Verandering van spijs

Hij zit in zijn kajuit en klapt de laptop open. Wat is het toch handig zeg, dat  hij sinds kort zijn overzichtjes daarin bij kan houden. Hij zou anders zomaar de draad kwijt kunnen raken en dat zou behoorlijke consequenties als gevolg kunnen hebben.

Die ene keer in Marseille herinnert hij zich nog goed. Toen maakte hij me toch een blunder met Françoise. Dat is ook nooit meer goed gekomen. Exit Françoise dus en ergens was dat nog best jammer. Ze had heerlijke billen. Maar hé, zoiets zal hem nu dus niet meer kunnen overkomen. Niet sinds zijn computerbestandjes.

Sjaak bracht hem een tijdje geleden op het idee. Sjaak volgde, in de maanden dat hij niet vaarde, allerlei computercursussen. Reuze handig, zei hij en hij liet zien wat hij allemaal kon met dat ding. Sjaak was erg van de foto’s maken, tja, daar had je met hun beroep natuurlijk legio mogelijkheden voor, en Sjaak liet zien hoe hij die foto’s rubriceerde in iets wat hij excel noemde.

Dat deed bij hem een belletje rinkelen. Zoiets zou verdomde handig zijn voor al zijn wijffies. Hij kon dan mooi bijhouden hoe vaak hij ze bezocht en waar ze van hielden. En ook, vooral zelfs, waar ze níet van hielden. Hij kon er zelfs foto’s bij bewaren en hij hield er in bij wat hij wie wanneer gegeven had. Hij hield zelfs bij hoe vaak ze het deden als hij aan de wal was. Ach, het was misschien allemaal wel wat puberaal, maar hij vond het tegelijkertijd ook wel erg mannelijk staan.

Hij zet de cursor op het bestand ‘steden’ en dubbelklikt erop. Er wordt om een wachtwoord gevraagd. Iedere keer dat hij dat moet geven glimlacht hij in zichzelf. Hij vindt het een geniaal wachtwoord en tikt: ‘in-i3d3r-st@dje-33n-@nd3r-sch@tj3’ in.
_________________________________________________________________________

De WE-300 had dit keer als onderwerp: afwisseling. De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!

Beste vriend

Je kunt op dit moment niet om hem heen: Robert Vuijsje zit in iedere talkshow en iedereen lijkt op dit moment zijn beste vriend te zijn. Hahaha, is dat nou niet goed gevonden van mij? Maar goed, ik dacht, om echt mee te kunnen praten moet ik dat boek dus wel even lezen.

Op de achterflap:

Iedereen kent Samuel Green, maar waar is hij ook alweer beroemd van? In een wereld die geobsedeerd is door roem wil hij maar één ding: gezien worden.

Sam vult zijn dagen met het tellen van zijn volgers op Twitter, het bezoeken van vernissages waar gratis telefoons worden uitgedeeld en het verleiden van vrouwen van andere beroemde mannen. Voor zijn zoontje Sammie heeft hij geen tijd. Voor zijn echtgenote Venus ook niet. Tot Sam wordt gedwongen tot een keuze: zijn zoontje of zijn roem.

De eerste paar hoofdstukken, daar had ik best wel moeite mee. Vuijsje schrijft, vind ik, vreemde zinnen die niet altijd even lekker lezen. Door die vreemde zinnen duurt het even voordat je in het boek zit.

Maar dan grijpt het je toch. Terwijl ik eigenlijk niet verwacht had, dat dat zou gebeuren. Ik houd namelijk niet zo heel erg van de man Vuijsje. Tenminste, van dát wat ik van hem op tv zie of hoor. Ach, ergens is hij toch ook wel een beetje de hoofdpersoon in dit boek. Al is bij Vuijsje dan weer wél duidelijk waarom hij ‘beroemd’ is.

