Vans + (foto-)update

Ik houd helemaal niet van rages. Helemaal niet. Ik zal er vroeger als puber best gevoelig voor geweest zijn als in: gave kleding willen hebben. Maar ik heb nooit bij een groepje gehoord waar het kleding betrof. Niet willen horen ook niet. Heel trots ben ik ooit geweest op mijn BB-jasje, gekocht bij de dump en mijn zwart met witte ‘Turkse tot’. (Ik weet best dat het not done is om die shawl zo te noemen, maar zó noemden we die destijds nu eenmaal). En met die kleding vormde ik samen met vriendin E wel mijn eigen groepje.

Enfin, waar wil ik naar toe met deze ietwat vreemde inleiding? Nou, naar het feit dat Grote Zus totally and completely in love is with Vans. En dat alle meisjes die ze kent ook dat soort schoenen heeft, heeft daar toevallig helemaal niets mee te maken. 😉

Nou moet ik zeggen: de Vans om dit plaatje en de Vans in de link zijn eigenlijk best heel toffe schoenen. Maar heus: alle Vans die ik tot nu toe aan meisjesvoeten gezien heb, konden zo mee doen aan de ‘de-meest-lelijke-Vans-die-er-maar-zijn-competitie’. Echt waar, en dan zou het nog verdraaide moeilijk zijn om er een winnaar uit te halen. Ik vind het wel knap hoor, van zo’n merk, verschrikkelijk lelijke schoenen maken en ze dan ook nog verkopen voor een verschrikkelijk belachelijke prijs.

Maar goed: het is een rage die Vans en Grote Zus wil zo, zo, zo, zo, zo, zo graag zulke schoenen. Zó graag. En, ook al houd ik er niet van, van meelopen met de massa, het gaat toch gebeuren vandaag. Ik neem Grote Zus vanochtend mee naar de winkel en we gaan Vans kopen. Voor haar, omdat ze ze zo, zo, zo, zo, zo, zo, zo, zo graag wil. En ik ga mee uitkiezen. En als ik ze lelijk vindt, dan worden ze niet gekocht. No way. Maar wellicht komt ze op de zwarte hierboven uit en dan kan ik er best mee leven.

Wat ook wel een beetje meetelt is het feit dat ik onlangs een boel kleren kocht ergens. En dat ik van die winkel (google maar even op Van Tilburg en Nistelrode: je komt dan bij een waar shoppingwalhalla terecht) een mooie waardecheque ontving. Dus daar worden die Vans ineens een stuk aantrekkelijker door.

En weet je wat ik nu echt, echt, echt het allerleukste hieraan vindt? Dat Grote Zus dus helemaal van niets weet. Ik laad haar in de auto en we gaan even boodschappen doen. Ze zal dan vrij snel haar vermoedens hebben, maar dat ze echt, echt, echt Vans gaat krijgen, dát weet ze dan nog steeds niet helemaal zeker. En van die blije verwachting van haar, daar ga ik enorm van genieten. Het is zo’n heerlijk kind! Met Vans straks. Ook nog.

Update

Oh, ik moet wel de liefste moeder van de hele wereld zijn (althans vandaag), want ze heeft ze gewoon. ZE HEEFT ZE!!! Kijk maar.

Dat kopen lukte trouwens niet in de beoogde winkel en tja, ik had daar nu eenmaal een waardebon van, dus ik kocht voor mezelf maar even een leuke wikkeltop (die trouwens erg ingewikkeld is -het heet natuurlijk ook niet voor niets wikkeltop- want ook aan de achterkant zit een flap).

Daybook

Je weet het: vrijdag … vragenlijstjesdag! Doe je mee?

Ooit gezien bij Brabbels en Kiekjes en té leuk voor een lijstjesmens als ik om niet ook hier te plaatsen!

