Ik heb “het geloof” altijd al een moeilijk iets gevonden. Want wat geloof ik? Hoe geloof ik? Waarin? In iemand? God? Of Jezus? Iets? Mezelf? De liefde? Een kerk/de Paus? Nou, in dat laatste in ieder geval niet!
Ongelooflijk wat een uitspraken de Paus onlangs weer gedaan heeft over homoseksualiteit en dergelijke. Ik kan daar met mijn pet dus echt niet bij. Waarom doet hij dat nu? Vindt het Vaticaan het niet belangrijk dat hij met zijn uitspraken heel veel mensen verdriet doet? Heel veel mensen tegen zich in het harnas jaagt? Is de leer uit de bijbel nu echt zo star? Is het niet zo dat we behoefte hebben aan verbinding, niet aan uit elkaar drijven?
De kerken stromen hier leeg. Maar waarom stromen ze leeg? Omdat wij het te goed hebben, omdat we nadenken, omdat wij toch voor tolerantie zijn al zou je ook dat vaak niet meer zeggen, maar dat is een ander verhaal of omdat we ons niet kunnen vinden in de starre en strakke leer die gepredikt wordt? Die gewoon niet meer bij deze tijd past. Ik scheef het al eerder: de kerk is blijven steken in de middeleeuwen en dat is zo jammer.
Het bisdom hier is niet veel beter. Het wordt strenger en strenger. Er is minder mogelijk. Vrijwilligers (waaronder mijn moeder) die zich met hart en ziel inzetten voor de kerk worden door het bisdom regelmatig als lastig ervaren terwijl zij alleen maar proberen het geloof voor mensen begrijpelijk te houden. Terwijl zij alleen maar proberen ervoor te zorgen dat men iedere week nog op zijn minst een woord- en communiedienst kan bezoeken. Want daar is, zeker in ons dorp, duidelijk nog behoefte aan.
Jonge pastoors zijn vaak heel erg strikt in de leer, dat botst met de (vaak oudere) mensen die minder strikte regels gewend zijn.
Hoe kan een organisatie die zelf zoveel fouten maakte (ook al vind ik nog steeds dat individuele acties nooit een instituut aangerekend kunnen worden. Wat het instituut wél aangerekend kan worden in mijn ogen is hoe men er vervolgens mee omging of hoe men juist probeerde de boel in de doofpot te stoppen), zich zo onbuigzaam en bikkelhard opstellen? Was het niet de bedoeling dat we onze naaste lief zouden hebben? Waar is dat dan gebleven?
Soms denk ik erover me uit te laten schrijven als Katholiek. Maar tegelijkertijd houdt een heleboel me tegen. Het hoort bij mij, bij mijn opvoeding, cultuur, geschiedenis. Bij mijn moeder, familie, bij het leven hier in Brabant. Mr. T. en ik geven onze kinderen best wat van het geloof mee. De meiden zijn allebei gedoopt en Grote Zus deed zowel haar Communie als Vormsel en is nog steeds maar niet meer zo lang denk ik misdienaar. Kleine Zus doet in april haar Communie. Maar we zitten zelden in de kerk. Want dáár vind ik het in ieder geval niet: dat geloof. Waar het wel te vinden is? Laat het ff weten. 😉
Ik kan me hélemaal vinden in het stukje van rietepietz. Had ‘t zélf niet beter kunnen verwoorden!
Ik heb mij in 1998 laten uitschrijven, dat hele geloof hecht ik geen waarde meer aan.
Gr. Elise
Heeft iemand gelezen wat de paus daadwerkelijk zei?
Zie http://katholieknieuwsblad.nl/nieuws/item/3097-klacht-tegen-haatzaaiende-berichtgeving-nos-over-paus.html
en http://katholieknieuwsblad.nl/nieuws/item/3096-wat-zegt-de-paus-over-genderideologie?.html
Ik vind ‘het geloof’ zoiets totaal anders dan ‘de kerk’. Ik denk (maar ik zit er misschien faliekant naast; het is slechts mijn opvatting) dat Jezus (waarvan ik denk dat die wel degelijk heeft bestaan en waarvan ik ook denk dat hij zich zoon van God noemde) wederzijds respect en vertrouwen predikte. En dat is wat ik mijn kinderen probeer mee te geven en wat ik (nou juist) niet in de kerk vind. Zoals je moeder zegt, wacht ik ook niet tot de kinderen volwassen zijn om ze mijn liefde voor theater te laten zien. Dat wederzijds respect en vertrouwen is dan ook een vaak aangehaald onderwerp van gesprek (zonder te beweren dat het helpt…..). Ook als het over de Islam gaat. Ook als het over homo’s gaat. Ook als het over de kerk gaat.