Samuel Green is eigenlijk een heel zielig persoon. De wereld om hem heen is zo gruwelijknep. En dat beschrijft Vuijsje op treffende en humoristische wijze. Op het laatste moment beseft Samuel wat er echt toe doet in het leven. Alleen is het dan te laat. Zijn oplossing is behoorlijk radicaal. Maar goed, daar moet je het boek zelf maar even voor lezen. Even inderdaad, het boek heeft 238 bladzijdes en is in no time uit. En dat vind ik dan weer jammer: een boek zo snel uit hebben. Het zal bij mij in ieder geval niet blijven hangen.

Nou worden die boekenlogjes van mij niet zo goed gelezen (of beter: er wordt in ieder geval weinig op gereageerd) want twee weken geleden vermeldde ik erbij dat ik het betreffende boekje weg zou geven. Daar kwamen welgeteld 8 reacties op waarvan er één van mij was. De number generator bracht uitkomst. Uiteraard ‘won’ ikzelf de eerste keer, maar na een tweede keer klikken kwam Zara als winnaar uit de bus. Zara, mail je me even je adres, dan stuur ik het boekje naar je toe.

Beschermd: Dag oom H.

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Favourite things (2)

Na het eerste rijtje favoriete dingen, nu een tweede invullijstje.

  1. radiozender
  2. dag van de week
  3. getal
  4. tijdschrift
  5. internetprovider
  6. hondenras
  7. computermerk
  8. zondagochtendritueel
  9. theatervoorstelling
  10. ondergoed

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Beschermd: Oom H.

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Oneerlijk

We wilden allemaal zo graag dat het anders zou zijn. Dat het loos alarm was. Jij wilde dat, de mensen om jou heen wilden dat. En wij wilden dat. Met jou. Met jullie. Voor jou. voor jullie.

Een quote die ik W zelf al een paar keer heb zien gebruiken zegt eigenlijk alles:

“You know, I used to think it was awful that life was so unfair. Then I thought, wouldn’t it be much worse if life were fair, and all the terrible things that happen to us come because we actually deserve them? So, now I take great comfort in the general hostility and unfairness of the universe.”

Ongezond

Ah, wat een uitmuntend proefballonnetje. Tenminste, daar ga ik maar even van uit. Want wie bepaalt wat wel of niet gezond is? En hoe wordt dat wel of niet gezond leven gecontroleerd? Moeten we dan elk gewenst moment in een potje plassen of buisjes bloed afgeven? Zodat er allerlei belangrijke informatie over onze gezondheid richting werkgevers kan? En hoe zit het dan met onze privacy?

Kijk, we weten allemaal dat roken niet bepaald gezond is. En dat veel (te veel) vette dingen eten ook niet echt goed werkt voor het lijf.

Men zegt dat sporten gezond is, maar heel veel mensen lopen tijdens dat sporten blessures op met als gevolg verzuim van werk. Gaat men straks dan ook bepalen welke sporten we nog wel mogen doen.

Gossie … het zal toch geen waarheid worden?

De andere zoon

Goed, ik heb dus een tablet. En kan dus ook e-boeken gaan lezen. Ja, ik weet: ik zei altijd ‘ik blijf echte boeken lezen’ en ja, dat blijf ik ook doen. Maar toch dat e-boeken lezen moest ik maar ‘ns gaan proberen. Noeps hielp me op pad en het eerste boek dat ik op de tablet las was ‘De andere zoon‘ van Jodi Picoult.

Op de achterflap die natuurlijk niet bestaat bij een e-boek:

Jacob Hunt is een tiener met het syndroom van Asperger die geobsedeerd is door forensisch onderzoek. Dankzij zijn politiescanner verschijnt hij steevast op de plaats van het misdrijf en zegt dan tegen de agenten wat ze moeten doen… en meestal heeft hij gelijk. Wanneer het stadje wordt opgeschrikt door een afschuwelijke moord, wil de politie Jacob enkele vragen stellen. De symptomen van Asperger – wegkijken, zenuwtrekjes en een vlakke stem – wijzen voor de politie op Jacobs schuld. Voor zijn moeder Emma is het de zoveelste bevestiging van het onbegrip waar haar gezin al zo vaak mee is geconfronteerd. Voor
zijn broer Theo is het alweer een teken dat er niets normaal is vanwege Jacob. Maar is Jacob schuldig aan moord?

