Ingeburgerd

Gossiemikkie, ben ik me daar even goed ingeburgerd zeg. En dat terwijl er nog best een aantal suffe en lastige vragen tussenzaten. Ach, gezond boerenverstand zullen we maar zeggen.

Hoe zit het met jou? Ben je een beetje ingeburgerd? Ook de test doen? Klikkerdeklik!

 

Vakantielijstje

Vandaag begint hier in het zuiden de vakantie. Een mooi moment dus voor een vakantielijstje.

  1. Dit jaar ga ik … keer op vakantie.
  2. In de zomervakantie ga ik naar …
  3. Deze mensen gaan met me mee …
  4. Wat ik het liefste op vakantie doe is …
  5. En dit is mijn vervoer …
  6. Mijn droombestemming is …
  7. Mijn verblijf moet aan de volgende voorwaarden voldoen …
  8. Waar ik niet tegen kan op vakantie is …
  9. Mijn allerleukste reis was …
  10. Waar ik nooit meer heen ga op vakantie is … omdat …

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Het grote loslaten

Goed, als je oudste dochter naar de middelbare school gaat, dan gaat er veel veranderen.

Ze wordt (nog) zelfstandig(er), ontmoet veel nieuwe mensen, sluit nieuwe vriendschappen, leert plannen, maakt huiswerk, doet projecten, ontdekt dat sommige dingen toch moeilijker zijn dan aanvankelijk gedacht, of juist gemakkelijker, wordt zich meer en meer bewust van haar lijf, ontwikkelt zekere schaamtegevoelens, is druk met erbij horen, en toch ook weer niet, maakt zich (gelukkig erg subtiel) op, gaat af en toe uit, is druk met twitteren, kletsen, giechelen, sporten, op de bank hangen, af en toe gruwelijk chagrijnig zijn, is soms helemaal gek zijn op haar kleine zus en dan kunnen ze uren samen spelen en soms kan ze haar kleine zus wel achter het belang plakken. Ze heeft een mooi leven die oudste dochter van mij.

Ik groei met haar mee, vind het een eer om haar moeder te mogen zijn, geniet van hoe ze denkt, kletst, praat en af en toe hebben we enorme heibel. Die we gelukkig snel weer ‘afknuffelen’.

Ik had nooit van mezelf kunnen verwachten dat ik het zo leuk zou vinden, dat moederschap. Eigenlijk ben ik er maar zo’n beetje aan begonnen en ‘we zouden wel zien hoe het zou gaan’. Nou, het gaat geweldig vind ik.

Het enige dat ik echt moeilijk vind is loslaten. En dan loslaten in relatie tot haar (verder) weg zien gaan. Ik weet het: het is suf, maar zo voelt het. Ik bedoel maar, ook dichtbij kan er natuurlijk van alles gebeuren. Toen Grote Zus laatst helemaal naar Amsterdam ging vond ik dat best heel akelig. Er zou toch ‘ns wat gebeuren!

En gisteren? Gisteren liet ik weer een stukje los. Grote Zus ging samen met vijf vriendinnen helemaal alleen (als in zonder grote mensen) naar de Efteling.

Man wat duurde de dag lang. Ze vertrok om kwart over acht en kwam tegen zeven uur ‘s avonds weer terug. Ze had het helemaal geweldig gehad. Haar snoet straalde, het was magisch, fantastisch, gezellig en zo leuk geweest. Ze wil volgend jaar weer! 😉

Ik ben erg blij dat ze zo genoten heeft en ik weet dat het erbij hoort dat loslaten. Maar dat neemt niet weg dat ik stiekem blij was dat Kleine Zus gewoon bij een kinderfeestje was gisterenmiddag. Lekker dichtbij.

Beschermd: Bodyscan

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Robyn Young

Zo’n 1.700 digitale pagina’s puur genieten heb ik er in de afgelopen weken opzitten. Ik genoot met volle teugen van de trilogie van Robyn Young en las -na elkaar en dat wil toch echt wel wat zeggen- Ridder van de tempeliers, Kruistocht van de tempeliers en Requiem voor de tempeliers. Meestal immers lees ik, als ik boeken die bij elkaar horen, toch een paar andere boeken tussendoor. Gewoon voor de afwisseling. Maar bij het uitlezen van Ridder wilde ik als de wiedeweerga weten hoe het William Campbell verder verging. En toen ik Kruistocht uit had wilde ik -wederom als de wiedeweerga- weten hoe het af ging lopen.