Maar zoals gezegd. Als de paus dergelijke uitspraken doet als onlangs, dan telt hij de leden van ‘zijn achterban’ om zijn uitspraken te rechtvaardigen. En dat zijn de mensen die als katholiek staan geregistreerd. Daarnaast zie ik nog bijna dagelijks het strakke keurslijf waarin mijn moeder katholiek is opgevoed; en daar nu nog ‘last’ van heeft. (Tussen aanhalingstekens omdat ze dat zelf wellicht niet zo ervaart.) Daar wilde ik liever niet bij horen. Maar ik begrijp hen die dat een stap te ver gaat.
Doen wat je goeddunkt zonder anderen het hoofd te stoten is vaak niet of nauwelijks mogelijk.
Ik denk dat je mijn opmerking van de week over ontdopen wel op Twitter hebt gezien? Ik vind het ook iets moeilijks. Ben RK opgegroeid met alle toeters en bellen zeg maar, maar heb zelf alleen oudste laten dopen en communie laten doen. De andere zonen niet… dat zegt ook wel iets over ons denk ik.
Dat ontdopen is het ook niet hoor, voor mij. Dat vind ik een beetje een belediging voor mijn moeder.
Zijn ze strenger geworden? Dat lijkt me zo onlogisch. Je zou juist denken dat kerken mee gaan met de tijd en er wat meer moderne denkbeelden op na houden. Inderdaad jammer. Niet voor mij, maar voor de mensen die wel geloven en daar wat mee willen doen.
Ik ben van huis uit niet gelovig, maar zat op een streng christelijke school en had vriendinnnen die stuk voor stuk uit christelijke gezinnen kwamen. Ik heb dus heel wat kerken vanbinnen gezien en ben zelfs lid geweest van een bijbelclubje 🙂 Het voelde altijd heel plezierig en veilig. Wat dat betreft vind ik het soms jammer dat ik niet geloof, maar ja… je kunt het niet dwingen. Ik ben er nu te nuchter voor, denk ik.
Oftewel: het geloof is een zooitje. Ik ben van mening dat de meeste mannen die lange jurken dragen vreemde gedachten hebben. Is het niet omdat ze in een spagaat zitten omdat ze zelf geen seks mogen hebben, dan wel dat ze het alle anderen willen beletten, tenzij het om vergaren van nageslacht gaat.
Kun je het de jurken kwalijk nemen? Ik ben bang dat ze niet weten wat echte liefde is.
Het zou verboden moeten worden dat de paus andere mensen met zijn persoonlijk geloof lastig valt!
De HHH geloofd in God en belijd het katholieke geloof.
Ik ga een paar keer per week naar de kerk.
1 keer naar de H.Mis
1 keer een uur aanbidding, waarin ik zo fijn mijn geloof kan voeden.
Daarnaast bid ik veel, voor mijzelf, mijn gezin, de zieken en allen die het nodig hebben. (vooral webloggers)
Ik heb ooit eens een truukje geleerd, dmv elke keer als ik ergens voor moet wachten, te gaan bidden.
Weet je wel hoe vaak een mens ergens op wacht in zijn leven?
De paus is de baas van de katholieke kerk.
En er is maar één kapitein op een schip!
Hij is de plaatsvervanger van Jezus op aarde.
En Jezus zei ooit eens, “gaat en vermenigvuldigt u”!
Daarbij vraagt de HHH zich af, hoe moeten homo’s zich nu toch vermenigvuldigen?
En het is simpel hoor, want Jezus zei ook, ” je bent voor mij, of tegen mij”!
Aan u allen de keuze!
Met veel intresse lees ik de uitgebreide reacties op jouw verhaal. Inderdaad voel ik vaak de pijn van wat er allemaal gebeurt in de kerk. Als ik de uitspraak lees van de Paus over homo,s begrijp ik dat totaal niet. Een uitspraak die gericht schijnt te zijn tegen ons eigen Petekind waarvan ik weet hoe moeilijk hij het gehad heeft en hoe hij geworsteld heeft in zijn pubertijd. Een uitspraak tegen onze buurjongen die altijd zo ontzettend lief is voor z,n gehandicapte broer en die jarenlang een toegewijde misdinaar was.Niet alleen de homosexuele mensen zelf, maar ook hun ouders hebben het vaak moeilijk gehad met het ánders’ zijn van hun zoon of dochter en verdienen die dan niet de liefdevolle steun van kerk? En toch, de kerk is mijn thuis. Bijna elke zondag vind ik er rust en inspiratie en doordat we gezegend zijn met een liefdevolle en milde voorganger is het kerkbezoek hier ver boven gemiddeld. Jullie hebben je eigen vrijheid en kies vooral je eigen weg hierin.Dat jullie kinderen gedoopt zijn en die van je broer niet is een keuze die ik respecteer. Maar dat jonge ouders hun kindje zien als ‘Godsgeschenk’ en dat in de doop willen laten zien én dat je probeert je kind op te voeden met dingen die jezelf belangrijk vindt is toch vanzelfsprekend? Als ouders een hobby hebben die heel veel voor hen betekend wachten ze toch ook niet tot hun kinderen jongvolwassenen zijn eer ze hun er kennis mee laten maken?
Ik zal me waarschijnlijk nooit laten uitschrijven als Katholiek maar moet me zelfs tegenover mezelf (en veel andere mensen) verdedigen voor die keuze.
Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde maar ben nog nooit een geloof tegengekomen waar ik mij thuis bij voelde. Juist vanwege die strenge regels enzo.
We hebben de meisjes na de geboorte laten dopen omdat wij dat bij onze cultuur vinden horen. Uiteraard is dat een beslissing die je samen neemt en Mr. T. is toch kerkser/geloviger dan ik. Maar wat het dopen betreft: ik vind ook echt dat dat erbij hoort. Net zoals het doen van de communie. Die hier overigens terdege voorbereid wordt zodat de kinderen heus wel weten wat God en de kerk is. Op het niveau van de kinderen. Wat betreft het vormsel. Ook daarvoor geldt een voorbereiding die men doet. Grote Zus mocht kiezen of ze wel of geen vormsel deed. Ze wilde het wel doen, deels omdat de meesten het deden denk ik, maar deels ook omdat ze toch wel gelooft.
Misschien was het gemakkelijker als de rituelen anders zouden zijn. Dus dat baby’s niet automatisch gedoopt etc. worden, maar dat ze inderdaad zelf op oudere leeftijd (jong volwassen) kiezen wat ze willen. Maar dat is nu eenmaal niet zo bij de RK.
Het is ook lastig om de kerk/het instituut los te zien van het geloof in ons kleine dorp en de familiebanden. En dát vind ik overigens ook niet erg. Ik vind het geen probleem om in sommige gevallen water bij de wijn te doen om daarmee anderen blij te maken. Waar ik wel een probleem mee heb, heb ik in mijn logje geschreven: met de ontzettend starre en middeleeuwse opvattingen van de paus.
Hallelujah! Dat wekt nogal reacties op hé, over de kerk en het geloof schrijven. Soms wilde ik dat ik kon geloven, en steun/kracht uit het geloof zou kunnen halen. Maar wat ik laatst ook al schreef, ik heb me uitgeschreven, vanwege de uitspraken van de Paus, waar ik persoonlijk niets mee te maken wil hebben. Ik dacht dat de RK Kerk en het geloof ook stond voor naastenliefde. Nou, dit soort uitspraken wekt alleen maar haat op. Wij, in Europa, lachen er misschien om, maar in bepaalde landen zul je als homo de doodstraf krijgen omdat je homo bent. En als de Paus eraan meewerkt door dit soort uitspraken zal het nooit als normaal worden gezien door bepaalde gelovigen. Heel triest, toch?
Helemaal eens met Ellen! En eerlijk gezegd snap ik niet zo goed waarom je de kinderen communie enzo laat doen dan als je eigenlijk niet gelooft in wat de kerk ze leert. Natuurlijk uit liefde en respect voor je ouders en hun achtergrond maar toch?!
Nou in elk geval vind je het geloof niet in een mens (de paus) want mensen zijn zonder uitzondering feilbaar. Ik kom ook niet in de kerk, maar ik geloof wel. Alleen wijkt dat nogal af van het christelijke geloof. Ik ben toch meer overtuigd van reïncarnatie en de leer van oorzaak en gevolg waarbij de liefdesboodschap is: God laat niemand vallen, ook de ergste zondaar niet en elk mens krijgt net zoveel kansen als hij nodig heeft. Geen hel, geen vagevuur, maar een omarmende, universele godheid die maar een ding wil: dat die mensen met die vrije wil, die er vaak zelf zo’n puinhoop van maken, het goede zullen kiezen en daardoor geestelijk zullen groeien en zo het werkelijke geluk zullen bereiken.
De kerk predikt inderdaad vaak hel en verdoemenis en geven niet het goede voorbeeld. Dat is het gedrag van een organisatie die ziet dat hij terrein verliest. Maar dat is onontkoombaar. Mensen worden wakker en zijn intelligenter dan de meeste vastgeroeste kerkleiders. Jij ben daar een mooi voorbeeld van.
Ik kan alleen maar zeggen: doe niet wat de traditie je ingeeft maar wat je in je hart voelt.
Natuurlijk heb ik al heel lang en intensief over geloof nagedacht. Ten eerste moet me van het hart dat geloof en Kerk absoluut niet hetzelfde zijn. Je beschrijft heel goed dat de kerk voor jou een kwestie van cultuur en geschiedenis is, maar dat je er geen geloof vindt. Nu is mijn standpunt altijd geweest dat een kerk God moet vertegenwoordigen en als hij dat niet doet, is het niet de juiste kerk. Een instituut dat jarenlang misbruik van kinderen in de doofpot stopt, dat het nazisme voorzichtig goedpraat, dat mannen verbiedt om te trouwen en de Heer te dienen, KAN volgens mij niet God vertegenwoordigen. Dat neemt niet weg dat je veel vrienden en liefde kan vinden bij de mensen die tot jouw kerk behoren. Dan kan je besuiten om er daarom deel van uit te willen maken. De Paus pretendeert de vertegenwoordig ervan God op aarde te zijn, maar iedereen verwerpt de Paus als zodanig. Tja, dan is het voor mij duidelijk. Ik zou nooit me bij zo’n kerk aansluiten om mijn geloof.te belijden. Ik zou op zoek gaan naar een Kerk waarvan ik zou weten dat die God op aarde vertegenwoordigt en anders zou ik me helemaal niet bij een kerk aansluiten….
Want de kerk is alleen maar een instituut dat je helpen moet om je geloof verder te ontwikkelen en je naastenliefde toe te laten nemen, toch?
Ik weet zeker dat God bestaat 🙂
das vast punt 1 voor mij
Verder denk ik wel eens en dat zeg ik ook wel eens, stel ik leef volgens hoe ik de bijbel lees/begrijp/denk te begrijpen….vergeef mijn naasten, geef aalmoezen aan armen, maar bovenal heb de ander lief als mijzelf…… ( en stel iedereen zou dat doen, zou de wereld dan niet absoluut mooier zijn)???
maar goed stel ik leef zo…. en ik sterf en er blijkt geen God te zijn, maar niks…. dan heb ik volgens mij toch het beste gedaan met hoe mijn leven te leven?
Dus een win-win 🙂
De kerk is niet meer van deze tijd, daar geef ik je gelijk in. En toch zijn er mensen die er steun, of iets vinden wat ze elders niet vinden. Je ziet ook ander soort kerken opkomen, de amerikaanse soort met opzwepende dominees en veel zingen en zegenen. Daar voel ik me ook absoluut niet fijn bij, maar een deel van mijn schoonfamilie is daar absoluut helemaal happy mee.
Wauw, dit is echt zo goed verwoord zoals ik het voel! Ik identificeer me echt totaal niet met de kerk die de Paus schetst, maar voel me wel verbonden met het katholieke geloof. Echt zo zo jammer dit, het voelt voor mij als: iedereen is welkom bij God, maar er zijn wat uitzonderingen. En waarom?? Geen idee. Het ergste vind ik nog dat het in zijn speech voor dag van de vrede gezegd is dat homo’s een bedreiging voor de vrede zijn. Ik denk dat het tijd word dat we een paus krijgen die wel in de echte wereld geweest is. Met een gezin en alles er op en er aan. Want hoe kan iemand die officieel altijd alleen geleefd heeft iets zeggen over hoe man en vrouw zouden moeten functioneren?
ik vind het ook allemaal zo moeilijk. ergens hoop ik nog op meer, bid ik soms nog tot God, ook al zegt m’n hoofd al jaren dat dat de indoctrinatie van vroeger is.
maar dat je je tegenwoordig serieus moet schamen voor het geloof, dat is altijd natuurlijk al geweest. als je ziet wat er in naam van het geloof gedaan is, altijd al. dit is ook erg, maar niet zoveel erger dan wat ze altijd al deden.
veroordelen.
terwijl er toch in de bijbel staat, oordeelt niet, opdat gij niet veroordeeeld wordt? toch?
gekkigheid.
Geloof alleen wat er in de bijbel staat. Dat is inderdaad een oud boek maar nog zo actueel! Wat God in de bijbel zegt is waar, niet wat mensen bedenken.
Ik ben protestant, dus dat is iets anders dan katholiek. Ik ben geen lid van een kerk, maar als ik naar een kerk ga, dan is het een evangelische kerk. Naar mijn idee zijn deze kerken al een stuk moderner en is er (meer) ruimte voor iedereen.
Qua de bijbel… Dat snap ik ook niet. Heb je naaste lief als jezelf en God boven alles lijkt nogal vaak vergeten te worden. Het feit dat je niet mag oordelen ook. Jammer dat hier ook de nadruk op wordt gelegd, want er staan ook zoveel mooie dingen in de bijbel.
Moeilijk onderwerp voor veel mensen en ik hoop dat ik niemand op de ziel trap met mijn mening .
Ik worstel zelf niet , ook nooit gedaan want hoewel Ned. hervormd gedoopt en opgevoed , had ik al jong alle tegenstrijdigheden in het geloof op een rijtje en liet me uitschrijven .
Zelf vind ik kinderen dopen verkeerd , een geloof kun je beter pas kiezen als je volwassen bent al is er natuurlijk niets mis mee met kinderen op het gebied van geloof te ontwikkelen , maar dan wel “multi religieus” omdat er anders niets te kiezen valt .
Zodra je als volwassenen vrijwillig voor een geloof kiest heb je naar mijn idee ook de plicht naar de voorschriften te leven en is het geen optie bepaalde regels af te wijzen ,er zijn nou eenmaal geen voordelen zonder nadelen .
Mijn opvatting over geloof kan ik kort formuleren “het geloof bestaat bij de gratie van mensen die niet in zichzelf kunnen geloven ” !
Nogmaals ,dit is uitsluitend mijn mening en ik gun ieder zijn ándere mening !
Ik ben het zeker met je eens qua het dopen van kinderen. Volgens mij is de doop voor mensen die bewust voor God kiezen en ja zeggen, niet voor kinderen die geen idee hebben van wat er gebeurt.
Ja precies , en vooral het katholieke geloof is met de communie bij jonge kinderen, in mijn ogen ,bezig met een vorm van “omkopen” want natuurlijk vind ieder kind zo’n dagje middelpunt met cadeautjes prachtig !
Ik dan weer wel in de oprechtheid van de ouders die het beste voor hun kind willen .
oeps ,” ik geloof dan weer ” had er moeten staan .
Ik heb niets meer met mijn geloof, het RK-geloof. Ik overweeg me zelfs uit te laten schrijven
Lastig onderwerp. Wij zijn er uitgestapt.
Erg herkenbaar! Ik worstel de laatste tijd met dezelfde dingen. Ben ook katholiek opgevoed; doop, communie, vormsel. Nu ga ik nooit naar de kerk, omdat ik een gevoel van aansluiting mis. Ik weet niet of ik in God geloof, maar wel in de christelijke waarden. Zo proberen we ook de kinderen op te voeden. Ik denk er zelf juist wel over om me uit te schrijven. Ik geloof liever los van een bepaalde kerk met zijn starre regels. Ik ga liever wel naar een kerk als niet meer officieel ingeschrevene dan dat ik als ingeschrevene nooit ga. Nou ja, ik moet het nog even laten bezinken.
Aan de andere kant: stel dat je een goed doel steunt, maar die organisatie maakt zich schuldig aan slechte praktijken. Dan zeg je waarschijnlijk direct je lidmaatschap op. Je gaat dan misschien op zoek naar een andere organisatie die eenzelfde goed doel steunt, maar dan op een goede manier. Zo zie ik dit ook een beetje. Je keert met uitschrijven niet het geloof de rug toe, maar je verandert de weg ernaartoe.
Ik ben niet meer RK. Mijn man en kinderen ook niet.
Het lijkt me voor jou idd heel moeilijk. Jouw lieve mama, die zo intens gelooft (ook absoluut niet gelooft in de Paus volgens mij…), jouw liefdevolle opvoeding. De opvoeding van je kinderen, die “iets” met de kerk hebben.
Ik geloof. Mijn geloof is niet iets wat met “de kerk” te maken heeft. Het is meer een relatie tussen God en mij. De Bijbel geeft een duidelijke definitie wat “geloof” is, namelijk:
Het geloof is de zekerheid van de dingen, die men hoopt en de overtuiging van de dingen die men niet ziet. (Hebr. 11:1)
Het geloof heeft dan ook te maken met dingen, die niet concreet en tastbaar zijn. Er zijn mensen die zeggen, dat ze alleen maar geloven wat ze zien. Nou, dat zie ik dus anders. Heb jij hoofdpijn? Laat eens zien dan, want ik geloof niet dat hoofdpijn bestaat. Ohhhh je kunt je hoofdpijn niet laten zien….toch ben je er zeker van dat hoofdpijn bestaat.
Natuurlijk staan er in de Bijbel veel dingen, die zwaar en moeilijk zijn / lijken. Maar in de (kath) kerk zijn er veel regels en wetten, waarover NIKS in de Bijbel geschreven staat. En DAAR heb ik moeite mee. Waarom mag een priester niet trouwen? NIET omdat het in de Bijbel staat, maar omdat een Paus dit zo heeft bestemd. Onder paus Leo I (440-461) en paus Gregorius de Grote (590-604) werd de celibaatsplicht als wet opgelegd. Daartussen was het ook voor priesters mogelijk, om getrouwd te zijn. Ik mag niet oordelen over mensen, die anders denken, leven en / of handelen dan ik … en over hoe de Paus over bv homosexualiteit praat kan ik alleen maar boos worden. Soms doet de waarheid pijn (dit schrijf ik als reactie op jouw “Vindt het Vaticaan het niet belangrijk dat hij met zijn uitspraken heel veel mensen verdriet doet?” en soms doe je mensen verdriet door iets wat je gelooft of wat je overtuiging is. Dat is in ons dagelijkse leven niet anders (hoeveel ouders doen hun dochters verdriet omdat ze piercings verbieden bv of omdat hun dochters niet tot middernacht weg mogen blijven zoals hun vriendinnetjes) Maar het ligt wél aan de manier waarop dit gezegd / uitgelegd wordt. Veel dingen / regels moeten per gezin worden vastgelegd. Soms ook per kind in een gezin (1 kind kan goed omgaan met een mobiele telefoon en een ander kind heeft daar hulp / regels bij nodig). De Paus ziet “zijn” kerk als 1 groot gezin en legt voor dit gezin de regels vast. Ik ben blij dat ik niet bij dit gezin hoor. En misschien is het voor jou ook tijd om kwa geloof “op kamers te gaan wonen” 🙂
Wat moeilijk lijkt me dit, voor al die mensen die hier mee worstelen.
Bij ons is enkel mijn vader gedoopt, ik ben niet met het geloof opgevoed. Ze waren er altijd heel open in en laten mij vrij de de keuzes die ik gemaakt heb als het om het geloof gaat. Op de basisschool ging ik wel altijd naar godsdienstles en catechese.