Ik weet niet precies meer wie het ooit zo blogde, maar het is gewoon hartstikke waar: bloggen verrijkt het leven. Die mag wat mij betreft wel op een tegeltje. Ha, sterker, die zet ik gewoon even op een tegeltje:
Ik kan heel veel schrijven over Utrecht 2.0. Dat het fijn was en mooi en bijzonder et cetera, maar ik kan ook verwijzen naar dit logje waarin ik dat ook al schreef.
Zaterdagavond had ik het er uitgebreid over met Mr. T. Over deze (en andere) blogmeeting(en) en wat dit soort dingen voor mij betekent. Want het betekent echt iets voor mij.
Bij een blogmeeting kies je je gezelschap zelf (net zoals je zelf kiest welke blogs je wel of niet volgt of welke twitteraarder je wel of niet volgt) en het is puur en alleen iets van mijzelf. Iets wat ik ‘bereikt’ heb. Ik ben daar bijvoorbeeld geen mama, geen echtgenote, geen dochter en geen werknemer. Al bén ik dat allemaal natuurlijk wèl en hebben de anderen ook allerlei ‘rollen’ thuis en uiteraard praten we daar ook over. Dat kan natuurlijk ook niet anders en dat willen we ook niet anders. We zijn daar bovenal omdat we elkaar leuk vinden en omdat we het de moeite waard vinden elkaar beter te leren kennen.
Maar misschien nog wel het belangrijkste, ik heb geen verleden met de ander(en). Dat is wellicht wat raar om te zeggen, want je weet, door het bloggen/twitteren best heel veel van elkaar af maar een écht verleden heb je niet. Je hebt heel duidelijk voor elkaar gekozen. Je bent daar omdat je het een verrijking van je leven vindt om daar te zijn.
Het is niet zoals met familie of vrienden. Die menen veel van je te weten en die soms juist heel weinig van je weten. Omdat je dat niet wilt. Omdat je er voor kiest om hen niet altijd dat te vertellen wat jou bezighoudt. Omdat je een verleden hebt. Omdat dat verleden zo gegroeid is, door allerlei omstandigheden. Omdat je nu eenmaal tot hetzelfde kringetje behoort.
Ik realiseer me dat dit misschien allemaal wat warrig overkomt. Misschien probeer ik gewoon te zeggen dat het verschil met mijn ‘echte’ leven is, dat dat zo gegroeid is door al die jaren heen. Dat dat goed is hoor, maar dat je sommige dingen liever anders zou zien. En dat dat, ook weer door allerlei factoren, niet meer kan.
Maar deze mensen in mijn leven te mogen hebben, daar kies ik bewust voor, het is puur, het is oprecht, het is een bijzondere aanvulling op mijn leven en dat voelt buitengewoon goed.
Ben het helemaal met je eens, daarom heeft ook (bijna) niemand in mijn eigen omgeving mijn blogadres. Hier kan ik schrijven wat ik wil, krijg ik fijne, lieve, grappige en leuke reacties en leef je een stukje mee met andere bloggers en ik vind het dan ook heerlijk dat dit kan.
Oh sorry dat ik nu pas reageer! Was druk met de verjaardag van C. Het was heel bijzonder in Utrecht, zoals je weeet heb ik ook heel erg genoten.
Op naar Utrecht 43.0:-)
Het is een bijzonder groepje! Thanks dear.
helemaal niet warrig: het is helemaal helder voor me: Bloggen rocks!!!
Wat een moeilijk en ingewikkeld verhaal.
Zeg toch gewoon, “Hulk, ik ook van jou”!
Hoi! Hé, grappig… ik lees Roeliens reactie en zie daar mijn naam voorbij rollen.
Bloggen vind ik ook hartstikke leuk om te doen. Het is geen verplichting. Ik vind het idd, zoals genoemd, verrijkend. Ik ga er dan ook graag mee door, onder water of boven water… ik kijk ‘t nog even aan….
