Ik houd helemaal niet van rages. Helemaal niet. Ik zal er vroeger als puber best gevoelig voor geweest zijn als in: gave kleding willen hebben. Maar ik heb nooit bij een groepje gehoord waar het kleding betrof. Niet willen horen ook niet. Heel trots ben ik ooit geweest op mijn BB-jasje, gekocht bij de dump en mijn zwart met witte ‘Turkse tot’. (Ik weet best dat het not done is om die shawl zo te noemen, maar zó noemden we die destijds nu eenmaal). En met die kleding vormde ik samen met vriendin E wel mijn eigen groepje.
Enfin, waar wil ik naar toe met deze ietwat vreemde inleiding? Nou, naar het feit dat Grote Zus totally and completely in love is with Vans. En dat alle meisjes die ze kent ook dat soort schoenen heeft, heeft daar toevallig helemaal niets mee te maken. 😉
Nou moet ik zeggen: de Vans om dit plaatje en de Vans in de link zijn eigenlijk best heel toffe schoenen. Maar heus: alle Vans die ik tot nu toe aan meisjesvoeten gezien heb, konden zo mee doen aan de ‘de-meest-lelijke-Vans-die-er-maar-zijn-competitie’. Echt waar, en dan zou het nog verdraaide moeilijk zijn om er een winnaar uit te halen. Ik vind het wel knap hoor, van zo’n merk, verschrikkelijk lelijke schoenen maken en ze dan ook nog verkopen voor een verschrikkelijk belachelijke prijs.
Maar goed: het is een rage die Vans en Grote Zus wil zo, zo, zo, zo, zo, zo graag zulke schoenen. Zó graag. En, ook al houd ik er niet van, van meelopen met de massa, het gaat toch gebeuren vandaag. Ik neem Grote Zus vanochtend mee naar de winkel en we gaan Vans kopen. Voor haar, omdat ze ze zo, zo, zo, zo, zo, zo, zo, zo graag wil. En ik ga mee uitkiezen. En als ik ze lelijk vindt, dan worden ze niet gekocht. No way. Maar wellicht komt ze op de zwarte hierboven uit en dan kan ik er best mee leven.
Wat ook wel een beetje meetelt is het feit dat ik onlangs een boel kleren kocht ergens. En dat ik van die winkel (google maar even op Van Tilburg en Nistelrode: je komt dan bij een waar shoppingwalhalla terecht) een mooie waardecheque ontving. Dus daar worden die Vans ineens een stuk aantrekkelijker door.
En weet je wat ik nu echt, echt, echt het allerleukste hieraan vindt? Dat Grote Zus dus helemaal van niets weet. Ik laad haar in de auto en we gaan even boodschappen doen. Ze zal dan vrij snel haar vermoedens hebben, maar dat ze echt, echt, echt Vans gaat krijgen, dát weet ze dan nog steeds niet helemaal zeker. En van die blije verwachting van haar, daar ga ik enorm van genieten. Het is zo’n heerlijk kind! Met Vans straks. Ook nog.
Update
Oh, ik moet wel de liefste moeder van de hele wereld zijn (althans vandaag), want ze heeft ze gewoon. ZE HEEFT ZE!!! Kijk maar.
Dat kopen lukte trouwens niet in de beoogde winkel en tja, ik had daar nu eenmaal een waardebon van, dus ik kocht voor mezelf maar even een leuke wikkeltop (die trouwens erg ingewikkeld is -het heet natuurlijk ook niet voor niets wikkeltop- want ook aan de achterkant zit een flap).