Kleindochter

Geplaatst op door

De vrouw zit op de stoel en bladert door het tijdschrift. Ze bladert door de levens van anderen, mensen met groot en klein geluk, groot en klein verdriet.

Gedachten flitsen door haar hoofd. Ze heeft hier zo veel tijd doorgebracht. Niet op deze gang, maar een andere. Aan de andere kant van de wachtkamer hangt een spiegel. Ze ziet zichzelf en herinnert zich dat moment nu bijna vier jaar geleden. Ze weet nog dat ze schrok van haar bleke gezicht, haar holle ogen. Ze weet ook nog dat ze haar korte kapsel eigenlijk best heel mooi vond toen. De vrouw in de spiegel heeft nog steeds datzelfde korte kapsel. Haar gelaatskleur is echter gezond, haar ogen stralen.

Haar man zit naast haar. Hij heeft zijn hoofd tegen de muur gelegd en zit met gesloten ogen te wachten. Zijn gezicht oogt ontspannen, zou hij slapen? Het is midden in de nacht dus zo gek is dat niet.

Ze is dankbaar voor het feit dat ze hier zit, samen met hem. Het had zo anders kunnen zijn. Ze denkt terug aan die keer dat ze samen zaten te wachten op de allesbeslissende uitslag. Ze herinnert zich haar vreugde en het ongeloof toen ze het nieuws kreeg. Nieuws waarnaar ze zo verlangd hadden, maar waar ze niet op hadden durven hopen.

Sinds dat goede nieuws is ze natuurlijk onder controle gebleven. Op een gegeven moment sleten de scherpe kantjes er echter van af. Hoe vaker er goede berichten waren, des te meer vertrouwen ze kreeg in haar lijf en het leven. Haar volgende afspraak is pas over zes maanden. Hoe heerlijk is het om dat te kunnen denken: over zes maanden pas. Het gaat goed!

De klapdeuren gaan open, ze ziet het blije gezicht van Kaj. ‘Mam, pap, we hebben een dochter!’.

_________________________________________________________________________

Vanaf het moment dat Plato zijn nieuwe WE-300 woord ‘Overwinning’ bekend maakte spookte een oude WOW door mijn hoofd. Daar zou ik nog wel wat mee kunnen dacht ik.

De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!

23 gedachten over “Kleindochter”

  7. Ik zie dat Kier met deze tweede uitgave niet blij is. Dat kan ik me ook wel voorstellen. Maar wij toeschouwers kijken met andere ogen. Ik vind het verhaal mooi opgebouwd. Het is altijd mooi te lezen dat het uiteindelijk goed kwam. Maar tegelijkertijd zie je vreugde en verdriet tamelijk dicht bij elkaar liggen. Ik kan me die herinneringen zo goed voorstellen. Ook al ben je gezond, dan nog draag je dat altijd wel met je mee. Enfin: prima WE. De link staat er inmiddels.

    Antwoorden ↓

  8. Pingback: WE-300: het nieuwe woord | Platoonline

  9. Dit is dus een WE300 die voortkwam uit een WOW die je eerder hebt geschreven, nou, klaproos heeft het goed gezegd, het is er eentje van alle tijden.

    @ Met het meisje “Mirella”gaat het gelukkig weer wat beter. Het bleek een bijna wiegedood te zijn geweest, ze is sinds afgelopen donderdag weer thuis gekomen. er moet nog wel een m.r.i. scan van haar hersenen worden gemaakt.
    Lief van je dat je zo meeleeft!
    Groetjes, Geesje

    Antwoorden ↓

  10. dag mrs T.
    als dit een oude wow is …
    is het een tijdloze wow, het is er een van elke dag,
    en ik zeg wauw, erg goed geschreven, en fijn dat het zó goed gaat ,
    hoe vol hé:-)

    OT
    dank je wel voor je bezoek aan mijn weblog.

    Antwoorden ↓

  13. Weet je nog 11 jaar geleden? En nu 3 kleinkinderen rijker en oudste dochter op zien groeien naar de prachtige pubber die ze nu is.Wat kan het leven veel moois geven!

    Antwoorden ↓

  14. Weet je nog 11 jaar geleden? En nu 3 kleinkinderen rijker en oudste op mogen zien groeien tot een middebare schoolleerling.Hoe mooi kan het leven zijn!

    Antwoorden ↓

  16. Na goed nieuws ziet de wereld er sowieso mooier uit. Als je dan ook nog mag meemaken dat je kleinkind gezond wordt geboren, dan besef je pas echt hoe mooi het leven kan zijn.

    Antwoorden ↓

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *