Het eind van het jaar is een mooi moment om terug te kijken. Een mooi moment ook om vooruit te kijken. Hoe (ver)gaat het mij, hoe (ver)gaat het ons? Wat maakten we mee, welke mooie momenten, welke verdrietige momenten?
Ik kan alleen maar zeggen dat 2011 een goed jaar was voor mij en voor de mensen die mij lief zijn. Daar ben ik heel, heel erg dankbaar voor. Het gaat goed met Grote Zus, het gaat goed met Kleine Zus. Mr. T. en ik zijn blij met elkaar, met wat we hebben en delen.
Het gaat goed met mijn ouders (al schrok ik behoorlijk toen mijn vader ineens bij de cardioloog op bezoek moest) en ook met mijn schoonouders gaat het -naar omstandigheden- redelijk. Mijn schoonmoeder levert meer en meer in maar het feit dat ze er nog steeds is, is bovenal wonderlijk.
Het klinkt misschien wat vreemd, maar Mr. T. en ik zijn ieder jaar met Oud & Nieuw opnieuw verbaasd dat we nog steeds niemand hebben hoeven te begraven. Zijn ouders zijn immers echt mensen van de dag.
Het leven is echter totaal willekeurig als het om de dood gaat: op 24 december stierf, totaal onverwacht, de echtgenoot van onze bakker. Hij is 43 jaar geworden. Jonge mensen die sterven, ik zal er nooit aan wennen, ik logde er nog niet zo lang geleden over. Gisteren las ik op een blog van iemand die ik al lang volg het verschrikkelijke nieuws dat haar twee kindjes veel te vroeg geboren zijn en dat allebei de meisjes zijn overleden. Wat ongelooflijk verdrietig. Wat moet je dan zeggen? Wat kun je dan zeggen?
Het gaat goed met de meeste mensen om me heen: met vrienden, kennissen en familie. Er zijn helaas wel een aantal mensen uit de familie flink aan het tobben met de gezondheid. Een oom van me ligt momenteel in het ziekenhuis en vecht tegen een akelig syndroom, een andere oom streed dit jaar tegen kanker (en lijkt het gevecht te gaan winnen) maar kreeg daarbij nog een zeer vervelende hernia ‘cadeau’. Hij wordt aan het begin van het nieuwe jaar geopereerd.
Onze familie is best heel hecht, maar het betreft niet mensen uit ons eigen gezin en dan raakt het me op de een of andere manier toch niet heel erg. Gelukkig maar denk ik dan. Want als ik al het leed van anderen op mijn schouders moet dragen dan weet ik zeker dat ik door mijn knieën zak. Als het om familie gaat, dan ben ik meestal meer bezig met het effect dat gebeurtenissen op mijn ouders kunnen hebben. Want van hen hóud ik. Oprecht. Is dit te volgen vraag ik me nu af …
Ik kan niet anders zeggen dan dat het ons heel goed gaat. En, zoals ik ook al twitterde op Eerste Kerstdag, ik vind dat niet alleen heel erg fijn, maar tegelijkertijd ook best een beetje akelig. Want … wanneer zijn wij aan de beurt als het om akelige dingen gaat? Natuurlijk, de mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Ik ken deze quote, ik ken hem erg goed en ik leer er de laatste jaren steeds beter mee om te gaan. Maar soms, soms vind ik dat gewoon heel erg moeilijk.
Mijn leven is niet over rozen gegaan. Ik heb behoorlijk wat verdrietige en heftige dingen meegemaakt. Maar op de een of andere manier bagatelliseer ik dat heel snel als ik zulke berichten als van deze kerst hoor/lees.
Mensenlief, wat was 2011 voor ons een mooi jaar en dat is iets om zeer dankbaar voor te zijn.
Ook wij hadden een prima jaar. Een kindje erbij, twee trotse grote zussen die het op hun beurt goed doen, de meeste mensen om ons heen in goede gezondheid (hoewel mijn vader met een ongelukje begin mei wel even voor wat onrust en paniek zorgde), weinig om over te klagen. Wel moeten/willen vriendlief en ik in het nieuwe jaar echt nodig weer wat meer tijd voor elkaar gaan reserveren, da’s mijn belangrijkste voornemen. 🙂
Je zegeningen tellen, vind ik een goede eigenschap. Net zoals je kunt kiezen of je in de zon gaat staan of in de schaduw. Maar je moet het wel kunnen (of leren.) En een fijne familie is helemaal met geen geld te koop!
Ik herken je gevoel. Hier ook veel meegemaakt, heftige dingen, maar ik heb relativeren tot mijn tweede natuur gemaakt. Heerlijk dat het goed gaat met jullie en dat jullie gelukkig zijn. Afschuwelijk als mensen zo jong komen te overlijden, ik kan daar ook dagen van slag zijn. Lieverd, ik wens jullie een super 2012 en hoop dat je wederom niemand hoeft te begraven.
Wet je wat het mooie aan jou is? Je maakt heel veel mee, ook in je omgeving. Jij bent geel klager, jij voelt het leed maar leeft tegelijkertijd het mooie in je leven.
Waar jij bang voor bent, maak je al jaren mee.
Jij staat gewoon zo mooi in het leven. En dit meen ik zo oprecht als ik maar zijn kan. Dat dus!
R.I.P.
ach, sterven doen we vroeg of laat allemaal
en daar kunnen we alleen maar blij om zijn
anders wordt de aarde straks veel te klein
overbevolking is nu reeds een pijnlijk verhaal
Prettige Feestdagen, Mrs.T.
Lenjef
Je zegeningen tellen en er bewust van (na)genieten is mooi. Zeker als de balans zo positief uitslaat. Ik wens je voor 2012 weer zo’n mooi jaar.
Pluk de dag, pluk hem nogmaals en nogmaals. En pluk de volgende dag dan ook weer. Dat is wat ik tegen mezelf zeg, ik sta mezelf geen gedachtes meer toe, zoals jij beschrijft, omdat ik ze simpelweg niet aankan.
2011 was voor ons echt een kaauutee jaar. Maar ik heb er veel van geleerd. zoals bijvoorbeeld dat terugkijken me niets oplevert 😉
Ik snap je zo goed. Als ik over mensen met ernstige gezondheidsproblemen -of erger- hoor, vraag ik me altijd af wanneer ik aan de beurt zal zijn. Of één van mijn allerdierbaarsten. En dan lig ik daar wakker van en dan pieker ik daar een paar dagen over en dan maak ik me opeens weer druk over triviale zaken. Want zo gaat dat. Vreselijk genoeg.
Het is niet zo dat je normaal gaat vinden dat het goed met je gaat; op de één of andere manier is ons lijf en ons brein zo gefabriceerd dat je het wegduwt of zoiets.
Ik word er altijd weer stil van, knuffel de kinderen nog wat harder en ga uiteindelijk toch weer door. En indien ik me in een kring om het ‘slachtoffer’ bevind die daartoe passend klein genoeg is, probeer ik er voor die personen te zijn. Meer dan dat én dankbaar zijn kun je inderdaad niet doen. Ook jij niet, nee.
wat fijn dat het een goed jaar was. Counting Your Blessings. Soms is het haast raar om ‘niets’ mee te maken……Het is treurig dat mensen naast je datzelfde niet kunnen zeggen, maar het laat je wel inzien wat je zelf allemaal hebt.
soms komt het allemaal heel dichtbij
onze ouders leven alle vier niet meer en onze broers en zussen zijn allemaal rond de zestig….dan overvalt het me ook wel eens: wanneer wij?
ik snap je helemaal. er gebeurt zoveel naars om ons heen dat je niet anders kunt soms dan leven in het nu en heel hard proberen niet te denken aan wanneer jij ‘aan de beurt bent’. bij mij lukt dat ook laaang niet altijd.
maar tot die tijd ben ik ook dankbaar.
alhoewel ik sommig leed graag over zou nemen van anderen, want sommige mensen krijgen toch wel zoveel voor hun kiezen!! het leven is echt zo oneerlijk..
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Sommige mensen krijgen echt te veel op hun bordje. Dan zou ik met liefde een beetje ellende over willen nemen. En ik herken die gedachte ‘wanneer zijn wij aan de beurt’ ook heel goed.
De zegen én het verdriet van een grote famlie is dat je veel goeds mag delen samen en er met zoveel mensen ook vaak nare dingen gebeuren. Weet je nog ons eerste familieweekend? Op die avond heb ik dankbaar rond zitten kijken, blij met alle broers en zussen,De “koude Kant” die alleen maar warm en vertrouwd voelde en alle neven en nichtjes.Intussen zijn er verschillende mensen weggevallen en dat doet pijn. Maar beter is het om te verliezen als nooit gehad te hebben en samen heb je ook uithuil-schouders om je heen.Het kwetsbare is tegelijkertijd het kostbare van het leven en dat wens ik alle bloglezers toe: Een kostbaar 2012 dat hoe dan ook waard is om geleefd te worden. Kier.
Ik ben de laatste jaren steeds een beetje emotioneel met oud en nieuw. Besef wat we hebben met elkaar en vraag me net als jij af hoelang dit nog zo zal zijn. Maar laten we er niet op vooruitlopen en genieten zolang het nog kan.
Geniet van het terugkijken op dit mooie jaar. Ik ben het helemaal met Marja eens!
Off topic: dank voor de uitslag, ik hoop dat de winnares plezier heeft van het vestje.
Geniet van wat er is; je weet nooit wat er komt maar alleen al het feit dat je zo sterk in je schoenen staat zal je helpen.
Een heel gelukkig nieuwjaar toegewenst!
Ik herken dat. Bijna griezelig wanneer alles zo goed gaat. Maar blijf er lekker van genieten, dat bouwt reserves op tegen eventuele tegenslagen in de toekomst.
Liefs van mij.
Fijn voor je! Ik ben oprecht blij dat het jullie zo voor de wind gaat 🙂
Wij hebben tot eind augustus een topjaar gehad met zijn drietjes. Daarna was het door de hernia allemaal wat minder. Onze relatie heeft aardig wat klappen moeten verduren. We hebben elkaar weer gevonden, het gaat prima. Alleen financieel nog even niet. Ik hoop in 2012 dus op een geweldige baan voor Vlam.