Goed, als je oudste dochter naar de middelbare school gaat, dan gaat er veel veranderen.
Ze wordt (nog) zelfstandig(er), ontmoet veel nieuwe mensen, sluit nieuwe vriendschappen, leert plannen, maakt huiswerk, doet projecten, ontdekt dat sommige dingen toch moeilijker zijn dan aanvankelijk gedacht, of juist gemakkelijker, wordt zich meer en meer bewust van haar lijf, ontwikkelt zekere schaamtegevoelens, is druk met erbij horen, en toch ook weer niet, maakt zich (gelukkig erg subtiel) op, gaat af en toe uit, is druk met twitteren, kletsen, giechelen, sporten, op de bank hangen, af en toe gruwelijk chagrijnig zijn, is soms helemaal gek zijn op haar kleine zus en dan kunnen ze uren samen spelen en soms kan ze haar kleine zus wel achter het belang plakken. Ze heeft een mooi leven die oudste dochter van mij.
Ik groei met haar mee, vind het een eer om haar moeder te mogen zijn, geniet van hoe ze denkt, kletst, praat en af en toe hebben we enorme heibel. Die we gelukkig snel weer ‘afknuffelen’.
Ik had nooit van mezelf kunnen verwachten dat ik het zo leuk zou vinden, dat moederschap. Eigenlijk ben ik er maar zo’n beetje aan begonnen en ‘we zouden wel zien hoe het zou gaan’. Nou, het gaat geweldig vind ik.
Het enige dat ik echt moeilijk vind is loslaten. En dan loslaten in relatie tot haar (verder) weg zien gaan. Ik weet het: het is suf, maar zo voelt het. Ik bedoel maar, ook dichtbij kan er natuurlijk van alles gebeuren. Toen Grote Zus laatst helemaal naar Amsterdam ging vond ik dat best heel akelig. Er zou toch ‘ns wat gebeuren!
En gisteren? Gisteren liet ik weer een stukje los. Grote Zus ging samen met vijf vriendinnen helemaal alleen (als in zonder grote mensen) naar de Efteling.
Man wat duurde de dag lang. Ze vertrok om kwart over acht en kwam tegen zeven uur ‘s avonds weer terug. Ze had het helemaal geweldig gehad. Haar snoet straalde, het was magisch, fantastisch, gezellig en zo leuk geweest. Ze wil volgend jaar weer! 😉
Ik ben erg blij dat ze zo genoten heeft en ik weet dat het erbij hoort dat loslaten. Maar dat neemt niet weg dat ik stiekem blij was dat Kleine Zus gewoon bij een kinderfeestje was gisterenmiddag. Lekker dichtbij.