  • Aan de andere kant van het raam …
  • Ik denk …
  • Ben dankbaar voor …
  • In de keuken …
  • Ik draag …
  • Ik ga vandaag …
  • Ik vraag me af …
  • Ik hou van …
  • Ik lees …
  • Ik hoop …
  • Ik kijk uit naar …
  • Ik hoor…
  • Om het huis …
  • Mijn favoriete dingen …
  • Plannen voor het weekend …
  • Verder ga ik volgende week …

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Proost

Gisteren hoorde ik op het journaal dat wij West Europeanen 12,4 liter pure alcohol per jaar drinken. Dat komt neer op bijna drie drankjes per dag. Wát voor drankjes dat zijn, dat weet ik dan weer niet. Maar ik weet wel dat ik bij lange na dat aantal niet haal.

Ik drink vrij regelmatig, gemiddeld zo’n drie dagen per week, één wijntje per dag. Dat is bijna altijd zoete rode Spaanse. Of in de zomer af en toe een droge of zoete witte (ha, en deze week ook trouwens, restantje van m’n feestje). Er zijn ook dagen dat ik meer wijn drink. Maar dat zijn de feestjes, partijtjes en borreltjes en dan houd ik het altijd bij maximaal 4 (en dan drink ik er ook nog altijd water bij). Want anders word ik toch wel enigszins zat en voel ik me beroerd worden en dát kan nooit de bedoeling zijn van een feestje, partijtje of borreltje.

Op maandagavond drink ik, tijdens mijn kaartavondje, af en toe twee flesjes oud bruin. Die moet van Heineken zijn, want anders vind ik ‘m niet te pruimen. En dat drinken doe ik dan recht uit de fles want dat is nog lekkerderder en ook best stoer! Ha, waarom twee? Nou, omdat Mr. T. en de andere mannelijke kaarter van het gezelschap ook allebei twee flesjes bier pakken en ik kan ze best bijhouden met drinken hoor. 😉

Heel af en toe verwen ik mezelf met Sheridan’s. Wow, wat is dat lekker. Maar die verwennerij beperkt zich tot zo’n drie flessen per jaar.

Dus, dat is mijn alcoholconsumptie wel zo’n beetje. Ik geloof dat ik daar dus die 12,4 pure alcohol niet mee haal. Gelukkig.

Hoe zit het met jouw alcoholinname en wat vind je het aller-, aller-, allerlekkerst?

Beschermd: Zes

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: ID

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Spring is in the air (Why should I?)

Oh jongens wat is toch lekker buiten! Gisteren heb ik gewoon in korte broek en hemdje in de tuin gewerkt. Dat was hard nodig, dat in de tuin werken, want eerlijk is eerlijk, we hebben er de afgelopen maanden weinig aan gedaan. We hebben de tuin zelfs niet eens winterklaar gemaakt moet ik bekennen.

Ik ben bang dat een aantal planten de strenge vorstperiode niet overleefd hebben, maar dat zien we binnenkort wel. De roos die ik twee jaar geleden voor mijn verjaardag kreeg heeft de mooie naam ‘Wedding Day‘ en die heb ik flink gesnoeid. Man, wat heeft dat ding gemene doornen. Ik voel het nu nog met het typen. 🙁 Een huwelijk gaat natuurlijk niet altijd over rozen, maar om een plant met zulke scherpe doornen dan deze naam te geven, dat is op z’n minst apart te noemen.

Terwijl ik me dus lekker bezig hield met de tuin was Kleine Zus met een vriendinnetje aan het spelen. Het is zo grappig om hun spel te volgen, ze hebben ook echt niet in de gaten dat mama meeluistert zo gaan ze op in de rollenspelen die ze opvoeren. Er wordt verkleed, vadertje en moedertje gespeeld en er is ook nog een heuse prins. Maar die wordt vrij streng aangepakt door de meisjes. Hij mag niet lang opblijven!

Grote Zus zit ook in de tuin. Ze moet als huiswerkopdracht een wapenschild maken. Ze schildert, tekent, knipt en plakt en maakt een prachtig schild. Ik vraag me telkens opnieuw weer af van wie ze haar creativiteit toch geërfd heeft. Zeker niet van mij, dat is een ding wat zeker is.

Mr. T. scoort vandaag punten als hij de picknicktafel weer op z’n plek zet zodat we daar vanmiddag lekker kunnen zitten als vriendin A komt kletsen. Ik verheug me op heel veel fijne eet- en kletsmomentjes aan die tafel!

Heerlijk, die lente! Dat er maar veel van dit soort mooie dagen mogen volgen.

Laatste lijstje (3)

Zo, tijd voor een derde en voorlopig laatste “laatste lijstje”, dus volgende week vrijdag een andersoortig vragenlijstje. Klik hier voor nummer ‘1‘ en hier voor nummer ‘2‘:

Vul in, de laatste keer dat je:

  1. hebt gedanst
  2. hebt geruzied
  3. iets hebt geleerd
  4. de bedden hebt verschoond
  5. verschrikkelijk trots geweest bent
  6. ontzettend genoten hebt van iets
  7. ziek bent geweest
  8. iets hebt gewonnen
  9. een cadeautje hebt gekregen
  10. een logje hebt geplaatst

Soms maakt een toelichting de antwoorden nog leuker!

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Jeugd van tegenwoordig

“Vroeger was er ook een jeugd van tegenwoordig”, stond er laatst op de scheurkalender hier in huis. Dat vond ik best een mooie oneliner. Want ongetwijfeld was er vroeger ook een boel gedoe met opgeschoten jeugd. Wat vonden de gesettelde mensen toentertijd bijvoorbeeld niet van de provo’s of dolle mina’s.

Maar ergens leek die jeugd van tegenwoordig best een ver van mijn bed show. Opgeschoten jeugd, hangjeugd, vandalisme, drugsgebruik en wat al niet meer. Dáár hebben wij in ons rustige en zelfs wat saaie dorpje toch geen last van?

Verrekte rotjong (zoals we dat hier zeggen) die met alle rotzooi die ze trappen niet alleen een stempel drukken op een stad, wijk of dorp, maar ook op het hele land. Want ergens moeten toch ook weer de centen vandaan gehaald worden om de vernielingen die ze aanrichten weer te herstellen.

Dáár hebben we toch geen last van? Ik hoor het mezelf nog denken. Ik dacht het zelfs tot voor kort nog steeds. Er waren wel ‘ns incidenten hier in het dorp. Maar dat hield altijd snel weer op en het was ook redelijk onschuldig.

Sinds een tijdje echter houdt het dus niet meer op. Er is een groep notoire rotjochies dat de boel echt aan het verzieken en aan het vernielen is. Een groep notoire rotjochies waarvan de ouders zeggen ‘dat doet die van ons niet!’. Ongelooflijk vind ik zo’n houding. Want ze doen het dus wél.

En waarom? Wie kan het mij vertellen? Stoer gedrag, elkaar opjutten? Niet nadenken. Testosteron? Puberbreinen die niet zien wat ze aanrichten? Niet alleen materieel, maar ook (vooral!) in de hoofden van mensen. De frustratie van zien wat er gebeurt en daar niets aan kunnen doen. De onmacht en ook de gedachte van: waar moet het heen met de wereld …

_________________________________________________________________________

De WE-300 had dit keer als onderwerp: belasting. De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!

Mensen van de dag

Eerst het mooie nieuws: schoonvader is helemaal in orde. De fietstest en echo hebben niets verontrustends laten zien. Behalve een kleine verdikking van de hartspier (die schijnbaar heel normaal is voor iemand van zijn leeftijd) is alles pico bello in orde. Over een half jaar hoeft hij pas terug te komen. Dan wordt er eerst bloed geprikt en moet hij een dag met een holter lopen.

Dan het verdrietige nieuws: gisteren hadden wij weer een begrafenis. De moeder van een vriend van Mr. T. werd begraven. Ze is bijna 89 jaar oud geworden en de laatste drie maanden kon het telefoontje van haar overlijden komen. Ze was op. Opgeleefd, klaar met het leven, verlangend naar rust. Die ze nu gevonden heeft. Maar goed: het is wel definitief nu. Weg ouderlijk huis. Voorgoed.