Toch heb je al een flink verleden met veel bloggers. Gooi al je gegevens van je lijstje maar eens in een computer. Je weet best veel van ons. Je leeft mee met blogjes en sommige dingen blijven vast wel hangen. Net als in het echte leven weet je nooit helemaal wat waarheidsgetrouw is en wat niet, maar als je er goed overna denkt is het verschil tussen virtueel en niet virtueel kleiner dan je denkt. En als je elkaar dan ook nog een paar keer hebt gezien… dan is de band soms wel heel erg sterk. Dat is mijn ervaring. Voor elkaar zijn we virtueel. Maar we zijn allemaal echte mensen met computers en een echt leven. Dus kan een blog alleen maar verrijkend zijn.
Ik vond dit blogje ook heel verrijkend. En ook zeer ver rijkend.
Inderdaad, bloggen verrijkt het leven. Al is mijn ‘real life’ uitwisseling, tot nu toe, tot een paar pakketjes beperkt gebleven. De tips, ervaringen en verhalen van anderen zijn inspirerend.
Wat je schrijft kan ik goed begrijpen. Ik herken dit ook van de curcussen waar ik aan ooit aan deelnam. Dat je elkaar niet van “vroeger” kent maakt het contact opener en gemakkelijker.
Ja, het bijzondere is natuurlijk ook dat je niet gestoord wordt door ‘ruis’ zoals leeftijd, uiterlijk of een rare manier van praten en zo. Je dringt door tot de kern van hoe iemand eigenlijk is. Tegen de tijd dat je iemand dan werkelijk ontmoet, kan je door al die ruis heenkijken en de persoon zien die je hebt leren kennen. Ik had het er vandaag nog met mijn dochter over, dat je op je blog toch ook niet alles schrijft……. Je bent wel eerlijk ( tenminste: van mezelf kan ik dat zeggen), maar je laat wel dingen weg, alleen al uit respect ten oozichte van je geliefden of op hun expliciete verzoek. Als je elkaar dan ontmoet, kan je vrijelijk over die dingen praten die je weglaat en je hoeft dan niet zoveel uit te leggen omdat die anderen je al kennen. Dat kan heel bevrijdend werken, ook naar de andere kant toe. Iemand is al bekend en de dingen die ze vertelt, passen naadloos in het plaatje dat je al had en verdiept dat plaatje alleen nog maar.
Ik heb ook nog nooit een blogmeeting meegemaakt. Maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Grappige manier om mensen te leren kennen, eigenlijk een beetje de omgekeerde wereld:-)
Liefs,
Janny
Ik ben het heel erg met je eens!
Ik wil jullie medebloggers niet graag missen!
Helemaal met je eens!
Liefs
Hear hear! Beter had ik ‘t zelf niet kunnen verwoorden!!!
Wat mooi! Zo had ik er eerlijk gezegd nog nooit bij stilgestaan. Maar ik geloof dat je helemaal gelijk hebt, ik had er alleen nooit mijn vinger zo achter kunnen leggen….
och…Utrecht 43.0….here we come!
super ^^ en ik ben het zoooooo met je eens. ik had geen idee toen ik begon te (b)loggen, maar wat heb ik er veel aan gehad en wat heeft het me veel gegeven en nog toffer, wanneer je van andere mensen hoort hoeveel zij aan jouw logjes hebben gehad, ja, het is werkelijk waar een waardevolle aanvulling op m’n offline leven ^^
Eens. Helemaal eens.
Het ontbreken van een gedeeld verleden van voor je was wie je bent, maakt de, doorgaans gevoelsmatige, keuze voor deze mensen authentiek en daardoor zo helemaal van jezelf. En dat is fijn.
Ik zou het echt op een tegeltje laten afdrukken 🙂
Kan.
Amen! (need I say more?? Hahahaha)
op naar Utrecht 43.0
Leuk, dat tegeltje, iedere blogger/blogster zou het in huis moeten hebben, want je hebt helemaal gelijk. Blogmeetings zijn ook leuk en negen van de tien keer klikt het ook meteen.
Ik vind het ook bijzonder hoe ‘vreemde’ mensen zo met elkaar kunnen meeleven met leuke en minder leuke dingen. En misschien zitten daar wel mensen tussen waar je irl niet zo snel contact mee zou zoeken.
Een meeting heb ik nog nooit meegemaakt. Weet niet of dat iets voor mij is. Blijf liever ‘n beetje anoniem 😉
Een fijne dag!
liefs Insoon
Grappig, ik lees wel eens over die blogmeetings, maar dat lijkt me dus echt niks voor mij. Ik vind bloggen ook erg leuk en ik heb een aantal mensen best hoog zitten, maar ik vraag me dus echt af wat een ontmoeting daar aan toe zou voegen…
Ja, ik zou het bloggen niet graag missen. Ik heb de afgelopen zes jaar leuke contacten opgedaan en ben daar heel blij mee!
Ja, het is ècht leuk dat bloggen èn contacten die daaruit voortkomen. Een ontmoeting irl was er al, een staat in de planning.
Ik heb juist veel bekenden onder mijn bloglezers (familie, kennissen, cliënten, soms denk ik wel eens dat het halve dorp meeleest (als ik weer eens reacties krijg in de supermarkt e.d.) en heb slechts 1 keer een medeblogger ontmoet (Marjan van ‘aan de linde’-blog). Hartstikke leuk!
Wat ik leuk vind van bloggen is het ‘snel’ vinden van gelijkgestemden. Je kunt wegzappen en doorklikken en ‘zoeken’ op dezelfde manier van schrijven. Leuke mailcontacten zijn daar wel al uit voortgekomen!
Ik vind hetook leuk en bijzonder dat contact. Ben alleen bang voor een real life ontmoeting, misschien is het leuke van bloggen er dan af? Of niet.. Weet ik veel. Nu voel ik me lekker vrij om te schrijven, hoe meer bekenden er mee lezen hoe minder dat wordt. Al heb ik ook geen gehiemen.. Weet niet.
Bloggen is voor mij ook een verrijking en een heerlijke ontspanning. En mede-bloggers ontmoeten is ook heel erg leuk! Het is leuk weer nieuwe mensen te leren kennen. Eerst via hun blog en later misschien in het ‘echt’. Met sommigen klikt het meteen, met anderen minder. Ik blog nu bijna 7.5 jaar en ik geniet er nog steeds van! Net als van het lezen bij anderen. Kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik er mee zou stoppen…
Bloggen verrijkt inderdaad het leven! Ik vind het een geweldig wereldje, waar iedereen als gelijke wordt behandeld. Top toch??
Het is en blijft een apart, maar heel leuk wereldje.
Dat heb je juist heel mooi gezegd!
Heel erg fijn, en je omschrijft het heel helder! Fijn om real live blogvrienden te hebben. Fijne dag.
Echte blogmeetings heb ik nog niet meegemaakt. Wel een erg gezellige overdracht van “ons” zenuwcentrum. Maar het is zonder meer een bijzondere wereld, waarin ik me thuis voel. Ik wens je nog veel fijne momenten met je blogsoulmates.
Ik haal ook heel veel uit mijn dagelijks geschrijf sinds nu bijna 4 jaar. Ik vind het heerlijk om bij anderen mee te lezen, leef mee, geniet. Maar grote groepen mensen zijn niet mijn ding. Ik ben een 1 op 1 mens. Ik heb al 2 mensen ontmoet via mijn blog. Evert is zelfs 1 van mijn dierbaarste vrienden geworden. Met een ander (die zelf geen blog heeft maar wel reageert) heb ik ook een onwijs leuk contact. Via mail en FB gaan er dagelijks berichtjes naar mensen die ik niet ken, irl. Hoe bijzonder is dat?
Blogland is een bijzondere wereld!
Liefs,
“Bloggen verrijkt het leven” is een citaat van de enige echte Cisca van Kobusenco. En…wat beschrijf je het mooi, precies zo voelt het voor mij ook.