Afgelopen woensdag was het zo ver, ik zou naar Doe Maar gaan! Eigenlijk best heel raar: toen Doe Maar megapopulair was in de jaren tachtig van de vorige eeuw, was ik niet zo’n gillend meisje dat met door tranen bevlekte wangen van wanhopig verlangen naar hun concerten ging. Toen was ik niet zo’n meisje dat zuchtte bij de aanblik van Ernst Jansz of Henny Vrienten (hoe moet dat eigenlijk voor de beide Jannen geweest zijn? Dat 98,65% van alle fans gillend gek werden van die twee), dat haar hele kamer volhing met posters en steeds maar weer opnieuw hun nummers draaide op een, via de radio opgenomen, cassettebandje. Ik geloof wel dat ik een of twee buttons had, dát dan weer wel.
De muziek van Doe Maar, wie van mijn generatie is er niet groot mee geworden? Wie van mijn generatie kan deze nummers niet bijna allemaal van voor tot achter meezingen? Wie van mijn generatie houdt er niet van de reggae-achtige muziek die zoveel herinneringen aan reeds lang vervlogen tijden oproept?
Ik ben uiteindelijk, als volwassen vrouw, wel naar twee concerten van Doe Maar geweest, dat waren beide concerten terwijl ze al lang gestopt waren. 😉 Wat is dat toch met die steeds maar weer hun comebackmakende bands? En ooit ging ik naar Aardige Jongens, wat verre van onaardig was.
Enfin: het concert van afgelopen woensdag was genieten pur sang. We stonden in het eerste vak waar heerlijk veel ruimte was (dat dat kwam door het rijdende podium dat er doorheen moest, wisten wij in eerste instantie niet). Jongens, wat was het geweldig! Een concert van begin tot eind mee kunnen zingen. Een heerlijke sfeer, een geweldige Joost Belinfante en dan ook nog Frank Boeijen mogen zien.
Doe Maar schonk veel mensen een fantastische avond.
_____________________________________________________________________
De WE-300 had dit keer als onderwerp: verzorgen. En het leukste van alles? In februari mag ik weer!!! De andere bijdragen ook lezen? Klikkerdeklik!
Door deze we-300 lees ik dan eindelijk iets over het concert. Zelf ben ik niet zo’n fan. Ook niet geweest.
Hemeltje wat is het ‘donker’bij jou.
Soms denk ik wel eens moet dat nu,artiesten die maar blijven teren op oude successen. Maar bij Doe maar heb ik dat niet zo,vind de teksten zonder muziek al de moeite waard.leuke insteek deze we-300
Ik vond het leuk, de muziek. Maar die meisjes, daar begreep ik echt niks van. Overdreven gedoe. Ik ben ze alleen maar leuker gaan vinden. Heerlijke muziek.
Oh enne.. die Jannen… die waren maar wat blij dat zij minder last hadden van die meisjes. Uiteindelijk zijn die meisjes een belangrijke reden geweest om te stoppen….
Leuk om te lezen zo, ik hoor het van veel mensen. Ken ook de nummers wel maar niet echt ooit ook maar iets van fan geweest….. Maar wel knap om na zoveel jaren nog terug te komen.
Hihi, ik zou afgelopen zaterdag ook met man gaan, oppas geregeld, en toen om 17.00 werd jongste ziek. Ik bleef thuis en man ging met een vriend … ik was lichtelijk teleurgesteld 😉
Een persoonlijke ervaring omgebouwd tot WE verhaal. Hmmm, je bent een van die enthousiastelingen. Ik geloof dat de concerten aardig zijn aangeslagen. Nu ben ik niet zo van doe maar maar ik gun het Henny en Ernst (die laatste ken ik wel van de folkgroep CCC) beslist.
Erg leuk dat je het zo prettig hebt gehad en… dat er nog iets in het vat zit 🙂
Fijn dat het zo geslaagd was, mijn schoonzus is ook geweest op die zaterdag!
Ook zij was enthousiast en ze is 65, was altijd al fan van ze.
Nog een fijne zondag!
ik heb al meer blogjes over dit concert gelezen, wist niet eens dat ze naar de gelre dome gingen!
moet nodig eens onder die steen vandaan kruipen….
Pingback: Een WE-300 voor iedereen | Platoonline
Oh meis wat heerlijk voor je!
En ja ik herinner mij ze natuurlijk ook nog, al had ik het ook nooit benauwd bij het zien van de heren 😉
Fijn dat je zo genoten hebt, het is je zo gegund!
Oh, nou baal ik nog een keer dat ik toch niet heen ben gegaan…
Ik had, qua vroeger, ‘t zelfde als jij. Vond de muziek leuk maar moest niets hebben van die hysterie er omheen. Zelf nog nooit naar ‘n concert van de mannen geweest (zou naar ‘t eerste reunie concert gaan, vriendinnetje zou kaartjes halen maar kon ‘s ochtends d’r bed niet uitkomen… dat ‘r later nog wel kaartjes in omloop waren, wist ik niet).
Gisterenavond kon ik er onverwacht wél ineens heen. Jééééémig wát ‘n feest! Wat heb ík ‘n tópavond gehad zeg!!! Zit ‘r nóg van na te genieten!!! Hé-le-maal fantástisch!!
Aaaaaah, doe maar en frank boeijen, echt jeugdsentiment dit!
klinkt goed! Ik vind concerten altijd fijn, als het tenminste een band is waar je iets mee hebt 😉
Ja leuk, dat jeugdsentiment. Moet heerlijk zijn om je weer even in die sfeer onder te kunnen dompelen.
Janny
Ik was ook te oud om histerisch te doen, maar ik was wel een groot fan. Afgelopen woensdag was dus inderdaad top en alle liedjes helemaal meegezongen. Dat liedje van Ernst Janz heeft hij ook bij Boudewijn de groot gezongen, daar speeldehij in de begeleidings band.
Leuke WE… Leuke invalshoek .. En fijn dat je genoten hebt,
Leuk dat je zo hebt genoten! Mijn broer had vroeger ook cd’s van DoeMaar.
Geniet van je weekend!
liefs Insoon
Ik vond DoeMaar wel leuk maar heb nooit mijn kamer volgehangen met posters van hen.
Leuk dat je zo genoten hebt! Destijds was ik nét een beetje te oud om een echte Doe Maar fan te worden. Maar ik vind ze wel erg leuk. Ernst Jansz heeft trouwens een heel mooi boek geschreven over de geschiedenis van zijn vader: De Overkant. (misschien een tip)
Een heerlijke enthousiaste WE. Leuk om te lezen.
Manlief was ook enthousiast!
Een WE om blij van te worden. Fijn dat je zo genoten hebt! 😀