Mijn schoonvader wordt aanstaande zondag 89 jaar. Dat is een hele leeftijd. Hij is ‘een mens van de dag’ zoals we dat hier zeggen. Mijn schoonmoeder wordt in april 87. Van, met name, de vriendengroep van Mr. T. zijn de meeste ouders ook ver in de 80. Er zijn er ook al een behoorlijk aantal overleden. Al zegt leeftijd natuurlijk lang niet alles, want er sterven ook veel en veel te veel jonge(re) mensen.

Ik denk aan oudjaar 2011. Voor het zoveelste jaar op rij kijken Mr. T. en ik elkaar aan en zijn we dankbaar zijn voor het feit dat we nog steeds niemand hebben hoeven te begraven. Ik denk dat we de realiteit onder ogen moeten zien en dat dat dit jaar wel ‘ns heel anders kan gaan lopen …

Afgelopen zaterdag

Goed, afgelopen zaterdag. Eigenlijk dacht ik, ik ga er niet wéér een logje aan wijden. Want ik schreef er al zoveel enthousiaste stukjes over die vriendendagen dat gaat wellicht ook vervelen. Maar heus, het was wederom zo geslaagd: heel gezellig en heel veel pret gehad. En niet alleen dat, er is ook steeds meer ruimte voor serieuze gesprekken. Ha, wijsheid komt bij sommigen echt met de jaren. 😉

Wat we deden? Niet iets heel spectaculairs, we wandelden een fotowandeltocht. Met extra handicap, want deze was immers in de zomer van 2011 al uitgezet.

De foto’s wijzen in de richting waarin gewandeld moest worden. We hadden er een aantal geweldige (foto-)opdrachten bij gedaan. Tenminste, dat vonden wij zelf. Aan de ene kant waren er foto’s van dingen die we tijdens de wandeling tegenkwamen en die uiteraard herkend en gevonden moesten worden. Aan de andere kant hadden we opdrachten verzonnen van foto’s die gemaakt moesten worden (handig, al die mobieltjes waarmee je foto’s kunt maken). Zo moest men onder andere foto’s maken van een verliefd stelletje, een vogelnestje, een gebakken ei, een rollator, een plankingfoto (dat was in augustus nog heel erg in, nu veel minder geloof ik?), een artikel van de Hema en een kampioen van Nederland. Natuurlijk werd een foto van een internetfoto niet goedgekeurd. En natuurlijk werden foto’s van het gezochte woord in het zand geschreven niet goedgekeurd. Oh wat zijn er geweldige foto’s aangeleverd. Er werd zelfs aangebeld om aan een rollator en een heuse kampioen van Nederland te komen. Wij als jury hebben dikke pret gehad met het beoordelen van de foto’s. Voor de liefhebbers waren er ook nog een paar breinbrekers.

De tocht werd in twee groepen gelopen en gelukkig is het de hele tijd droog gebleven. We hebben dikke pret gehad en we zijn allemaal nog net zo fanatiek als toen we nog jong en wild waren. Gewonnen moet er worden!

De avond brachten wij door in een prachtige hoeve waar we een heuse pizza-workshop deden. De locatie is prachtig, een geweldig mooi sfeervol gebouw, zowel van binnen als van buiten. Er hangt een heerlijk gemoedelijk sfeertje met van die mooie rood-wit geblokte gordijntjes en zo. Wij rolden er deeg, belegden onze pizza’s, lieten die in de houtgestookte (buiten)oven bakken en peuzelden de resultaten daarna lekker op. Biertje erbij, wijntje erbij. Fijn bijpraten met iedereen. Wie doet je wat? Na de workshop besloten we dat het nog niet genoeg was en met een aantal hebben we toen nog nagekletst bij ons thuis. Het werd vrij laat moet ik bekennen.

Er zijn wilde plannen voor maar liefs twee vriendendagen in de zomer. Eentje in augustus met daarbij alle kinders (is ook wel leuk om elkanders kinderen te zien, want -eerlijk is eerlijk- dat komt niet heel vaak voor, zeker niet van sommige vrienden die niet meer ons dorp wonen) en dan de ‘gewone’ vriendendag zonder kinderen in september. Goh, we hebben het er maar druk mee.

