Afgelopen zaterdag voetbalde mijn team het allereerste thuistoernooi en dat was reuze gezellig. We waren ingedeeld in een poule met 4 andere teams en verloren 2 wedstrijden, speelden er 1 gelijk en wonnen er 1. En we werden uiteindelijk nog derdes ook. Hoe cool is dat dan wel niet?

Wat vooral erg fijn was was het feit dat de teams in de poule (op één team na dat uiteindelijk ook eerste werd) erg aan elkaar gewaagd waren. Mijn team werd voor de winterstop met grote overmacht winterkampioen. Dat betekent dat we na de winterstop opnieuw en hoger ingedeeld werden. Veel hoger. Veel en veels te hoog. De tweede helft van de competitie verloren we daarom, op één na, alle wedstrijden. Dat is natuurlijk niet leuk al moet ik zeggen dat de meiden iedere zaterdag opnieuw met veel enthousiasme aan de wedstrijden begonnen. Gelukkig maar.

Over het algemeen is de sfeer sowieso erg fijn onderling, al zijn er wel wat strubbelingen. Soms zijn meiden gewoon kattig en dat is niet altijd even plezierig. Wat af en toe ook wel lastig is, is natuurlijk het feit dat je eigen dochter in het team speelt. Je wilt je eigen kind niet anders behandelen dan de rest, maar vaak resulteert dat zelfs in het wat ‘harder’ aanpakken dan de rest. Want je wilt uiteraard geen gezanik over dat je haar voortrekt. De andere leider en ik hebben dan ook afgesproken dat we elkaars dochters zullen aanspreken als het nodig is en dat werkt goed. Maar tijdens een wedstrijd moet je vrij regelmatig flink je stem verheffen om door te dringen tot de meiden, dus ook tegen Grote Zus en zij is daar best heel gevoelig voor.

We spelen nu nog in een 7-tal op half veld, volgend jaar wordt dat waarschijnlijk een 11-tal op groot veld. Dat zal een hele verandering zijn. Van het team voetballen er 6 nu bijna 2 jaar, 4 zijn er pas een jaar bezig. Echt voetballen kun je wat ze doen dan ook nog niet echt noemen. Het zijn eigenlijk een soort van grote F-jes al is dat ook een beetje overdreven. Ze voetballen niet zo op een kluitje als de F-jes, maar echt snappen hoe het spelletje gespeeld hoort te worden (breed gaan, vrij lopen, overspelen, positiespel en zo) dat is nog een stap te ver. Al begrijp ik van collegaleiders/-trainers dat dat ook zelfs bij C’s soms nog ver te zoeken is.

Ach, het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ze er heel veel plezier aan beleven en dat ze lekker buiten bezig zijn.

Aanstaande vrijdagavond is er de seizoensafsluiting. Dan staan wij allevier op het voetbalveld. Kleine Zus en Mr. T. doen samen mee met de F’jes en ik doe met Grote Zus mee met de D’s. De teams worden gemixt (ouders en kinderen) en er wordt een kleine competitie gespeeld. Ha, ik ben benieuwd of ik er nog wat van kan. Enne, wat zal ik waarschijnlijk een spierpijn hebben zaterdag. 😉