer in het jaar.
Wij hebben wel 60 kaarten verstuurd en die zijn ook handgeschreven. Manlief schrijft en ik plak de geprinte etiketten en de postzegels. Gezellig samen aan tafel.
Ik schrijf ze ook nog steeds met de hand, zelfs de adressen. Soms idd ook met een korte tekst, soms alleen met een groet. Indy en ik liggen zowat onder de brievenbus te wachten, zo leuk vinden wij het. Ondertussen heeft Indy in haar klas ook al veel kaartjes ontvangen en heeft ze er (echt waar!!) al meer dan ons!
Helemaal mee eens. Vorige week heb je op mijn blog de stapel gezien die dit jaar bestaat uit “eigen” foto’s van de tuin. Ben bijna klaar. Ik stuur ook digitale wensen naar jongere mensen, omdat ik weet dat hier en daar de kaartjes zo in de container belanden en daar schrijf ik ze niet voor.
Die emails, daar heb ik ook helemaal niks mee. En ja die kaarten ik roep elk jaar dat ik het niet meer doe, maar toch zit ik weer kaartjes te schrijven 🙂 Het is gewoon leuk om leuke kaartjes uit te zoeken en mensen de beste wensen te sturen !
Ik zet onze namen op de kaarten en dat is het… Ik ben namelijk vreselijk met dat soort kaartteksten. Dus ik hou het simpel. Maar de kerstwenst is er niet minder gemeend door.