De trilogie draait om de belevenissen van William Campbell en overspannen een periode van ongeveer 55 jaar. Robyn Young schrijft zo mooi en zo indrukwekkend dat de lezer automatisch de boeken ingezogen wordt. Feiten en fictie wisselen elkaar af en al lezende zat ik regelmatig te googlen voor meer informatie. Ik ben helemaal wild van historische romans en juist het feit dat het allemaal aan de ene kant echt zo ging en aan de andere kant zo hád kunnen zijn vind ik buitengewoon intrigerend. Politieke intriges, vriendschap, verraad, zwakheid, menselijkheid, onmenselijkheid, familiebanden, hopen op een betere toekomst en nog heel veel meer. Het komt allemaal aan bod in deze boeken.

Het idee van de fictieve Anima Templi is potjeverdikkeme nog niet eens zo gek. Ze zouden maar ‘ns echt bestaan hebben en ze zouden uiteindelijk maar ‘ns echt succes gehad hebben! Hoe had de wereld er dan wel niet uitgezien. Dát zou ik wel ‘ns willen weten. Waarschijnlijk waren er een heleboel oorlogen minder uitgevochten.

Echt, als je de kans krijgt: ga deze boeken lezen. Je zult er geen spijt van krijgen.

  

Bange poeperds

Met vaderdag is er hier in het dorp altijd een braderie. Dit jaar stond er een bouwkraan met een bakje eraan. Daar konden liefhebbers in gaan staan en die werden dan naar 45 (!) meter hoogte gehesen.

Mr. T. en ik zijn een beetje boel bange poeperds, want wij durven dat niet. Echt, vroeger zou ik daar mijn hand niet voor om hebben gedraaid, maar ik heb op de een of andere manier hoogtevrees ontwikkeld. Kleine Zus echter, die wilde wél! Gelukkig wilde opa een ‘ritje’ met haar mee naar boven. En wow, wat was het leuk zei ze, toen ze weer beneden was. Ze wilde nog een keer! We vonden uiteindelijk een vrijwilliger in M die dus geen bange poeperd is. En M en Kleine Zus gingen samen de lucht in.

Eind goed al goed. Toch?

Op dinsdag is het omadag en dan is Kleine Zus bij oma. Daar is het hele avontuur blijkbaar nog een keer te sprake geweest en Kleine Zus kon er maar niet over uit dat papa en mama niet durfden. Al schat ze mij blijkbaar net wat hoger in, want ik ga nog best wel mee in de meeste stoere attracties in de Efteling (ik ga dus echt niet in de Pagode).

Anyway: lang verhaal kort. Kleine Zus denkt dat het met papa best nog een keer goed komt want dit was wat ze tegen oma zei: ‘Papa, zal toch ook nog een keer omhoog moeten!’.

Nou, laten we maar hopen dat dat moment nog heel lang op zich laat wachten.

 

Confessions 1

Ik ben nog lang niet door de lijstjes van mijn oude blog heen. Voor de lijstjeshaters onder jullie: wees gerust er zijn namelijk ook een boel lijstjes die ik hier niet eens plaats. 😉

Voor de lijstjesliefhebbers: hieronder staan wat vraagjes, soms eenvoudig, soms wat lastiger. Ik ben benieuwd naar jullie reacties. Dus, vul in en licht eventueel toe.

  1. ik zou graag een kopje koffie drinken met …
  2. ik gebruik … als deodorant
  3. ik erger me mateloos aan …
  4. het TBS-systeem dat vind ik …
  5. bij karaoke zing ik de sterren van de hemel op dit nummer …
  6. ik heb het volgende kapsel …
  7. merkkleding vind ik …
  8. de doodstraf daarvan vind ik …
  9. politiek is voor mij …
  10. als ik een filmrol had mogen vertolken dan was het absoluut … geweest

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Ouderdom komt met gebreken

Goed, ben ik eigenlijk helemaal af van die au-arm (dat heeft uiteindelijk gelukkig amper drie weken geduurd) heb ik nu alweer de volgende ‘au’.

