Ik steun maandelijks best een aantal goede doelen en dat doe ik met alle liefde. Maar waar ik me de laatste tijd meer en meer aan stoor is alle informatie die die goede doelen je vervolgens thuis menen te moeten sturen. Besteed dat geld verdorie aan het goede doel!
Zo is daar Sanquin. Om de zoveel maanden sturen zij de ‘Bloedverwant’ en daar staan wat verhaaltjes en informatie in. Ik lees het wel hoor, maar eigenlijk erger ik me er aan. Er zitten mensen hun tijd te stoppen in het vullen van het blad, het blad moet gedrukt en bezorgd worden. Dat kost op jaarbasis een boel knaken. Knaken die ze wat mij betreft beter in andere zaken kunnen stoppen.
En zo ontvingen wij informatie thuis van Warchild, Kika, KWF, de Hartstichting, WNF en Greenpeace. Totaal nutteloos en -al erger ik me niet snel aan dingen- hier erger ik me dus wél aan. Want ik schreef het al: zulke marketing kost een heleboel knaken die ze ook in het échte goede doel kunnen stoppen. En ten eerste: ik steun het goede doel al, dus hoeven ze mij niet te overtuigen en ten tweede: als ik informatie wil, dan zoek ik dat zelf wel op op internet.
Het is ook nog niet zo heel gemakkelijk om van die zeer frequente mailingen af te komen, al heb ik ze inmiddels wel een beetje kunnen beperken.
Maar waar ik de laatste tijd steeds iebeliger van wordt zijn de bedelbrieven die deze doelen sturen. Ik geef al maandelijks, laat me met rust! En wederom: besteedt de kosten voor het maken van die bedelbrieven aan iets nuttigs.
Het gaat trouwens ook niet alleen om de Goede Doelen dit dit doen. Zo krijgt Mr. T. maandelijks post van CZ thuis en ik van het IZA. Waarom? Met welk doel? Kappen met die handel en de premie omlaag! Of zou het niet zo werken? 😉
Het is een lastig ding, vind ik – want ook marketing heb je gewoon snoeihard nodig bij het promoten van je goede doel. Maar alles met mate, dus ook dát. Het hoeft allemaal niet zo glossy en flitsend te zijn.
Wat dat betreft ben ik wel te spreken over het ‘superpromoter’-concept, zoals o.a. Kika dat heeft omarmd. Werkt perfect, als je het mij vraagt.
En weet je wat helemaal erg is? Jij kunt nog denken: ik geef (genoeg), dus deze bedelbrief gaat gewoon weg: Mijn vader heeft heel vaak ieder acceptgiro ingevuld en zo heel veel goede doelen gesteund. Ja, stuur maar meer bedelbrieven, bij die mensen levert het veel op!
Als wij er nu op bezoek komen, kijken wij ook de post na, en dit soort brieven, gaan met ons mee. En het zijn niet alleen bedelbrieven, maar er worden zelfs cadeautjes in de vorm van kaarten, of stickers meegestuurd!
Ik ben het helemaal met je eens!
Werkte het maar zo. Maar nee. Ik geef niet meer aan goede doelen. Tenminste niet aan die georganiseerde.
Zoon is de afgelopen maand naar Roemenië geweest. Vooraf had hij zo’n twintig zakken met kleding en knuffels verzameld. Die stuurde hij met de vrachtpost naar Roemenië en zelf ging hij met het vliegtuig. Daar ging hij met vrienden de zakken afleveren bij kindertehuizen. Ik heb dat vervoer betaald omdat ik ook graag iets wilde bijdragen en zoon zonder werk zit momenteel. Ik vond het zo goed van hem.
Kijk op die manier weet je gewoon: alles komt terecht. Er is geen strijkstok. En zo ga ik dat blijven doen.
En wat dan ook bloedvervelend is, is dat wij sommige van die dingen (want allebei lid) dan ook nog eens dubbel krijgen! Sigh…..
Ben het zoooo met je eens. Ik word ook gek van al die post en de bedelbrieven. Ik ben dan haast in staat om mijn donaties stop te zetten, maar dat doe je dan ook weer niet. Maar zo jaag je mensen tegen je in het harnas en dat kan toch ook de bedoeling niet zijn?
die marketing zal echt wel werken, anders zouden ze er niet zoveel knaken in stoppen, denk ik dan.
net als reclame op tv.
ik heb in m’n hele leven mss 3 of 4 x iets gekocht omdat ik het op tv heb gezien.
maar ik ken ook mensen die rennen meteen naar de winkel #alsjebegrijptwatikbedoel ^^ en reclame op tv is heus nie goedkoop, dus het zal wel uit kunnen, denk ik dan maar..
Je slaat de spijker op z’n kop…wat een verspilling allemaal, heel jammer! Maar of het ooit zal doordringen? Ik vrees het ergste…..
