Zelfs in de kleedkamer hoort hij het gegons van opgewonden publiek. Hij gaat staan en checkt zijn outfit, het pak zit hem als gegoten. Hij is, als hij zo arrogant mag zijn, altijd al een mooie vent geweest. Tenminste, dat zeggen ze en ze hebben gelijk! Ach wat, hij mag er nog steeds zijn. Voor zijn leeftijd.
Hij trekt zijn manchetten recht en friemelt nog wat aan z’n strikje. Hij strijkt door zijn haren en knipoogt naar z’n spiegelbeeld. Hij gaat knallen. Voor de laatste keer. Hij opent de deur en hoort nu duidelijker het ritmische applaus van het publiek. Geklap dat steeds sneller gaat. Het publiek is er klaar voor.
Hij klopt aan bij de kleedkamer van Anita en steekt, na haar ‘ja’, zijn hoofd om de deur. Ze kijkt hem lachend aan: ‘Toi toi toi, maat. Tot over een half uurtje’. Ach Anita, wat zal hij dit missen.
Hij loopt de gangen door, steeds dichter naar het geluid. De adrenaline begint door zijn aderen te stromen, hij is tot het uiterste gespannen. Hij is er klaar voor. Hij gaat het maken! Vanavond gaat hij het maken. Voor de allerlaatste keer!
Dik twee uur later staat hij uitgeput op het podium. Het publiek is uitzinnig, ze roepen hem steeds terug. They want more! Links en rechts van hem staan zijn geliefde collega’s. Anita natuurlijk. Ze was er vanaf het begin bij, ze hoort uiteraard bij deze avond. Pia, Joke, Gordon en zijn mannen, ze hebben een pracht prestatie neergezet. Wat een fantastische avond! Een avond om nooit, maar dan ook nooit meer te vergeten.
Het publiek blijft scanderen: ‘we want more, we want more’. Ze gillen, fluiten, klappen, stampen, joelen. Wat zullen we hen geven? Anita knipoogt en zegt: ‘Je hebt één nummer nog niet gezongen’.
_________________________________________________________________________
De WE-300 had dit keer als onderwerp: Afscheid. De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!
Lang leve de reacties… ik zat maar te denken…. wie hoort er bij Anita, maar de titel gaf het uiteindelijk weg… en de reacties. Leuk en origineel.
Een heel goed verhaal! Ik dacht eerst dat de hoofdpersoon fictie was maar door die andere bekende namen toch weer niet. Dat het om Lee Towers ging had ik niet door hoor, ben ook niet echt een fan van hem… Behalve dat ene nummer dan 😉
Helaas had ik ook geen idee om wie het ging, laat staan om welk nummer. Maar een originele invulling!
Oh ja, stukje is gebaseerd op dit: http://www.leetowers.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=75&Itemid=122
Ik ben blij dat je in de reacties schreef om wie het ging. Ja, ik had het natuurlijk kunnen weten, maar Anita is niet meer zo actueel (of ik ben niet meer zo actueel, kan ook ;D) en ik er dus ook geen Lee bij gedacht, haha. Maar wel heerlijk geschreven!
Oh, ik dacht dat het wel duidelijk zou zijn dat dit om Lee Towers gaat. 😉
had het gelijk door!
You’ll never walk alone….zit hier notabene met kippenvel!
Mooi geschreven, maar ook voor mij…..?
Ik vrees dat ik ook niet weet om wie het gaat. Er zweven wel wat namen van bekende Nederlanders door mijn hoofd maar het zegt me niets. Eigenlijk gelden de eerste vier alinea’s voor elke afscheidnemende diva, hetzij mannelijk, dan wel vrouwelijk of onzijdig. Mooi geschreven maar de pointe gaat dus helaas aan mijn achtergebleven hoofd (neus) voorbij.
Pingback: WE-300 Afscheid | Platoonline
Hihi, ik zie hem helemaal staan! Maar moet eerlijk bekennen dat ik blij ben dat ik hem niet ook kan horen. Hij is niet helemaal mijn ding, zeg maar.
Ik vraag me ook af over wie het gaat….
En ik ga ook even bij die site kijken.
Ik loop duidelijk zwaar achter met het nieuws. Over wie gaat het? Mooi beschreven!
Wat een steengoede WE. Ben je daar zelf bij geweest?