Ik ben namelijk bang dat mijn gebit op dit moment een beetje een wortelontsteking aan het creëren  is. Zo van dat dat gebit dacht van ‘hé het is al zo lang geleden dat Mrs. T. tandpijn had, het wordt wel weer ‘ns tijd’.

Nou, heb ik even nieuws voor mezelf: dat hoeft niet, echt niet. Laat het maar gewoon zoals het is, dat vind ik best. Of nee, het laten zoals het nu is, is niet best, want de voortekenen zijn er al: ik kan werkelijk niets hebben aan een van mijn kiezen. Geen warm en geen koud en als ik extra hard lucht naar binnen zuig enige zelfkastijding is mij niet vreemd dan voel ik dat in heel mijn hoofd. Au dus. En niet fijn.

Maandag moet ik voor de halfjaarlijkse APK naar de tandarts. Ik denk dat hij genadeloos zijn oordeel zal vellen en dat ik binnenkort weer enige tijd in de tandartsstoel mag verblijven.

Nou valt kiespijn denk ik niet onder de noemer ‘ouderdom komt met gebreken’, maar ergens merk ik het wel hoor, dat ik geen 25 meer ben. Ik ben niet de allersoepelste (nooit geweest) en ik voel het dagelijks wel ergens trekken of pijn doen. De hele heftige pijn die ik in de afgelopen jaren gehad heb is gelukkig grotendeels onder controle, maar ik kan me dus echt geen enkele dag meer herinneren dat ik volledig pijnvrij was. En dat vind ik dus niet tof en om daarvoor dan toch maar een verklaring te vinden schaar ik het inderdaad maar onder de noemer van die ouderdom et cetera.

Hoe zit dat met jou? Vaak ergens last of nooit een centje pijn?

Kampmeisje

Vandaag vertrekt Grote Zus op brugklaskamp. En daar heeft ze mega-, mega-, megaveel zin in. Echt heul veul zin dus. Het kampadres ligt op 45 kilometer fietsen van hier, dus dat zal nog best even een aardige uitdaging zijn. Zeker gezien de weersvoorspellingen voor vanochtend, die zijn niet al te florissant helaas.

Dit is al het derde kamp van Grote Zus dit kalenderjaar. In mei heeft ze een voetbalkamp gehad en vorig weekend een minikampje van club. Dat minikampje leverde meteen haar eerste onvoldoende op. Want ze had even de impact van het minikampje onderschat. Ze ging op zaterdagochtend vroeg en kwam zondagmiddag tegen de middag doodop thuis. Ze was niet te genieten heul erg moe en met het leren is het toen niet meer helemaal goed gekomen. Ach, één onvoldoende per schooljaar moet kunnen toch?

Naar het brugklaskamp heeft ze het hele schooljaar uitgekeken. Het schijnt echt helemaal geweldig te zijn en ik heb  het programma gezien en dat ziet er inderdaad heel erg gaaf uit. Donderdag komt ze aan het eind van de middag terug. Weer die hele 45 kilometers gefietst en na al het slaapgebrek zal ze wel een poosje nodig hebben om weer de vrolijke en frisse puber te worden die ze normaal gesproken is. Ik hoop dat ze zaterdag wel weer helemaal wakker is, want dan staat ons jaarlijkse uitje op het programma dat ons richting Kröller-Müller zal brengen.

En dacht je dan dat het gedaan was met de kampen dit jaar? Nou nee hoor. Want op 1 juli vertrekt ze voor het jaarlijkse kamp van de club. En dat kamp, dat is echt een ware uitputtingsslag. Zo verschrikkelijk leuk, maar ook zo verschrikkelijk vermoeiend.

Grote Zus heeft gelukkig nooit last van heimwee, dat is bij mij wel anders geweest. Ik weet niet meer hoe oud ik was maar toen ik een keer op  kamp was en mijn ouders tijdens de ouderavond kwamen kijken wilde ik per sé mee naar huis. Ik heb nog ergens een foto waarop ik met een ontzettende witte snoet nog uit zit te huilen omdat dat feestje niet doorging. Misschien dat er daarom vaak geen ouderavonden meer gehouden worden?