Helemaal met je eens. Van die bedelbrieven krijg ik onderhand een hartverzakking. In plaats van een extra centje, mik ik ze geirriteerd in de oudpapierdoos. Ik word er zo recalcitrant van!
Die bedelbrieven zijn echt verschrikkelijk. Laatst werd ik er zelfs over opgebeld. Ongelofelijk.
Mijn moeder verrast mij elke maand met een pakje kaarten die ze dan weer krijgt van 1 van de goede doelen die ze steunt. Zo heb ik altijd wel een leuke dierenkaart of eentje van mooie landschappen op voorraad…maar ik vind het zo raar want van dat geld hadden ze ook nl het goede doel wat verder kunnen voorzien.
Zo krijgen wij hier thuis, post van het abp en spoorpensioen, mag ook rustig wegblijven, kunnen de premies misschien ook omlaag 😉
Heel herkenbaar. Goededoelenspam noem ik dat. Eén tip: maak in ieder geval nooit iets over aan z.ust.er M.i.cha.ëla van stichting we.r.eld.dor.p.en voor kinderen. Niet alleen zit je dan nog jarenlang aan ze vast qua bedelbrieven, maar je wordt gewoon opgelicht.
Wij keken vreemd op toen we afgelopen week een glossy van het Leger des Heils kregen. Moet niet gekker worden. Idd, besteed het geld aan iets anders, dat is wat wij ook tegen elkaar zeiden.
Kan me de ergernis goed indenken.
Zelf geef ik helemaal nergens meer aan.
Zoveel van die organisaties die niet ten goeder trouw bleken.
Zoveel geld blijft er aan de strijkstok hangen.
Zoveel gaat er naar de belastingen.
Heb altijd zeer veel voor anderen gedaan,
maar kwam zelf tussen wal en schip terecht.
Niemand was er voor me, geen enkele overheid of instelling.
Dus ik pas.
Ben het helemaal met je eens. Laat ze al dat geld -wat ze nu uitgeven aan al die dure folders, etc.- maar besteden aan hun eigen doel. En irritant hè, dat die goede doelen steeds weer extra donaties willen, terwijl je al donateur bent.
liefs Insoon
De goede doelen die ik steun (One Men en het International Documentary Festival Amsterdam) doen dit gelukkig niet. Eerstgenoemde stuurt mailtjes met wat er van de donaties is gekocht en de tweede stuurt ieder jaar een jaarverslag van het festival. Misschien komt het ook omdat je vrij “grote” goede doelen steunt? Niet dat het daarom verantwoord is hoor, inderdaad stoppen met die ongein!
Ben het helemaal met je eens. Ophouden met al die glossy bladen en de afdeling communicatie halveren. Wat er overblijft aan nuttige zaken laten werken.
Jep, is zeker ook iets waar ik me helemaal rot aan erger!
Hier gaat het vaak linea recta de prullebak\ papierbak in. Ik snap overigens ook niet dat tegenwoordig alles in plastic moet…
Waarom is dat dan?
Maar goed, ik zit soms ook te denken om te stoppen met dat alles..
Visa stuurt ook altijd ‘ongevraagd’ een heel duur magazine toe… zonde van geld en milieu
Helemaal mee eens!
Zo zou het wel moeten werken. Je hebt helemaal gelijk.
Mijn vader zet een handtekening op iedere acceptgiro die hij binnenkrijgt. En hij vult ook nog steeds een bedrag in, de en keer hoog en de andere keer laag. Gelukkig gooit hij ze niet in de bus bij de bank, hij zou anders straatarm zijn 😉
Om al jouw beschreven redenen ben ik gestopt met al mijn goede doelen. En ook om het feit dat er ook bij deze stichtingen/bedrijven aan het hoofd managers staan die tig keer de Balkenende norm verdienen. Ik kan dat niet recht kletsen in mijn hoofd.
Ik ben het helemaal met je eens! Ik begreep pas van een vrij kleine organisatie dat het sturen van het maandelijkse info blad al EUR 4,000.00 op jaarbasis kostte. En dat werd dan nog door vrijwilligers gemaakt. Wat zal dan een blad gemaakt door betaalde werknemers wel niet kosten? Ik zou het ook fijner vinden om minder premie te betalen of mijn giften aan het echte goede doel besteed zien.
Ergerlijk inderdaad. En dan het bellen. Zelfs als je in het belmenietregister staat. Reclame werkt ij mij averechts
Ik denk inderdaad dat het niet zo werkt al geef ik je natuurlijk gelijk! Vooral als het om zaken gaat die jij boven beschrijft. Maar zelf vind ik ook reclame van bv *dezaakmetdezweedsegordijnen* in de brievenbus irritant. Ik kom daar heel graag hoor, maar ik ga liever online kijken welke aanbiedingen ze hebben.
De béste reclame zal steeds de mond-aan-mond reclame
zijn. Er is géén betere overtuigingskracht dan die van een tevreden klant. En af en toe hebben ze dus juist door bepaalde reclame-acties een tevreden klant minder.