Ach, als je toch ‘ns boeken zou kunnen schrijven als Picoult! Wat zou je dan een gezegend mens zijn. Want wat schrijft zij prachtige boeken.

Het verhaal wordt, zoals Picoult vaker doet, vanuit vijf personages verteld: Jacob, Theo, Emma, Olivier (advocaat) en Rich (politieman). Wat doet Picoult dat knap. Echt ongehoord zo mooi. Het is een ontroerend boek, je proeft af en toe de wanhoop. Maar het is ook een liefdevol boek en een boek vol humor.

Een aanrader!

Poëet

De reegenboog staat in de lugt

ik ben ur en ik zugt.

_______________________________________________________________

Prachtige woorden van Kleine Zus.

En ik, ik probeer niet te zuchten, maar hé, carnaval begint vandaag dus … adem in, adem uit et cetera …

Favourite things (1)

‘These are a few of my favourite things’ zingt Maria uit volle borst. En dat er in huize Triltaal best van ‘The sound of music‘ gehouden wordt zal inmiddels bij de trouwe meelezer bekend zijn.

‘Favourite things’ is een mooi nieuw invullijstjesthema dacht ik in januari 2008 al en op mijn eigen domein kunnen dit soort lijstjes wat mij betreft in de herkansing. Het is immers ´Vrijdag Vragendag´.

Mijn favoriete:

  1. sieraad
  2. auto
  3. supermarkt
  4. (shop)stad
  5. (cultuur)stad
  6. Nederlandse politicus
  7. mobieltje
  8. avondje uit
  9. kamerplant
  10. schoeisel

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Leuk

Ik dacht altijd dat een school er was om daar iets te leren. How wrong could I be! Want, een school hoort vooral leuk te zijn. Nou, en dat is de school waarop Grote Zus op zit. En waar ik vroeger op zat, maar toen was het nog niet zo leuk. Denk ik. Maar toen bestond Radio 538 ook nog niet, dus dat zal het ‘m zijn.

In 2005 werd de school bij de allereerste verkiezing tot ‘Leukste school van Nederland’ uitgeroepen. In 2010 drong de school weer door tot de top 5 maar werd toen uiteindelijk niet de winnaar.

En ook dit jaar weer is de school doorgedrongen tot de top 5. En dat mensen, dát is leuk! Toch? Hahaha, nou het wil in ieder geval wel wat zeggen! Toch? Dat de leerlingen die op de school zitten het er toch wel erg goed naar de zin hebben. Wat natuurlijk niet verkeerd is want in een plezierige omgeving gedijt men toch het beste.

Enniewee: morgen gaan alle leerlingen in een grote stoet van bussen naar Amsterdam. In de HMH worden de leerlingen van de vijf genomineerde scholen gefêteerd op een spetterende show. Wie treden er onder andere op? Nou, de enige echte Iris Kroes, Gers Pardoel, Inna, Paul Turner, Nikita, Shary Ann, Yes-R, Billy the Klit (wie noemt er zichzelf in hemelsnaam Billy the Klit???). Hahaha, ik moet zeggen, ik ‘ken’ alleen Iris en Paul. Dat ik niet meer van deze grote namen ken, komt volgens grote Zus omdat ik zo oud ben.

Aan het eind van de show komt dan het verlossende woord er uit: wie is de leukste school van Nederland in 2012? Zou het weer ‘mijn’ school zijn. Morgen weten we meer!

En leren? Ach, dat doen ze na de carnavalsvakantie wel weer.

Ook wel apart trouwens. Grote Zus is morgen dus gewoon een heel eind van mij vandaan. En in dit geval is zij dus degene die zo ver weg is. Ze ging natuurlijk wel ‘ns op kamp, maar dan hadden we het over niet meer dan een kilometertje of 30 max. En Mr. T. en ik gingen wel ‘ns een weekendje weg, maar dan waren wij degenen die ‘ver’ weg waren. Morgen is het dus anders. En ik weet eigenlijk niet zo heel erg goed of ik dát wel leuk vind. Mijn grote kleine meid zo ver van mij vandaan.