Ben jij vroeger als kind ooit op kamp geweest? Wat vond je ervan? Had je last van heimwee of viel dat wel mee?

Troostkind

Het vierde (ik ben benieuwd hoe lang ik dat bijhouden vol ga houden) boek dat ik op mijn e-reader las was ‘Troostkind‘ van Loes den  Hollander.

Waar gaat het boek over?

Voor de buitenwereld lijkt het een gewoon gezin, dat het verlies van het jongste kind heeft verwerkt. Maar het ligt anders. Een van hen heeft de kenmerken van een tijdbom en brengt de anderen regelmatig in beroering. En in conflict. Astrid van Velzen is de moeder van dit gezin en op een dag in juni ontdekt ze iets wat niet alleen een gevoelige snaar raakt, maar ook de voorbode blijkt te zijn van geweld en dreiging. Ze vermoedt dat haar zoon hier iets mee te maken heeft. Hoever ga je als moeder om de daden van een kind goed te praten? Hoe lang lukt het je de andere kant op te kijken? Wat moet er gebeuren om je zover te krijgen dat je ingrijpt?

Volgens mij heb ik nog nooit een boek van Loes den Hollander gelezen, maar na het lezen van dit boek gaat daar zeker verandering in komen.

Ik vond ‘Troostkind’ namelijk zeer de moeite waard. Het verhaal is opgebouwd in twee tijdlijnen. De ene lijn beschrijft het heden, de andere vindt ook plaats in het heden, maar betreffen ‘gesprekken’ die Astrid voert met haar moeder over haar verleden. Haar moeder die streng Jehova-getuige was en waarmee Astrid op 17-jarige leeftijd -noodgedwongen- breekt.

Ik had vrij regelmatig dat ik zo in het boek zat dat ik Astrid ertoe wilde bewegen de politie in te schakelen, dus dat wil wel wat zeggen. Aan de andere kant: hoe zou je zelf reageren als je eigen kind zulke verschrikkelijke dingen doet. Lever je hem uit of probeer je zijn misdaden te verhullen?

Het lukt Hollander ook nog om aan het eind van het boek drie (eigenlijk zelfs vier al had ik die vierde wel verwacht) totaal onverwachte wendingen in het boek te verwerken. Wendingen die ik niet verwachtte en waardoor het extra indruk maakte.

‘Troostkind’ is zeker de moeite waard. Lezen dus.

Seizoen 2012-2013

Inmiddels liggen de kaartjes voor het komende theaterseizoen al weer een paar weken in de kast. En ook komend seizoen gaan we weer naar een aantal leuke voorstellingen. Althans, dat hoop ik.

Wat staat er op het programma?

Voor Grote Zus

  • Lover of loser (naar het beroemde boek van Carry Slee) → een interactieve musical.
  • Yeans → als dat net zo leuk is als vorig jaar, dan zitten we goed.
  • Hair → de rockopera, opgevoerd door kinderen tussen de 13 en 18 jaar.
Voor Kleine Zus
  • Dik Trom → de ‘vetste’ musical van het jaar.
  • Koekeloere → het bekende tv-programma nu in het theater.
  • Doornroosje → de musical.

Voor Mr. T. en mij

  • Dan maar niet gelukkig → Veldhuis & Kemper.
  • We vieren het maar → Schudden (zonder Mr. T. trouwens).
  • Electropis → Henry van Loon.
  • Rebel → Leon van der Zanden.

In het filmhuis draaien dan in in ieder geval nog twee films die ik graag wil zien. Dat zijn ‘We need to talk about Kevin‘ en ‘Extremely loud & incredibly close‘. Twee boekverfilmingen en beide boeken vond ik zeer de moeite waard.

Voor oktober staat een bezoekje aan het Gelredome gepland, want dan treedt Doe Maar daar op. Gerard van Maasakker tenslotte komt -ook in oktober da’s dan weer jammer- in ons dorp! Hij treedt, samen met de fanfare, in het verbouwde klooster. We hebben daar nog geen kaartjes voor, maar dat gaat vast wel lukken. Hoop ik.

Het belooft weer een mooi theaterseizoen te worden!