Zwart huis

Laatst schreef ik een logje over ‘De Talisman‘ een werkelijk fantastisch boek van Stephen King en Peter Straub. Claudia, van wie ik in december zomaar 6 boeken kreeg, heeft mij al menig spannend uurtje bezorgd. Waarvoor dank!

Bij die zes boeken zat ook ‘Zwart Huis‘, het vervolg op De Talisman.

Op de achterflap:

Twintig jaar geleden reisde de jonge Jack Sawyer naar een andere wereld om zijn moeder te redden van een voortijdige dood. Inmiddels heeft Jack een punt gezet achter zijn baan bij de afdeling moordzaken van de LAPD en woont hij in Wisconsin. Hij heeft zijn jeugdige avontuur verdrongen.

Als de streek wordt opgeschrikt door een serie gruwelijke moorden vraagt de plaatselijke commissaris zijn vriend Jack om hulp bij het onderzoek. Vanwege de gelijkenis met de dagen van de legendarische Albert Fisch -die tientallen jaren eerder actief was- wordt de killer aangeduid als de ‘Fisherman’.

Maar is dit het werk van een gestoord indidivu of is het dorp in de greep van een mysterieuze en kwaadaardige macht? Wat veroorzaakt Jacks onverklaarbare hallucinaties -als dat is wat het zijn- van roodborstjes en rode veren? Het is alsof iemand hem iets wil vertellen …

Ik moet eerlijk zijn, de eerste -pak ‘m beet- 150 bladzijdes heb ik vrij regelmatig gedacht: wat jammer, wat jammer, wat jammer dat dit vervolg zo veel minder mooi is. Maar hé, je mag een gegeven boek nu eenmaal niet zomaar wegleggen, dus ik heb doorgezet. En wow, ben ik even blij dat ik dat gedaan heb want … wat wordt dit boek gaandeweg toch steeds mooier, spannender, indrukwekkender. Op een gegeven moment grijpt dit boek je echt bij je lurven en wil je niets anders meer dan lezen, lezen tot het einde. En dan … als je het uit hebt, dan báál je, want pffft, jammer!

Al met al kan ik dus echt wel zeggen dat ook dit boek buitengewoon de moeite waard is.

Vriendendag

Vandaag is het weer zo ver: vriendendag. Eigenlijk zouden we op 17 september deze vriendendag al gehad hebben. Toen echter moest ie, vanwege een aantal afmeldingen op het allerlaatste moment, afgeblazen worden (en dat voor het eerst in ruim 20 jaar).

Samen met een ander stel hadden wij de vriendendag van september in elkaar gezet. We hielden het simpel: we zetten een fotowandeltocht in elkaar met opdrachten en regelden een ‘afgekocht’ avondprogramma. Dit programma kon dus feitelijk 1 op 1 overgezet worden naar de editie van maart 2012. Er is nu dus wel een extra handicap. De fotowandeltocht werd gemaakt in de zomer. Nu zijn de bomen kaal en dat zou zo maar een extra moeilijkheidsgraad kunnen betekenen. 😉

Ach, het maakt niet zo veel uit wat je doet is onze ervaring. Het samenzijn en samen bijpraten dáár draait die hele vriendendag om. Want door alle drukte zien we elkaar minder en minder.

Toen we járen geleden met de vriendag begonnen deden we dat voor ƒ 100,00 per persoon. Het is een echte sport om er voor te zorgen dat we niet boven de € 45,00 per persoon komen. Dat is ook dit jaar weer gelukt. Kijk, die fotowandeltocht kost natuurlijk amper iets. We drinken koffie/thee met iets lekkers en na afloop een biertje, wijntje of wat fris. De pizza-workshop die we ‘s avonds gaan doen kost € 40,00 per persoon. Wat  hebben we daar dan voor? Vier uur lang onbeperkt zelf pizza’s versieren/beleggen en opeten en onbeperkt drinken (bier, fris en wijn) en een ijsje toe. Nou, een prima prijs lijkt mij. Zeker gezien de hoeveelheden bier die de heren uit ons gezelschap nog steeds achterover kunnen gieten.

Het gaat vast en zeker weer een leuke dag worden.