De affaire

Soms, dan valt een boek heel erg tegen. ‘De affaire‘ van Sante Montefiore is zo’n boek. Da’s jammer want haar andere boeken zijn eigenlijk meestal echt wel de moeite waard. Ik ga er dan ook weinig woorden aan wijden en beperk me tot twee stukjes uit het boek die me wél troffen.

De simpele waarheid is dat je in het leven niet alles kunt krijgen wat je wilt. Plicht hoort op de eerste plaats te komen wanneer je twee kleine mensjes op de wereld hebt gezet. Het is jouw verantwoordelijkheid om hun een solide basis voor het leven te geven. Denk maar niet dat het niet zo is. …

Weet je, we leven in een wegwerpcultuur. Als er een gat in een trui zit, repareren we dat niet, zoals onze moeders deden, maar gooien we het hele ding weg en kopen een nieuwe. Als we iets willen hebben wat we niet kunnen betalen, kopen we het toch op krediet en betalen het later, en weet je waarom? Omdat we denken dat alles wat we willen hebben ons ook toekomt. Geluk zien we als ons recht, net als ons recht om op deze aarde te leven. Wij zijn van de ‘ik-generatie’ en alles draait erom dat ‘ik’ gelukkig te maken. Dus als we verlangen naar de man van een andere vrouw, hebben we het gevoel dat we recht op hem hebben, omdat ons geluk voorop staat en niemand in de weg mag staan. We hebben geen plichtsbesef of verantwoordelijkheidsgevoel meer en ik weet ook wel dat ik nu net zo klink als mijn grootmoeder, maar zij leidde wel een moreler leven; ze legde een gelofte af ten overstaan van God en hield zich daaraan, of ze nu gelukkig was of niet. Het draaide toen niet allemaal om ‘ikke, ikke’, maar om verantwoordelijkheid voor je keuzes en plicht prioriteit geven boven persoonlijke beloning. …

De ellende van deze wereld komt voor een groot deel voort uit egoïsme. Het idiote idee dat we een van God gegeven recht zouden hebben om maar de hele tijd gelukkig te zijn, en als we dat niet zijn, is er iets niet in de haak.

* * *

Mijn geluk wordt altijd bedorven door verdriet. Ik anticipeer erop dat er een eind aan komt, of dat ik het kwijtraak. Ik wou dat ik echt van het hier en nu kon genieten zonder die angst te voelen.

Wat zou je ervan denken om gewoon los te laten? Dingen die moeten gebeuren, gebeuren toch wel; daar veranderen jouw negatieve gedachtes niets aan. …

Maar het is zo menselijk om graag te willen dat iets voortduurt en dat je gerustgesteld wordt. Als iemand tegen me zou kunnen zeggen dat mijn kinderen tot op hoge leeftijd goed gezond blijven, zou ik van hen kunnen genieten zonder die verschrikkelijke angst om ze kwijt te raken of dat ze ziek worden.

Hoor eens, het leven deelt je bepaalde kaarten toe. Je weet niet welke kaarten dat zijn, maar ze bepalen wel wat er gebeurt in je leven: of je ziek wordt, wordt overreden door een auto of op een andere manier met verlies te kampen krijgt. Die gebeurtenissen dienen om ons iets over onszelf te leren, zodat we betere mensen kunnen worden. Op wat voor manier heb je daar dan zelf iets over te vertellen? Door te kiézen hoe je erop zult reageren.

Twee stukjes die me wel wat deden. Uit een boek dat me verder heel weinig deed. Helaas.

12 gedachten over “De affaire

  1. Pingback: De spelbederver van het leven: angst « Mrs.dBvZ

  2. Onder de ombuboom vond ik een prachtig boek dat ik met tranen in m’n ogen heb gelezen. Deze laatste heb ik ook gelezen, maar ben inderdaad nu alweer vergeten waar het overging…

  3. Jammer dat het boek tegenviel. Ik had het afgelopen week ook dat ik een boek van een favoriet schrijver las en er maar niet doorheen kon komen. Normaal gesproken vind ik Sante Montefiore ook een goed schrijfster. Maar dit boek zal ik maar laten liggen.

  4. “Dus als we verlangen daar de man van een andere vrouw, hebben we het gevoel dat we recht op hem hebben, omdat ons geluk voorop staat en niemand in de weg mag staan. We hebben geen plichtsbesef of verantwoordelijkheidsgevoel meer.”
    Het is natuurlijk tekst uit een boek, maar bovenstaande kan ik me niet in vinden, ik ben zelf in zo’n situatie beland, maar zou nooit vinden dat ik ‘recht op hem heb’ en heb gelukkig nog wel plichtsbesef en kies ervoor om de andere kant op te lopen, in plaats van zijn kant op ….

    Ben zelf nu nog bezig in boek van deze schrijfster over ‘de tuinman’ en er is helaas geen doorkomen aan. Heb er maar weer een zelfhulp boek bij gepast, dat leest lekkerder weg 🙂

  5. Ik ben geen lezer, daarom reageer ik nooit op jouw boekrecensies maar dit zijn stukjes tekst die mij ook zeer aanspreken.
    Dank voor deze mooie inzichten op deze zonnige zondag 🙂

  6. Ik heb het boek digitaal en ook nog de titel “onder de ombu boom”.
    Nou ja, als ik echt niks meer te lezen heb begin ik er dan misschien aan 😉
    Bedankt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *