In de krant van een paar weken terug stond een interessant artikel met de titel ‘je bent elf, doe het zelf’. Het ging over het feit dat de meeste kinderen steeds later zelfstandig worden omdat ouders hun kinderen -uit liefde weliswaar- te veel beschermen en ze daarnaast vaak een boel dingen uit handen nemen. ‘Ik doe het zelf wel even, dan gebeurt het tenminste goed, zoals ik het wil en snel’ is dan de gedachte.
De belangrijkste taak van een ouder is, aldus de krant, werken aan de eigen overbodigheid. Door alle instructies die ouders hun kinderen geven doen de kinderen echter weinig eigen ervaring op. Ze hoeven daarnaast vaak niet na te denken want er is altijd wel een ouder in de buurt die hen helpt.
‘Als het leven de wedstrijd is, en de jeugd het trainingsveld, dan moet er flink worden geoefend om later een wedstrijd te kunnen spelen’, stelt de journalist. ‘Een goede ouder lost de problemen voor hun kind(eren) niet op, maar toont respect voor de worsteling van het kind mét dat probleem. Dat geeft het kind de moed zelf het probleem onder ogen te zien en zelf na te denken over een oplossing.’
Ik vond het een interessant artikel en overpeins dan de manier waarop wij met onze meiden omgaan.
Kleine Zus heeft een paar vaste klusjes. Zo moet ze na elke maaltijd de vloer onder de tafel vegen want man, wat wordt er toch een boel geknoeid. Daarnaast moet ze haar kleding in de was gooien als zij vindt dat dat nodig is, het speelgoed waarmee ze gespeeld heeft opruimen en doucht ze al heel lang zelf. Na het douchen moet ze het bad uitdrogen. Hier heeft ze echt een hekel aan en ze probeert er altijd onder uit te komen. Ze vraagt altijd aan ons of wij niet toevallig na haar in de douche moeten, maar dat is natuurlijk lang niet altijd het geval. De kleding die ze ‘s ochtends aantrekt kiest ze zelf uit. Dat leidt af en toe tot combinaties die verschrikkelijk zijn, maar zij vindt ze mooi, dus dan vind ik het prima. Af en toe poetst ze haar kamer, maar dat is nog geen vaste taak.
Grote Zus moet haar kamer dus wel poetsen. Dat lukt niet zo heel erg goed, ze vergeet het vaak ‘per ongeluk’. Maar hé, daar is ze dan momenteel ook puber voor. We hebben wel met haar afgesproken dat ze in ieder geval altijd in de vakantie haar kamer ‘met nat’ poetst en dat betekent ook dat alles uit de kast komt zodat ook daarachter gesopt wordt. Daarnaast is ze opperhoofd kattenbak en kattenvoer. Eerst was ze hoofd afwasmachine uitladen, maar dat ruilde ze met veel plezier in tegen het dagelijks schoonmaken van de kattenbak. Dat is namelijk veel leuker!? Ha, prima meid: jij de kattenbak, ik de afwasmachine. Daarnaast is ook zij verantwoordelijk voor het al dan niet in de was gooien van haar kleding. Vergeet ze dat en wil ze per sé die ene trui aan en die is vies … tja helaas pindakaas. Uiteraard hoort bij haar ook bad uitdrogen, spullen opruimen, huiswerk maken. Grote Zus kookt af en toe (vorige week nog kipfilets gevuld met Philadelphia, krieltjes, peultjes en salade en afgelopen weekend ook nog twee keer, wát een heerlijkheid is dat) en op donderdag is ze in charge om voor zichzelf eten te regelen. Ik kook op woensdag vaak voor twee dagen, maar dat blieft mevrouw niet altijd. Het is volgens mij geen heel groot takenpakket al denkt Grote Zus daar ongetwijfeld anders over.
Ik ben een moeder die, ik geef het niet graag toe, heel snel reageert en acteert op dingen. Ik zit snel ergens bovenop en heb een uitgesproken mening over hoe ik wil dat de dingen gebeuren. Dat is niet altijd gemakkelijk voor de meiden en Mr. T. en als ik heel eerlijk ben ook niet voor mezelf. Soms moet ik mezelf echt tot de orde roepen en de meiden het zelf lekker uit laten zoeken. Ik ben me in ieder geval wel bewust van deze valkuil en het lukt me steeds beter om minder snel te reageren en de dingen zijn beloop te maken. Al vraag ik me af of de meiden en Mr. T. daar ook zo over denken. 😉
Hoe zit dat met jou? Overbeschermend? Alles uit handen nemend? Of juist een takenpakket voor de kinders en wat moeten ze dan allemaal doen? En wat moest jij zelf als kind allemaal doen thuis?
Nou soms pakte ik zoonlief zijn kamer ook wel weer eens aan als het weer leek of er een bom ontploft was. Maar heb hem wel geleerd was in de wasmand, eigen sportkleding, tafel opruimen. Hij had al jong een krantenwijk iedere morgen om 5 uur op dus nooit te lui gelukkig. Had ook wel soms moeite om het niet beter zelf maar even gauw te doen, moest me soms echt inhouden maar daar leren ze weer niets van. Het blijft altijd wikken en wegen naar de zelfstandigheid.
Overbeschermd? Nee, want daar leert ze niets van. Je moet je kind toch kant-en-klaar stomen voor de maatschappij. Dat gaat met vallen, je hoofd stoten, en weer opstaan. Kleine klusjes om te doen zijn juist goed. Je geeft ze een taak, en kunt ze prijzen als je tevreden of ze bent. Een win-win situatie wat mij betreft!
Hier hebben ze nog geen vaste taken maar ik laat ze wel e.e.a. zelf doen. Douchen doen we eigenlijk altijd samen dat gaat gewoon veel sneller (wij douchen doordeweeks altijd ‘s morgens) Tandenpoetsen mogen ze af en toe zelf maar doe ik liever zélf. Robin d’r ondergebit heeft wel wat boenwerk nodig, vandaar. Wat dan wel? Hun eigen speelgoed, eigen bord op ‘t aanrecht zetten enneh… tja, kleine voorkomende taken, weet ‘t ff zo snel niet… Toch zal ik trachten ze zelfstandig op te voeden. Vind dat de stiefjes nog érg beschermd opgevoed worden. Met náme de oudste van (godbeterhet) 21. Kan ‘t niet uitstaan dat hij nog stéés niet meer aangespoord wordt om naast z’n studie ‘n baan te zoeken!
Ik weet niet of ik het allemaal wel zo planmatig deed als jij hoor. Ik deed veel zelf om de simpele reden dat er geen vrouw was om het te doen. Ik kwam van mijn werk en moest aan de gang. Webloggen deed ik pas na een uur of negen in de avond.
Zoon heeft altijd wel dingetjes gedaan. En nu is hij 25, gaat veel zijn eigen gang maar kookt vaak voor me (want hij vindt dat hij dat beter kan dan ik) en maakt op zijn manier schoon. Maar dat is vaak niet naar mijn zin want ik heb geleerd bijna (ik zeg bijna) net zoveel te zien als een huisvrouw, en dan zegt zoon: Q#@$%@#$@ man, het is ook nooit goed. Enfin…. zo gaat dat hier.
Jij zult de komende tijd de teugels langzamerhand moeten laten vieren. Maar dat zul je wel beseffen, je zit er tenslotte midden in. Niemand hoeft jou te vertellen wat je moet doen en laten.
De kinderen hier hoeven niet veel te doen, maar ik wil wel dat ze meehelpen. Vaste taken doen we niet aan. Ze gaan naar de bakker als ik het vraag, doen kleine boodschapjes, dekken de tafel en ruimen af. Soms helpen ze met de tuin of gaan ze voor me naar de brievenbus. Kleren in de was gooien doen ze al vanaf hun vierde jaar, meteen geleerd te sorteren, wel zo handig! Oudste kan koken en binnenkort leer ik hem wassen.
Zelf hoefde ik niet veel te doen. Mijn moeder is een echte huisvrouw, veel meer dan ik.
Vroeger was het bij ons thuis verschillend. Soms deed mijn moeder alles en soms niks, dat lag aan haar psychische toestand. Ik voelde meestal al haar stemming aan, als ik de deur van het huis opende. Soms moest ik dus koken en wassen en strijken – en soms deed zij alles. Moeilijk. Onze kinderen “moesten” niet zo gek veel – toen ze klein waren bijna nog meer dan nu ze groot zijn. Ik heb ervoor gezorgd, dat alle kinderen kunnen koken (naast kookles op school), wassen en strijken en dat ze weten hoe ze facturen moeten betalen. Ze hebben geleerd hoe ze met geld om moeten gaan en hoe je een stofzuiger, vaatwasser en cv bedient. Hier gaan de meeste jongeren na hun eerste opleiding op zichzelf wonen en bij de jongens (nu bijna 24 en bijna 22) gaat dat uitstekend. Bij de meisjes (16) staat op punt 1 van de prioriteiten toch echt de school. Natuurlijk is dat niet te vergelijken met Nederlandse toestanden, want onze meisjes hebben 43 lesuren per week en daar komt dan nog aardig wat huiswerk bij. Ze zorgen er zelf voor, dat vuile was in de wasmand ligt, ze zorgen zelf voor hun kamer (stofzuigen, bedden verschonen enz) maar verder zijn ze vooral verantwoordelijk voor hun schoolprestaties.
Ik moest afwassen en de was ophangen en afhalen en bedden opmaken en natuurlijk opruimen.
Onze kinderen moeten veel te weinig. Eerlijk gezegd is het vooral Marc die denkt ‘als ik het doe, gaat het sneller en beter’ waar ik meer ben van wat jij beschrijft. Rgelmatig roep ik dat er nu echt iets gaat veranderen. Met name de dames reageren dan nog positief ook. Maar Marc zuigt liever zelf de kruimels op.
Groeit op voor galg en rad. Maar dat is dan niet mijn schuld…. 😉
Tja, ik had het als kind heel gemakkelijk, moest inderdaad wel de was in de wasmand gooien en m’n eigen kamer schoon en netjes houden maar dat was het ook wel. Mams vond het wel zo makkelijk om alles zelf te doen, zonder dat getreuzel van mij plus dat ze liever zag dat ik m’n huiswerk deed. Ik vond het eigenlijk wel prima hahaha… ik denk alleen wel dat als ik zelf kinderen zou hebben, dat ik dan wel meer taken zou geven puur uit gemak voor mezelf maar ook om het kind zelfstandiger te laten worden.
Thuis moest ik best veel doen vroeger. Ik ben echt opgevoed met “Wat je zelf kan, dat doe je ook maar zelf”. Bij man thuis deed en doet zijn moeder alles, maar dan ook echt alles. Onze opvoeding is dan ook een mix. Niet zo veel als vroeger bij mij thuis, maar zeker wel wat zelf doen. Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen helpen en zelfstandig dingen kunnen doen, man vindt dat ze dat altijd nog wel kunnen leren. Dus het is soms een beetje schipperen. Ik merk dat de kinderen daar handig gebruik van maken. Papa helpt toch wel en bij mama moet je het zelf doen. 🙂
Tja..ik ben door de jaren heen “wijs”geworden, was ik bij de oudste nog heel beschermend en ik zal je wel helpen hebben nummer 2 en 3 het een stuk “zwaarder”. Zij hebben vaste taken in de huishouding en verrichten ook hand en spandiensten.
Ze zijn nu 17 en bijna 10 en ik vind dat ik echt wel wat mag verwachten, ze klagen , en dat mag ook hoor, vind ik niet erg , maar daar wordt de klus niet anders van 😉
Zelf moest ik veel doen, maar dat is logisch, ik was alleen met mijn moeder, ik ben er totaal geen minder mens van geworden 😉
Ik betrap me er vaak op dat sommige dingen routine zijn terwijl Storm inmiddels dat allang zelf kan, of kan meehelpen. Zo moet hij eigenlijk afruimen maar 9 van de 10x ben ik dan al met de borden naar de keuken gelopen.
Verder moet hij zelf zijn kamer opruimen, en mag hij sinds kort alleen naar school. Vanaf volgende week (hij is nu net jarig geweest) komen daar ook als taken flessen en oud papier wegbrengen bij.
Ik heb zelf geen kinderen, maar als kind hoefde ik thuis niet zo heel veel te doen. Mijn moeder deed veel zelf (vooral omdat zij vroeger heel veel thuis moest doen van mijn oma en dit niet wilde voor háár kinderen). Maar ik moest wel zelf m’n kamer bijhouden, kleding in de was gooien en ‘s avonds helpen met afwassen (toen hadden we nog geen vaatwasser).
Ik hoefde als kind niet veel te doen, afwassen was wel het grootste takenpakket. Maar voor zoonlief deed ik minder dan wat ik tegenwoordig hoor van ouders,. Ik vind dat kinderen inderdaad moeten leren. Toen ik weer ging werken werd hij heel zelfstandig en dat vond ik wel prettig. Dat neemt niet weg dat als je kind worstelt met bepaalde dingen dat je dan niet graag in wilt grijpen, maar dat heb ik niet echt vaak gedaan. Hij kon altijd bij ons terecht voor goede raad.
Ik ben niet zo erg als mijn moeder / ouders, maar ben wel van het verzorgende en beschermende type. Soms ook uit eigenbelang ja (gaat een stuk sneller en beter als ik het doe, en dan heb ik zelf ook nog wat meer zeggenschap over wat er op het brood wordt gedaan bijvoorbeeld…) Maar ben er wel bewust mee bezig, zelfstandig maken en ze de ruimte geven. Kleinste hier is weer een echte kerel, hij weet alles beter, maar laat zich nog graag helpen met de stomste klusjes als jas en schoenen uittrekken (en op de kapstok hangen!)
PS, dit log sluit best leuk aan op wat ik schreef bij je “jaag-logje” morgen wordt hij een man!
tot de orde roepen? ……. volgens mij reageert je logje nóg sneller dan jij en heeft het zichzelf geplaatst zonder te wachten tot jij er klaar voor was 😉